Wat onze wereldleiders kunnen leren van indianen
De klassiek westerse idee van hiërarchisch leiderschap voldoet niet meer aan de eisen van deze tijd. Indianen kennen van oudsher waardengedreven en dienend leiderschap. Hoe werkt dat en wat kunnen wij daarvan leren? Een ronde langs opperhoofden en wereldleiders.
Ineens waren ze er weer: indianen. Ze bleken niet uitgestorven of verbannen naar musea en avonturenboeken. De oorspronkelijke bewoners van Amerika haalden in 2016-2017 het wereldnieuws. Sioux-indianen verzetten zich tegen de Dakota Access-oliepijpleiding bij hun Standing Rock-reservaat. Wat begon als het beschermen van water en begraafplaatsen kreeg steun van alle andere stammen. En vervolgens van niet-indianen; milieuactivisten en beroemdheden wisten massaal de weg naar Standing Rock te vinden: de dochters Obama, Neil Young, Katy Perry, Naomi Klein, Leonardo DiCaprio, iedereen was er. Alles bij elkaar trokken zo’n 100.000 mensen naar Standing Rock om hun solidariteit met de Sioux te tonen. Zelfs in Nederland werden tipi’s opgezet en werd er actie gevoerd bij ING, die in het Dakota Access-project investeerde – en zich vervolgens als een haas terugtrok.
Het bijzondere van ‘Standing Rock’ was dat het niet alleen om indiaanse rechten ging. Het ging ook om een andere omgang met de aarde en haar bronnen. Kort daarvoor was de wereld wakker geworden in Parijs: doorgaan op dezelfde weg leidt tot klimaatverandering en onherstelbare schade aan natuur en milieu. Dat is precies wat indianen al roepen sinds het eerste contact met Europeanen. Indianen (ik gebruik dat woord omdat de meeste dat zelf ook doen) voelen zich als familie verbonden met de aarde en alles dat daarop leeft, en daarmee verantwoordelijk die te beschermen. Sioux en andere inheemse volken deden dan ook actief mee met het Parijs-akkoord.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap