Spring naar de content

Op de sofa: de relatieproblemen van OM-koppel Marc en Marianne

Lucien de Bock geeft een inkijkje in de binnenwereld van de machtigsten van Nederland. Deze week op de sofa: OM-kopstukken Marc van Nimwegen en Marianne Bloos.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Lucien de Bock

Ik hoorde Marc en Marianne al ruziën toen ze voor de deur stonden van de praktijk. Ze kwamen al een tijdje samen in therapie, omdat hun relatie zich in zwaar weer bevond vanwege allerlei spanningen.

Toen ik de deur opendeed hoorde ik Marianne zeggen ‘plakkerig warm buiten? Was het nog maar een keertje plakkerig tussen ons’. ‘Ik mag toch wel gewoon zeggen dat ik last heb van de hitte?’ reageerde Marc kortaf.

Ik negeerde het gebekvecht en heette ze welkom. Eenmaal in de spreekkamer barstte Marianne direct los ‘je bent zo’n hufter Marc! Zeggen dat je last hebt van libidoklachten door alle stress en ondertussen moet ik er via-via achter komen dat je vreemd gaat met je advocate? Lekker dan Marc.’ Marc zat onrustig te draaien op zijn stoel en ik zag dat hij zich in het nauw gedreven voelde.

Abboneer op een lidmaadschap

Flinke korting op een digitaal jaarabonnement

Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)

Word abonnee

Hij probeerde Marianne te sussen, maar dat leek vergeefse moeite want ze brieste verder:  ‘Al acht jaar doe ik alles voor je, zet ik mijn baan op het spel, mijn integriteit en nu dit?’ Marianne was rood aangelopen en stond op het punt om een driftaanval te krijgen. Ik stond op om een glaasje water voor haar te pakken.

Inmiddels was ze zelf al opgestaan en stond ze dreigend voor Marc. ‘Ik heb mijn mond gehouden, ik heb niks gezegd over al die andere affaires van jou en over het feit dat het OM inmiddels een soort bordeel geworden is waar iedereen het met elkaar doet maar wee je gebeente als je een keer je mond opendoet!’ ‘Marianne moet gewoon accepteren dat we een mooie tijd hebben gehad, maar dat het nu voorbij is tussen ons.

Marianne moet gewoon accepteren dat we een mooie tijd hebben gehad, maar dat het nu voorbij is tussen ons.

Ik probeerde Marianne te kalmeren en spoorde haar aan om weer te gaan zitten. Marc keek me radeloos aan, alsof ik hem moest redden uit de klauwen van een wild beest. 

Marianne had besloten dat ze nu alles eruit wilde gooien. ‘Heleen Rutgers heeft laatst ook een boekje opengedaan over jou, ik herkende alles want je speelt met iedereen blijkbaar hetzelfde spelletje. Rutgers, Bloos, nu die advocate, wat maakt het jou uit joh, als jij maar bevredigd wordt!’

Ze stopte even en keek mij doordringend aan ‘Weet je Lucien, we zijn bij jou in therapie gekomen omdat we graag handvatten wilden hoe we met alle stress moesten omgaan en onze relatie konden redden. Al die doofpotten met smeulende affaires bij het OM….’ Opeens bemoeide Marc zich toch met het gesprek. ‘Nou Marianne en vooral het feit dat wij geen seks meer hadden was de aanleiding om hulp te zoeken toch?’ Hij probeerde een blik van verstandhouding met mij te zoeken. ‘Ik heb alles geprobeerd om de passie weer terug te brengen in onze relatie. We zijn nog een keer naar dat dakterras in Thailand geweest, we hebben seks op de achterbank van de auto geprobeerd, maar ja, blijkbaar was de koek op. We waren een beetje broer en zus geworden in de loop van de jaren.’

‘Hoe ervaar jij dat Marianne?’, probeerde ik wanhopig, om alsnog wat structuur in de sessie aan te brengen. Marianne was met rode konen weer gaan zitten en was zo boos dat ze alleen nog maar met haar ogen kon rollen. ‘Marc is in het begin een charmante en briljante man, maar uiteindelijk komt altijd de aap uit de mouw. Hij houdt met niemand rekening, voelt zich verheven boven de rest en terroriseert mensen met zijn driftaanvallen als het niet gaat zoals hij wil.’

Marc bleef echter stuurs voor zich uitkijken en zweeg.

Ik draaide me naar Marc. ‘Dat zijn pittige uitspraken van Marianne over jou.’ Hij keek me vernietigend aan en zei hautain: ‘Marianne moet gewoon accepteren dat we een mooie tijd hebben gehad, maar dat het nu voorbij is tussen ons.’

Marianne riep: ‘Marc, jij hebt continu bewondering nodig, iedereen bij het OM weet dat. Je wordt niet voor niks Bokito genoemd en de meeste mensen haten je omdat je je macht misbruikt en mensen stelselmatig kleineert. Ik was de enige die het altijd voor je opnam.’

Het leek alsof Marianne wat zachter werd en toenadering tot Marc probeerde te zoeken. Marc bleef echter stuurs voor zich uitkijken en zweeg. 

‘Ik had al veel eerder naar mijn collega Kitty Nooy moeten luisteren’, zei Marianne hoofdschuddend terwijl ze naar mij keek. Zij had het in de gaten en probeerde me te waarschuwen: pas nou op  Marianne, het is hier een afrekencultuur, je zet zoveel op het spel met deze riskante verhouding. Kitty had gelijk!’ 

Marianne begon zachtjes te huilen. ‘Wat raakt je zo?’ vroeg ik haar. ‘De kranten, kijk naar de kranten’, snikte ze. ‘Overal staan we op de voorpagina met onze liefdesaffaire, terwijl Marc me al maanden niet meer aanraakt. Dat is zo pijnlijk, zo vreselijk pijnlijk.’

Ik keek naar Marc. Hij luisterde niet en had zijn telefoon uit zijn zak gehaald. Ik zag dat hij glimlachte terwijl hij een nieuw berichtje las.