Cornald Maas: ‘Op Twitter zijn mensen net een meute hyena’s’
Het jaarlijkse Eurovisie Songfestival, ditmaal georganiseerd in Israël, barst deze week los. In Nederland is het spektakel niet alleen een zangwedstrijd, maar ook een waar Twitterfestijn, waarbij de Nederlandse kijker gretig vanaf de bank meedoet en oordeelt. Naast commentaar op alle inzendingen, waaronder Nederlandse favoriet Duncan Laurence, moet ook de presentator eraan geloven. Dit jaar is dat opnieuw Cornald Maas. HP/De Tijd sprak hem vlak voor zijn vertrek naar Tel Aviv. Hoe kijkt hij naar de Twitter-heisa, en hoe staat het eigenlijk met zijn eigen sociale mediagebruik?
Het songfestival is muziek, cult en glamour. Maar tegenwoordig is het ook een Twitterspektakel. Jij mist dat als commentator. Kijk je het Twittergeweld de volgende dag nog terug?
“Nee, ik heb daar helemaal de tijd niet voor. In het verleden keek ik tijdens het becommentariëren nog wel eens met een schuin oog. Gauw kijken wat er speelde. Maar ik merkte dat ik dan mijn concentratie verloor. Het is zo’n karrenvracht aan informatie. Ik kan zelfs alle appjes die ik krijg rondom de uitzendingen niet lezen, laat staan dat ik het voor elkaar krijg om alle leuke tweets terug te zoeken.
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Word abonneeIedereen probeert op Twitter de leukste thuis te zijn, al heb ik het idee dat het de laatste tijd wel wat is afgenomen. Er zitten tegenwoordig meer goede popsongs tussen. Daar valt toch minder vilein over te Twitteren dan over draaiorgels en indianentooien. Hoe dan ook, het songfestival-getweet is natuurlijk erg vermakelijk. Maar ik zit daar straks toch in een andere positie. Als ik zou zeggen wat ik zou roepen als ik thuis of op Twitter zat, zou dat een storm aan kritiek opleveren. Het Verenigd Koninkrijk stuurt dit jaar Michael Rice naar Tel Aviv, een wat gezette jongen. Het liedje heet Bigger than us. Dat is vragen om commentaar. Maar daar kan en wil ik als commentator geen grappen over maken.
“Tegelijkertijd kun je wel scherp zijn. Zo zei ik ooit over een hysterische Russische deelneemster dat ze zelf ook blij was dat het voorbij was, en dat Rusland er alles aan had gedaan niet nog eens het songfestival te winnen, om zo de organisatie te ontlopen. Zo zeg je toch wat je vindt, zonder dat je zegt wat je vindt. Je kunt de blik van kijkers wel richten, maar ze moeten zelf hun mening kunnen vormen.”
Wat is je laatst verstuurde whatsappje?
“Zojuist een appje aan Ilse de Lange! Zij bewaakt het creatieve proces voor Duncan. Ik heb veel contact met haar in deze periode. Ook zij is zojuist afgereisd naar Tel Aviv. Ik heb haar daarom even succes gewenst.”
En waarnaar verwijst je laatst gedeelde link?
“Dat weet ik niet precies. Ik geloof dat het een ontzettend grappig Koningsdagfilmpje was. Een mevrouw wordt in Amsterdam van achter een reling op een boot getild. Dat gaat vervolgens jammerlijk mis. De vrouw plonst onbeholpen in het water. Arme vrouw, en het was al zo’n koude dag. ‘Och, en haar telefoon’ denk ik dan ook direct. Maar tegelijkertijd lach ik vreselijk hard hoor, het blijft grappig.”
Welke groepschat zou je liever vandaag dan morgen verlaten?
“Ik zit in zo min mogelijk groepschats. Ik vind ze behoorlijk vervelend. Er worden met name mededelingen geponeerd die niet functioneel zijn. Zelfs de meest functionele groepschats, met collega’s bijvoorbeeld, ontaarden vroeg of laat óf in meligheid en lol, óf in veredelde felicitatiediensten. Als ik dan een keer een kritische mening deel, krijg ik weer van mensen te horen dat dát nou juist niet de bedoeling is van een groepschat.
Maar om op de vraag terug te komen: Ik zit nog wel in mijn jaarclub-app. Daar heb ik eigenlijk helemaal geen tijd voor en ga ook niet meer naar de reünies. Om die reden was ik er al eens uitgestapt, maar toen werd ik er vervolgens gewoon weer ingegooid. Die heb ik dus al eens geprobeerd te verlaten, maar ik ontkom er kennelijk niet aan.”
Wie is je favoriete Twitteraar?
“Ik denk Georgina Verbaan. Zij tweet vanuit een geheel eigen universum. Een beetje off-topic, losgezongen van de waan van de dag, op een zeer eigen manier. Ik moet daar vaak hardop om grinniken. Ze is altijd puntig, geestig en schrijft bovendien sterk. Daarbij is ze ook niet te flauw om haar nek uit te steken bij netelige kwesties.
Een goed voorbeeld is haar tweet over Hotel Mumbai, die film over de Mumbai-aanslagen van 2008. De film wordt goed ontvangen, maar zou volgens sommigen teveel geweld bevatten. Verbaan noemde die film in een tweet vervolgens terreurporno. Goed, scherp, origineel.”
Wat is je favoriete Instagram-account?
“Ik heb geen Facebook en Instagram. En dus óók geen Tinder, want daarvoor moet je een account hebben op een van beide platforms. Ik weerhoud mezelf zeer bewust van Facebook. Want als ik daar eenmaal op zit, ga ik alles volgen en me overal in verdiepen. Dat kost me weer veel te veel tijd. Ik houd me er verre van.
Een Twitteraccount is al heel wat, al Twitter ik niet meer zo voor mijn eigen mening. Daar word je nu veel meer dan vroeger hard op afgerekend. Deze week was ik bijvoorbeeld te gast bij Pauw. Hij kondigde via Twitter zijn gasten van die avond aan. Dat heb ik vervolgens geretweet. Toen was er iemand vreselijk boos dat Sophie in ’t Veld niet was uitgenodigd, want die moest natuurlijk op het matje voor het gedoe rond haar Brusselse vergoedingen. Als gast die wél uitgenodigd was, werd ik daar vervolgens voor verantwoordelijk gehouden.
Een ander voorbeeld: laatst citeerde ik Thierry Baudet in een tweet. Dat had ik beter niet kunnen doen. Het werd verkeerd begrepen door één of andere Twitteraar en voor ik het wist was ik in een hele nare discussie beland. Ik kreeg een enorme vloedgolf aan reacties. Journalisten die zeiden: ‘Oh, dus jij vindt Juncker zeker heel goed?’ Ik ben gestopt met lezen toen ik door een beste man verantwoordelijk werd gehouden voor de toekomstige moord op Thierry Baudet. Zo zie je hoe snel iets escaleert op Twitter.
Hetzelfde gebeurt ook met tweets over het songfestival. Dat wordt altijd politiek. Mensen die dan dingen roepen in de trant van: ‘Maas denkt alleen maar aan z’n leuke feestjes en z’n homovriendjes’. Aan het eind van de dag ben je verantwoordelijk voor de volledige Palestijnse kwestie.”
Wie heb je onlangs geblokt op Twitter?
“Rondom de aankondiging van Pauw heb ik uiteindelijk één Twitteraar geblokkeerd. Die was zo naar en ongefundeerd, dat ik voor het eerst sinds lange tijd dat paardenmiddel heb ingezet. De keer daarvoor was alweer zo’n jaar geleden. Die Twitteraar zei dat ik van een minaret afgegooid moest worden. Het probleem is dat als die mensen – die vaak tweeduizend mensen volgen en slechts twaalf volgers hebben – geblokkeerd worden, ze gewoon naar de volgende prooi gaan. Net een meute hyena’s.”
Wie heb je onlangs online gestalkt?
“Ik stalk niet op sociale media. En dat terwijl ik best van het stalken ben, vanwege mijn perfectionisme. Loslaten is niet mijn grootste talent. Collega’s bestook ik om die reden nogal eens met appjes, enigszins stalkerig.”
Wat hoop je dat het internet gauw over u vergeet?
“Alles wat ik niet ga zeggen, anders vergeet het internet het natuurlijk nooit.”
