Het klimaat is de nieuwe religie van de moderne mens
Het klimaat is onvoorspelbaar voor de mens en dat is al een tijdje zo. Zo is volgens klimaatwetenschapper Stacey Carolin en haar team, verbonden aan de Oxford Universiteit, de befaamde Sumer-beschaving in het Midden-Oosten vierduizend jaar geleden ingestort vanwege droogte die drie eeuwen aanhield. En nu door de opwarming van de aarde ons fragiele polderlandschap onder water dreigt te komen staan, reageren Nederlanders op dezelfde wijze als de Sumers van vierduizend jaar geleden: Een god aanbidden, de zonde uitbannen en offers brengen.
Het is geen geheim dat het kleine Nederland ook klein is als het gaat om zijn aandeel in de mondiale klimaatverandering. Met zijn allen produceren we niet de kooldioxide die een middelgrote industriestad in China de lucht instuurt. Maar toch verkondigen de coalitiepartners de ene na de andere rigoureuze maatregel aan om de opwarming van de aarde tegen te gaan. Plannen om van gas af te komen en om in korte tijd met zijn allen elektrisch te gaan rijden liggen op tafel en zijn een aanslag op het welvaartsniveau van de volgende generaties. Radicaal beleid wordt bedacht en voorgesteld op het Binnenhof, plannen die honderden miljarden gaan kosten, met als doel om tot 2030 een CO2-reductie van 49 procent te verwezenlijken, opdat dankzij de milieubewuste Nederlanders de aarde met 0,00007 procent is afgekoeld.
Wat bezielt men hier, waarom deze absurditeit? Gaat het hier om naïviteit die zijn weerga niet kent? Denken de beleidsmakers echt dat als wij als piepklein landje het goede voorbeeld geven de Chinezen, de Amerikanen, de Russen, de Argentijnen, de Turken, de Arabieren, de Brazilianen zich gaan schamen en ons voorbeeld gaan volgen? Hoe kan het Nederlandse volk, van oudsher gezegend met een handelsmentaliteit en als het er op aankomt niet gespeend van het nodige gezonde verstand in de eerste helft van de eenentwintigste eeuw zo in de ban zijn van dergelijke visioenen?
Smeken om barmhartigheid
De vrees voor aardbevingen, de bliksem, de droogte, de storm en het wassende water is altijd de grootste drijfveer geweest om in een god te geloven en die vervolgens te smeken om barmhartigheid en vergeving. De Sumers, het mooie volk dat dus slachtoffer werd van langdurige droogte en bekendstaat als de eerste mensen die een eerste systematische regeringsvorm uitvoerden, hadden hun eigen manieren en rituelen om die goden te paaien. Ze zetten brood, wijn, roomboter en honing voor de afbeeldingen van de verschillende goden. Ook offerden ze runderen en schonken die aan die goden. Dit alles vanwege de angst voor de natuurrampen.
Die angst is universeel en van alle tijden. Hoe de Sumers met hun vrees voor de natuur omgingen, verschilt dan ook niet veel van hoe Nederlanders van nu reageren op het nieuws van het smeltende ijs op de Noordpool en de stijging van de zeespiegel. Een diepgewortelde oerangst die maakt dat zelfs in de geseculariseerde Nederlandse samenleving de ratio het algauw aflegt tegen het instinct. Zoals de Sumers hun goden deden bedaren met eten zo wil men hier een aanzienlijk deel van het vermogen van het volk voor de voeten van de weergoden werpen, niet uit realistische overwegingen, maar omdat de poldermens gevoelsmatig de woedende natuur op die wijze hoopt te kalmeren.
Als we ons niet herpakken en niet tot bezinning komen, worden miljarden euro’s dus over de balk gesmeten. Met als gevolg dat, in het geval de zeespiegel daadwerkelijk stijgt, onze kinderen ons nooit zullen vergeven dat we dat geld niet hebben gebruikt voor technologie en innovatie voor het tegenhouden van het stijgende water. De Sumers hadden geen benul van wat hen overkwam en konden niets anders dan hun goden aanbidden. En met de kennis van nu is de mens nog steeds de slaaf van zijn angsten. Het klimaat is de nieuwe religie van de moderne mens, moeder aarde de boze god, C02 de zonde, Rob Jetten de profeet, de auto, het gas en de welvaart de offers die hij brengt om god te doen bedaren.
