Spring naar de content
bron: ANP/Lex van Lieshout

Een zorgverzekering moet gratis zijn. Zoiets heet solidariteit

Toen Roderik Six in Nederland woonde, zag hij veel voordelen. Maar de Nederlandse zorgverzekering en de hoge kostprijs voor zorg blijft hem verbazen. Kijk dan toch eens hoe de Belgen het doen, stelt hij voor.  

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Roderik Six

Een paar jaar geleden verhuisde ik voor een jaar naar Amsterdam. Hoewel groter in omvang lijkt de stad een beetje op mijn huidige woonplaats Gent – doorregen van kanalen, pittoresk historisch erfgoed op elke hoek van de straat, prachtige musea, hippe concertzalen, leuke kroegen en, onvermijdelijk, een stortvloed aan toeristen die dagelijkse files veroorzaken in de nauwe straatjes. 

Mijn verhuizing verliep voorspoedig. Collega-auteurs Daan Heerma Van Voss en Yannick Dangre hielpen mee met spullen zeulen waarna we een Grolsch deelden op het terras van mijn woning in de Rivierenbuurt. Ik leerde het woord ‘gezellig’ kennen.

Goedkoop was het niet. Ik had al van de hoge huurprijzen gehoord en die zouden de komende jaren nog meer uit de pan swingen, maar toen had ik het er wel voor over. Een verblijf in het epicentrum van de Nederlandse literatuur mocht wel iets kosten. 

Hoewel we dezelfde taal deelden, vielen me al snel een aantal kleine verschillen op tussen Vlaanderen en Nederland. Sommige waren schattig, andere zorgwekkend.

Een aangename verrassing was het spotgoedkope internet.

Vooral het openbaar vervoer charmeerde me. Met één pasje kan je gezwind op trein en bus en tram en metro, en het is, naar Belgische normen, stipt en slim georganiseerd. Zo hebben trams een in- en een uitgang. Niet in België. Hier wil iedereen door dezelfde deur, wat nodeloos veel opstoppingen veroorzaakt, geduw en getrek incluis, en o wee als iemand met een kinderwagen wil op- of afstappen. Nodeloos dom van ons. 

Abboneer op een lidmaadschap

Flinke korting op een digitaal jaarabonnement

Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)

Word abonnee

Op de Nederlandse tram kan je ook pinnen. Er zit een begeleider aan een net loket die hartelijk bedient en je dan kordaat aanmaant om door te schuiven. De Vlaamse lijnmaatschappij is op dat vlak in het jaar ‘93 blijven steken. Hier moet je nog kleingeld bijhebben, wanneer je een kaartje wil kopen op de tram. Het gezucht en gesteun van de chauffeur krijg je er wel gratis bij.

Een andere aangename verrassing was het spotgoedkope internet. Snel én onbeperkt internet. In Vlaanderen betaal je door het gebrek aan concurrentie op de telemarkt makkelijk het dubbele en dan nog mort de CEO van Telenet omdat zijn klanten het aandurven om reclame door te spoelen op hun digicorder.

Minder aangenaam, en helaas een bevestiging van het cliché: jullie keuken lijkt nergens naar. De laatste jaren is het wat verbeterd, en onderhand ken ik een paar goeie adresjes maar door de band is jullie land voor gastronomische zielen een ware hel. Zelf ben ik verslingerd aan bitterballen, maar dat kan je bezwaarlijk als voedsel bestempelen. Jullie soep en tosti’s zijn meesterlijk maar een Vlaming beschouwt dat als een tussendoortje. Geen verwijt, het is een verschil in eetcultuur, en zoals gezegd: er gloort beterschap.

Wat me echter wel shockeerde: de hoge kostprijs van een zorgverzekering. Toen ik de bedragen onder ogen kreeg, dacht ik aanvankelijk dat het om een jaarlijkse vergoeding ging en zelfs dan nog was het naar Belgische normen belachelijk duur. Het basispakket bevat in België zowat alle medische zorg die je nodig kunt hebben en zal je ruimschoots terugbetalen voor tandzorg, psychotherapie, logopedie en oogzorg. Mijn verzekeraar biedt zelfs korting op lidmaatschap van een sportclub of komt tussen bij cursussen mindfulness om een burn-out te voorkomen. Kost me misschien 100 euro per jaar. 

Je betaalt je scheel voor een zorgverzekering maar de eerste paar honderd euro mag je zelf ophoesten?

En dat zonder eigen risico, nog een Nederlands concept waar ik niet bij kan. Je betaalt je scheel voor een zorgverzekering maar de eerste paar honderd euro mag je zelf ophoesten? Ruikt naar oplichting. 

Verbluffend dat jullie mondige Nederlanders zoiets pikken. Een verplichte verzekering, voor het welzijn van je burgers – dat moet gratis zijn. Ongetwijfeld betalen we in Vlaanderen meer belastingen en een flinke hap van het overheidsbudget gaat onze sociale zekerheid, maar zoiets heet solidariteit. Als iedereen zijn steentje bijdraagt, kunnen we voor iedereen zorgen. Klinkt melig, maar waarom zou je medische zorg privatiseren? Hoe kan je de gezondheid van je burgers uitbesteden aan een bedrijf dat louter op winst uit is?

Ik stel voor dat jullie politici eens inspiratie komen opdoen in België.

Als ik de standpunten van de Nederlandse politieke partijen afloop, blijken de meesten tevreden met het huidig geprivatiseerd systeem rond de zorgverzekering. Hier en daar worden wat kanttekeningen gemaakt over de efficiëntie van de gereguleerde marktwerking en dat eigen risico blijft een struikelblok maar niemand die zich echt bekommert om de winsthonger van verzekeringsmaatschappijen.

Alleen de SP pleit voor een Nationaal Zorgfonds, een systeem dat op het eerste zicht vergelijkbaar is met de Belgische Ziekenfondsen. Bizar vind ik dat. Hoewel we onderhand genoeg Nederlandse toeristen in Gent verwelkomen, stel ik voor dat jullie politici eens een paar maanden immigreren. Het kan nooit kwaad om inspiratie op te doen. De treinvertragingen zullen ze er wel bij moeten nemen.