Waar je niemand over hoort: Hoe Karel de Grote de EU stichtte
De Europese verkiezingen zijn vandaag, zondag weten we de officiële uitslag. Hans Haversmid, correspondent in bange dagen, biedt de lezers van HP/De Tijd nog een keer houvast.
De cirkel is bijna rond en dat betekent een nieuw begin. En ook een grote verhuispartij in Brussel. Lobbyisten naar het parlement, journalisten naar de lobby, ambtenaren veranderen van baan en portefeuille. Het is te vergelijken met de manier waarop, toen Karel de Grote aan de macht was, twee uit drie akkers werden bebouwd met groente en graan. De derde akker kreeg zo tijd om uit te rusten. Niet toevallig duren deze cycli in het ideale geval 5 jaar. Net als de termijn van een Europese Commissie.
Het heet wisselbouw, en voorkomt dat er bodemziekten in de grond ontstaan – zo blijft het land vruchtbaar. Ook wordt er onderscheid gemaakt tussen wintergranen en zomergranen: die wisselen elkaar af. Het ontgaat niemand dat deze seizoensgewijze afwisseling ook voor stagiairs geldt.
Wat me de ogen opende was een goed gesprek over het leven van Karel de Grote. Deze koning stichtte al in het jaar 800 een geïmproviseerde Europese Unie. Daarbij trok hij rond tussen zijn twee parlementen. Een lag in Nijmegen en een in Aken. Een trouwe stoet ambtenaren trok met hem mee. Hij won de strijd tegen het Moorse terrorisme door een grensbewaking in te stellen, op een supranationaal niveau. Het was een tijd van onzekerheid, maar ook van slagkracht.
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Word abonneeDe reden waarom ik hierover schrijf, is dat de Europese verkiezingen bijna aan hun einde zijn. Een enerverende tijd. Het was ploegen. Ook voor de politici, die stad en land afreisden. Wat te denken van Dirk Jan Koch? Hij was gezant natuurlijke hulpbronnen. Nu gaat hij het Parlement versterken (als alles goed gaat). Of Remine Alberts? Ze stond ruim twee decennia voor de klas als docent geschiedenis. Nu zal ze van diezelfde geschiedenis onderdeel gaan uitmaken. Iets voortbrengen. Net als een frisse wind, op de vruchtbare Brusselse akkers…
Als correspondent voor de HP/De Tijd heb ik besloten om eens stil te staan bij de vergezichten die het Europese project ons te bieden heeft. Maandag kwam ik namelijk terecht in een literaire salon annex shishalounge. Waar ik van afsprak met Martin Selmayr, Europa’s grootste ambtenaar. Hij heeft een aantal hobby’s, een ervan is de waterpijp. Het liefst in café Fleur d’Orient. Het verhaal over de akkers is niet van mij, maar van hem. Met deze metafoor maakte hij me duidelijk hoe Europa werkt, en daarom moet u dat ook inzien.
Het Europees Project is meer dan zijn instituties: het is een idee. Selmayr vertelde me dat hij in Finland net zo op zijn gemak is als in Brussel, en dat dit komt door de waardengemeenschap. Dat idee, het Europeaan zijn, dat zit hem in die gedeelde waarden: rechtvaardigheid, vrijheid, gelijkheid, respect. Het draait om zoveel meer dan alleen de verkiezingen. Wie maalt er nu om dat debat van Jeroen Pauw en Mark Rutte? Als Europeanen zijn we allemaal lotgenoten. Als een korreltje graan op een akker, die eens in de vijf jaar een jaar welverdiende rust verdient… Ga daarom stemmen.
U kunt Hans Haversmid ook volgen via Twitter.