Spring naar de content
bron: Mieke Meesen

Arthur en Rob: kinderen van de jaren zestig

De Foute Jongens genieten nog wat na van de Amsterdamse Canal Parade, die tegenwoordig ‘inclusief’ is, dus voor LGBTQIAPK+. Maar zijn grappen hierover nog wel toegestaan?

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: De Foute Jongens

Rob: Een bevriende woonbooteigenaar aan de Prinsengracht nodigde mij uit om de Canal Parade van 2019 vanaf het dak van zijn drijvende stulp bij te wonen. Nooit eerder trok deze jaarlijkse eruptie van exhibitionisme van zo nabij aan mij voorbij. Ik zat er met mijn neus bovenop, waaraan overigens ook een nadeel was verbonden: de neus fungeert met name als reukorgaan. Zoals u weet ben ik een overtuigd liberaal. Ik ben de mening toegedaan dat men vooral moet doen wat men niet laten kan. Zelf ben en blijf ik weliswaar, zij het met minder grote frequentie dan voorheen, een jongen van het rechttoe rechtaan heterowerk, als het even kan zonder voorspel, terwijl het naspel mij helemáál gestolen kan worden. Maar ik gun eenieder zijn pleziertje en ga daarom akkoord met elke denkbare gendervariant van het liefdesspel, waarbij voor mij ook geen lichaamsopening onbenut hoeft te blijven.

De oorpenetratie, kent u die? Grote voorzichtigheid en nauwkeurigheid schijnt te zijn vereist, maar het genot mag er naar verluidt wezen en Schoonenberg Hoorcomfort vaart er wel bij. Ofschoon ik als aartsconservatief door het bestaan kuier, ben ik voor alles een kind van de jaren zestig. Vergeet niet dat ik destijds een versleten spijkerpak droeg, mijnheer Van Amerongen. Vrijheid blijheid is derhalve mijn levensmotto, al verbind ik aan het consummeren van de relatie, hoe tijdelijk deze ook mag zijn, wel twee voorwaarden: (1) geen minderjarigen, (2) wederzijdse instemming.

Paywall

Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.

Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.

Kies een lidmaatschap