Weg met de hoffelijkheidsjunta, motherf*cker
Een recent beëdigd lid van het Amerikaanse congres, Rashida Tlaib, staat op het podium en spreekt een klein publiek toe. “When your son looks at you and says mamma look, you’ve won! Bullies don’t win! I said baby, they don’t. Cause we’re gonna go in there and we’re going to impeach the motherfucker.” Motherfucker. Het rolt uit haar mond als een woord dat ze zeker niet voor het eerst gebruikt. Haar publiek barst in juichen uit terwijl ze de nonchalant haar microfoon overhandigt.
Het was de ‘motherfucker’ die duizenden tweets lanceerde. Schande, schande, waar is het decorum gebleven! Het is een woord dat ineens door alle bullshit heen snijdt. Zoals scheldwoorden dat vaker doen, wanneer ze zorgvuldig en precies worden toegepast. Ze creëren een concentratie van betekenis, die to the point is op een manier die andere woorden vaak niet voor elkaar krijgen.
Het keurigheidsconvenant, de ‘respectability politics’, waarin het alleen gaat om de toon van het debat, wordt vaak alleen ingezet als er behoefte is om mensen de mond te snoeren. Om te bepalen wie er mag spreken. In haar essay ‘Why I say f*ck’ haalt Mona Eltahawy het voorbeeld aan van een andere Amerikaanse volksvertegenwoordiger Lisa Brown, die in 2012 op haar vingers getikt werd omdat ze ‘het decorum van het Huis’ beschadigd had. Waarom? Ze had het woord ‘vagina’ gebruikt, tijdens een anti-abortusdebat. Conservatieven zouden graag niet alleen voor u willen bepalen wat u met uw genitaliën doet, maar ook wie ze überhaupt mag bespreken.
Iedere keer als ik het filmpje van Rashida Tlaib opnieuw bekijk, word ik er gelukkiger van. ‘When they go low, we go high’ zei Michelle Obama ooit. En sorry, dat was een ongelofelijk dom idee. Het betekent dat mensen steeds verschrikkelijkere dingen kunnen zeggen over migranten, mensen van kleur, vrouwen, homo’s, trans-mensen, en iedereen die verder niet op hen lijkt en dat je er dan naast moet staan en het maar moet incasseren. Dit is waarom er de hele tijd linkse volksvertegenwoordigers geshockt stamelen, en in omslachtige woorden uitdrukken dat dergelijk taalgebruik onacceptabel is.
In Brazilië is er net een man beëdigd die tegen een vrouw uit de oppositie zei dat ze te lelijk was om te verkrachten. In de Verenigde Staten een man die om de week wel iets zegt wat hier als voorbeeld van zou kunnen dienen. En dat is op rechts helemaal bon ton. Want dan zegt zo’n man eens waar het op staat, dan spreekt hij de taal van de gewone man, dan is dat vrijheid van meningsuiting en moeten alle beroepsgekwetsten niet zo janken. ‘Fuck your feelings’, was een van de onofficieel slogans van de Trump-campagne.
‘Fuck your feelings’, was een van de onofficieel slogans van de Trump-campagne
Het is een beetje zoals Tijs van den Brink, die vindt dat vrouwen, homo’s, christenen, moslims, mensen met een migratie achtergrond en andere minderheden ‘weerbaarder gemaakt moeten worden’. Want dan zouden een heleboel problemen opgelost worden voor Tijs. Een absurde column om te lezen, in het weekend dat honderden Nederlandse dominees en predikers hun naam hebben gezet onder het hatelijke, transfobe en homofobe ‘Nashville akkoord’, waarin LHBTI-relaties onder andere een ‘misvorming’ en een ‘seksuele immoraliteit’ worden genoemd. Ik wil best weerbaar zijn. Maar niet zoals Tijs het bedoelt. Mijn weerbaarheid zit hem dan denk ik eerder in de ‘motherfucker’-categorie.
Echte manieren, echt respect tonen voor anderen, betekent dat je ze als zo waardig behandelt als zij jou. ‘Motherfucker,’ dat mag je niet zeggen. Maar speculeren of zwarte mensen nou eenmaal van nature een lager IQ hebben, zegt dat het ergens ‘diep in onze genen’ zit dat we alleen maar samen willen leven met mensen die op ons lijken, of proefballonnetjes oplaten over geboortebeperking in Afrika, dat kan gewoon in de Tweede Kamer. Zolang je het maar netjes doet, zonder te schelden.
De hoffelijkheidsjunta, die zo verontwaardigd is als decorum wordt gebroken, komt er vaak op neer dat we mensen niet meer op het matje roepen vanwege de inhoud van hun boodschap, maar om de manier waarop ze het zeggen. Dat we het onbeleefder vinden dat een vrouw ‘motherfucker’ zegt, dan dat een president kinderen opsluit in peuterdetentiecentra.
En nou ja, weet u wat? Fuck dat.
