Sterker nog: het liefst lees ik die in alle rust op het toilet, met een gezinsdoos Kleenex bij de hand. Op mijn knusse plee hangt naast de HEMA-verjaardagskalender, diverse moppenboeken van Max Tailleur en de sfeervolle Gast aan Tafel van Novib (met prachtige Oxfam-modellen, gefotografeerd op exotische locaties) de bundel verzamelde sekscolumns van madame Deckers-Krajicek.

Ik heb dat gesigneerde kleinood geplastificeerd want ik haat kromgetrokken en vergeelde pagina’s. Boeken behandel ik net als mijn hondjes met liefde en passie. Nu ik toch een rondleiding door mijn toilet geef: naast een poster van de Chippendales en eentje van David Hasselhoff hangt, boven een plastic beeldje van Onze-Lieve-Vrouw van Fátima en een paar Chinese druipkaarsen, een enorme poster van Daphne Deckers uit haar begintijd als fotomodel bij onder andere de Cosmopolitan. We hebben het over het midden van jaren negentig, toen Daphne nog lekker mollig was, een beetje als Madonna in de jaren tachtig.

Op mijn poster draagt ze vleeskleurig ondergoed en daar ben ik dol op want het herinnert mij aan de gouden periode uit mijn leven, toen ik als ontwakend puber de hele dag op het toilet zat met de catalogussen van Termeulen Post en later Wehkamp. Ik was toen al dol op gilf’s en vooral als die in vleeskleurige corsetten poseerden (ik bespaar de lezer details over de zogeheten massagestaaf die de modellen van de derde leeftijd in hun wangzak porden).
De lezer begrijpt: La Deckers is mon ‘obscur objet du désir’.

Nu is niets menselijks mij vreemd want ik ben ook strontjaloers op mevrouw Krajicek. Ze is al jarenlang een van de succesvolste columnisten van Nederland (eat that, Rob Hoogland) en publiceerde tien bundels, waaronder Laat maar waaien en 111x Daphne. In 2012 debuteerde ze met de succesvolle roman Alles is zoals het zou moeten zijn, waarvan inmiddels meer dan 50.000 exemplaren zijn verkocht.

Iedereen heeft het altijd maar over de geile boekjes van Heleen van Royen maar sinds ik die heb meegemaakt als moderatrice van een cursus dildokleien tijdens de Libelle Zomerweek op Biddinghuizen-sur-Plage, is de fapvreugd mij vergaan. Daphne Deckers is de enige echte polder-Anaïs Nin.

Over fappen gesproken: ik was zeer in mijn nopjes toen ik Deckers laatste column las. Ik citeer:
‘Daphne Deckers heeft onlangs een ontdekking gedaan die haar hoogst heeft verbaasd, namelijk dat er in Amerika speciale masturbatieclubs zijn voor mannen. Deckers wil er geen grappen over maken, omdat ze begrijpt dat het voor veel mannen iets prettigs is. “Het is verleidelijk om er lacherig over te doen, maar inmiddels heb ik begrepen dat een masturbatieclub aan een echte behoefte voldoet“, aldus de schrijfster. Het lacherige aspect weerhoudt veel mannen ervan om er eerlijk voor uit te komen, weet Deckers. Het is volgens haar niet per se iets voor homo’s. “Een almaar groeiend aantal is heteroseksueel.” Na het lezen over het bestaan van deze clubs wilde weten ‘wat mannen nu eigenlijk doen in zo’n rukclub’. “Aftrekken. Zo simpel is het. Zichzelf en soms elkaar“, zegt ze. “Als een vorm van male bonding.” Het is volgens Deckers helemaal niets geks. “Heteroseksuele mannen die samen masturberen en/of elkaar aftrekken komt veel vaker voor dan je denkt.” Vooral tienerjongens doen het, aldus Deckers. “Het wordt een bro job genoemd, en jonge mannen zien het als een onderdeel van samen opgroeien, goede vrienden zijn, samen experimenteren.” Bestaat dit ook in Nederland? “Ik heb via Google proberen uit te vogelen of er ook in Nederland zulke clubs zijn, maar die heb ik vooralsnog niet kunnen vinden.’

Ik was helemaal getriggerd, dat begrijpt de lezer wel. Als er in de hedendaagse Nederlandse bellettrie één exponent is van het dwangmatig handkarren (een geestig synoniem voor onanie, niewaar, nie?) ben ik het wel. Niet voor niets noemde de Edesche Post mij ooit de Philip Roth van de Veluwe, een subtiele verwijzing naar diens alter ego Alexander Portnoy. Ik heb de fakkel overgenomen van mijn grote literaire voorbeeld: Arie Moonen alias A. Moonen.

Arie schreef ooit in Arts en Auto: regelmatig rukken is goed voor de conditie van je hart. Je slaapt er beter van, je leeft langer en het schijnt zelfs effectief te zijn tegen hoofdpijn. Fappen is goed voor je immuunsysteem, maar te véél masturbatie schijnt dan weer nadelig te zijn voor je afweer. Maar wat is te veel? Een universiteit in Schotland ontdekte dat mensen die regelmatig fappen, zeven tot dertien jaar jonger worden ingeschat. Dus laat die dure potten met antirimpelcrèmes maar in de winkel staan. Vanaf nu laat je de rechter- of linkerhand gewoon lekker zijn gang gaan!

Het verbaast mij dus dat mijn stoute collega-columnist Daphne mij niet even benaderd heeft over het groepsmatig mannenmasturberen. Dan had ik kunnen verklappen dat dat toch heeeeel erg een gay-dingetje is al zal het bij de genderbenders van BIJ1 ook wel eens voorkomen, zo’n circle wank, een en ander gemodereerd door Jens van Tricht en meneer Vreer. 

Ons aller Gerard Reve beoefende de edele sport der onanie bij voorkeur in groepsverband tijdens het zogeheten soggy biscuit-spel. Dan staan twintig man rond een eettafel, waarop een Maria-kaakje ligt. Die kerels gaan dan tegelijkertijd fappen, en wie zijn lauwe but het verste van het koekje kwakt, moet het inmiddels rijk belegde koekje opeten. Daphne had natuurlijk ook Job Gosschalk kunnen bellen want die is veel bekender dan ik.

Enfin, bij deze nodig Daphne Deckers uit om 7 juli met mij mede te gaan naar een gezellige instuif van de Amsterdam Jacks in Cruise Club Church. Dan hebben we allebei weer materiaal voor een leuke column!

Ik wil in stijl afsluiten met een toepasselijk plaatje van mijn held Kees Aardbei. Ruk ze, mannen. Get your cocks out and relieve yourself on our bukkake boy of the day!