Spring naar de content
bron: Johan Kleinjan

Een kat als therapeut tegen de eenzaamheid onder ouderen

Hoe ouder ze wordt, hoe meer Emma Brunt gehecht raakt aan het gezelschap van een zacht en aaibaar huisdier, haar kat. Zou dit geen oplossing kunnen zijn voor de toenemende eenzaamheid onder ouderen?

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Emma Brunt

Als er midden in de nacht iemand op de voordeur staat te bonzen, weet je meteen dat er geen goed nieuws op komst is. Eerst dacht ik nog heel even dat de bovenbuurvrouw kwam klagen omdat mijn tv nog aan stond, en ik vergeten was om het geluid zachter te zetten voordat ik insliep – dat gebeurt wel vaker – maar het was mijn andere buurvrouw, die van beneden.

“Kom gauw, je poes zit bij ons,” zei ze toen ik opendeed en ze rende meteen voor me uit, de stenen trap in de hal af. Ik was aanvankelijk niet eens zo erg geschrokken, dat kwam pas toen ik me realiseerde dat mijn kat niet bij haar naar binnen was gelopen, maar buiten zat, op de veranda. Ze had zich heel klein gemaakt, in een hoekje van de balustrade, en haar vacht was overdekt met regendruppels, alsof ze onder de douche had gestaan. Het stormde zo hard dat de boomkruinen zelfs in onze beschutte binnentuin heen en weer zwiepten, en de grauwe plastic zeilen, die een schildersploeg van de woningbouwvereniging die dag had gebruikt om een bouwsteiger af te dekken, sloegen met daverende klappen tegen het ijzeren staketsel. 

Paywall

Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.

Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.

Kies een lidmaatschap