Giftige mannelijkheid moet weg, maar de gentleman mag blijven
Er is veel te doen over ‘giftige mannelijkheid’ en de onderdrukkende werking hiervan voor vrouwen. Maar in het Westen hebben de mannen zelf het meeste te lijden onder dit verschijnsel. Wat voor alternatieven zijn er zoal te bedenken?
In mijn jonge jaren, de hoogtijdagen van de tweede feministische golf, bestond er een type man dat male chauvinist pig werd genoemd. Daar moest een vrouw voor uitkijken. Het was op het eerste gezicht niet moeilijk om dit soort mannen te detecteren. Ze gedroegen zich machoachtig en stoer, speelden de baas, stonden snel klaar met hun vuisten, sloegen ruwe taal uit en konden vrouwen maar op één manier tegemoet treden: als seksobject. Hun algehele grofheid en gebrek aan klasse degradeerden hen in de ogen van vrouwen met ook maar het minste feministische zelfbewustzijn. De male chauvinist pig (mcp) trof je vooral in de lagere sociale klassen aan, een segment van de bevolking waar studenten en hoogopgeleiden toch al nauwelijks mee omgingen.
Toch liepen ze ook in gestudeerde kringen rond, weliswaar vermomd als intellectueel, maar met dezelfde perfide grondhouding die de neerslag vormde van duizenden jaren patriarchaat. De ontwikkelde mcp uit de hogere klassen mocht met zijn mond de vrouwenemancipatie belijden, diep in zijn hart vond hij dat mannen de belangrijke zaken in de wereld hoorden te bestieren en dat vrouwen geschikter waren om zich met kinderen en het huishouden bezig te houden. Hij nam meningen van vrouwen nauwelijks serieus. Hij zag seks als iets wat een man vanzelfsprekend toekwam en nam dat ook zonder veel poespas. Scoren met recreatieve seks droeg bij aan zijn mannelijke reputatie, terwijl hij neerkeek op hetzelfde gedrag van vrouwen.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap