Spring naar de content

Marijn Schrijver: ‘Dat vuurwapengeweld heeft grip op me gekregen’

Mocro Maffia van journalisten Wouter Laumans en Marijn Schrijver werd met meer dan 100.000 verkochte exemplaren een bestseller. Eerder deze maand verscheen het vervolg, Wraak, over de afgelopen jaren in de Nederlandse onderwereld. We spreken Marijn Schrijver.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Robbert van Rijswijk

Zeg, waar gaat dit boek over?
Mocro Maffia begon met het zoekraken van 200 kilo cocaïne in de haven van Antwerpen in 2012, wat de aanleiding werd van een extreem gewelddadige oorlog tussen twee rivaliserende bendes, bestaande uit vooral jonge criminelen van met name Marokkaanse afkomst. Dat boek eindigt met de moord op Gwenette Martha, één van de leiders van die bendes, in 2014. Wraak gaat verder waar we destijds zijn gebleven.”

Er is nogal wat gebeurd in de afgelopen jaren.
“De afgelopen jaren is de bendeoorlog inderdaad voortgezet en zijn er tal van liquidaties gepleegd door die generatie jonge criminelen. En het geweld dat ze hebben gebruikt is extreem en gruwelijk. Denk bijvoorbeeld aan het hoofd van Nabil Amzieb dat voor shishalounge Fayrouz op de Amstelveenseweg werd gelegd. Ook zijn er onschuldige slachtoffers gevallen, zoals de onschuldige huisvader Stefan Regalo Eggermont.
“Maar, in 2016 heeft de politie een server in Canada in beslag genomen waarop miljoenen versleutelde PGP-berichten staan die criminelen met speciale Blackberry’s verstuurden. Daarmee kwam ineens veel informatie naar boven, waardoor nu in de ene na de andere zaak doorbraken zijn.”

Abboneer op een lidmaadschap

Flinke korting op een digitaal jaarabonnement

Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)

Word abonnee

Dus het einde van die oorlog is in zicht?
“Dat vind ik lastig om te zeggen, want er zijn inmiddels allerlei aftakkingen van het oorspronkelijke conflict. Het is wel zo dat er door die PGP-berichten een hoop jongens vastzitten.”

Kunnen ze eigenlijk een beetje fatsoenlijk schrijven, die criminelen?
“Het is vooral straattaal. De meeste berichten hebben we enigszins moeten vertalen om ze leesbaar te maken voor een breder publiek. Het is wel ontzettend opvallend hoe openhartig de berichten zijn; zeker rond liquidaties zijn ze helemaal niet cryptisch meer. Ook zijn ze totaal respectloos over iemands leven en lijkt het hen soms weinig uit te maken of er omstanders werden geraakt.”

Wat is de slechtste zin uit het boek?
“De ergste zinnen komen uit de PGP-berichten. Er zit bijvoorbeeld hard en wreed racisme tussen en we hebben even getwijfeld of we het wel moesten opschrijven. Na de moord op een Antilliaanse Nederlander schrijft een hitman aan zijn opdrachtgever dat-ie even op at5.nl moet kijken of er al wat bekend is over de moordaanslag die nét gepleegd is. Ze twijfelen of die wel gelukt is. Dat gesprek gaat onder meer als volgt:
‘Check of hij fucking dood is.’  
‘Sterke aap, ouwe. Hij bleef rennen.’

Staat er ook een mooie zin in het boek?
Er zijn twee uitgangen in het labyrint van geweld in de onderwereld: je gaat heel lang de gevangenis in, of het graf.
“Ik moet wel zeggen dat deze zin van m’n co-auteur is. En ik weet niet of-ie mooi is, maar het is wel de belangrijkste.”

Hoe is de rolverdeling tussen u en uw co-auteur Wouter Laumans?
“Heel gelijkwaardig. We doen samen onderzoek en schrijven samen, iedere alinea is van ons beiden. Wat zo fijn aan onze samenwerking is, is dat we allebei niet moeilijk doen als de één flinke wijzigingen aanbrengt in teksten die de ander heeft geschreven.”

Hoe snel schrijven jullie?
“Als journalisten zijn we gewend om een leesbaar stuk te schrijven in een dag tijd, dus een hoofdstuk dat we in één middag schreven en gelijk goed vonden, hebben we daarna niet eindeloos geboetseerd. We hebben vooral gewerkt vanuit het oogpunt van helderheid en leesbaarheid; we hebben niet met een thesaurus in de hand mooie zinnen zitten bedenken.
“Het hele proces heeft twee tot drie jaar geduurd, waarvan het onderzoek en de rechtbankbezoeken de meeste tijd in beslag hebben genomen. Daarnaast hebben we natuurlijk veel moeten schuiven en aanpassen, omdat er bijvoorbeeld nieuwe verdenkingen naar buiten kwamen.”

Hoe ziet een gemiddelde schrijfdag eruit?  
“We hebben geprobeerd zo veel mogelijk samen te werken, met de laptops tegenover elkaar aan tafel. Zo hebben we in totaal ongeveer dertig dagen op het kantoor van uitgeverij Lebowski gezeten.”

En hoeveel verdient u hier nou mee?
“Als freelance journalist heb ik vier maanden niets anders gedaan dan werken aan dit boek. Er moet dus wel flink wat over de toonbank gaan om wat winst maken. Het voorschot moeten we nog factureren; we hadden geen zin in de druk van al uitgegeven geld. Nu waren we niemand iets verschuldigd en was er geen reden om te haasten.”

Welke schrijvers schaart u onder uw vrienden?
“Ik heb vooral schrijverskennissen. Ik kom uit een dorp in Friesland en was als puber enorm geïntrigeerd door Amsterdam en zaken als het Boekenbal, het summum. Toen ik net in Amsterdam kwam wonen, ik was 23, wilde ik dolgraag in schrijverskringen verkeren. Ik kwam niet veel verder dan de periferie ervan, maar ik heb me eerlijk gezegd altijd prima vermaakt op bijvoorbeeld het Boekenbal – misschien praatte ik alleen met de leuke mensen, de rokers. Toch bleek het uiteindelijk allemaal net wat minder romantisch dan ik me in Friesland voorstelde. In plaats van kettingrokend existentialistische gesprekken te voeren in het café, zit ik in een sympathiek appgroepje met onder andere Arjen van Veelen, Zihni Özdil en Henk Willem Smits. Daarin delen we foto’s van huisdieren en hebben we het over wezenlijkere zaken, zoals designservies en hoe vervelend het is dat dure keukenspullen nooit in de vaatwasser mogen.”

Wie is uw favoriete Nederlandstalige schrijver?  
“Dimitri Verhulst. Ik heb genoten van Godverdomse dagen op een godverdomse bol en dat boek over zijn kutjeugd in België (De helaasheid der dingen – RvR).”

Tot slot: op het huis van welke schrijver zou u wel een precisiebombardement willen laten uitvoeren?
“Ik kan wel wat mensen bedenken maar ik vind een grap over een bombardement niet zo bij dit boek passen. Daar voel ik me ongemakkelijk bij. Excuus.”

U bent voorzichtiger geworden met uw bewoordingen en grapjes door de onderwerpen waarover u schrijft?
“Ja, dat heb ik wel. Na al die jaren dood en ellende, het horen van nabestaanden en het bijwonen van rechtszaken, heb ik meer moeite met dit soort grappen, moet ik eerlijk zeggen. Het is een gitzwarte wereld. Vroeger gamede ik graag, maar shooters, dus first person-schietspellen, speel ik tegenwoordig helemaal niet meer. Ik heb er alleen nog maar nare associaties mee. Dat vuurwapengeweld heeft grip op me gekregen.”

Wraak van Wouter Laumans en Marijn Schrijver wordt uitgegeven door Lebowski Publishers.

Marijn Schrijver