Nooit meer masturberen maakt je een véél beter persoon
Elke week schrijft Alexandra Besuijen over de laatste mode en trends. Deze week over de anti-masturbatiebeweging NoFap, avocadogerelateerde verwondingen en slechtzittende kleding.
Absolutely fapless
Voor het wekelijkse watdefukmoment vandaag de NoFap-damesafdeling. De wat? NoFap, de anti-masturbatiebeweging, in 2014 opgericht door pornoverslaafde meneren, die de overtuiging zijn toegedaan dat abstinentie goed is voor je hersenen. Geen porno, geen masturbatie, geen orgasmes. Ik ken gezelliger verenigingen.
In eerste instantie ging het om mannen en jongens die teveel tijd besteedden aan internetporno en daar kun je je wel wat bij voorstellen. Eén klik met je muis en het is pussy galore in alle denkbare variaties en formaten. Onrealistisch hijgende dames met aardbevingbestendige voorgevels die in niksige niemendalletjes de deur opendoen voor de loodgieter – dat schept verwachtingen die niet waargemaakt kunnen worden (vooral wat betreft die loodgieters – die komen echt nooit zo snel als je ze belt). Al dat testosteron dat nodeloos verspild wordt!
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Word abonneeEnig wetenschappelijk bewijs dat abstinentie goed is voor lichaam en geest ontbreekt, maar de leden van de almaar uitbreidende NoFapgemeenschap zijn er van overtuigd dat het wel zo is. Well, whatever makes you tick… Inmiddels hebben zich ook vrouwen bij de beweging aangesloten , zoals de 26-jarige Kristel die in haar vlog vertelt hoe ze in acht maanden onthouding zowel geestelijk als lichamelijk beter en mooier is geworden. En hoeveel tijd ze nu overhoudt… Huh? Hoeveel tijd was ze er dan wel niet mee bezig? Om een significant verschil te maken moet dat wel minstens een uur per dag zijn, denk ik, hoewel dat natuurlijk maar nattevingerwerk is. Nou ja. Haar haar zit in elk geval wél een stuk beter.
Overigens leerde ik in het kader van dit stukje vandaag een interessante term van mijn eindredactrice: ‘masturbatiefruit’. Wat dat is zie je hieronder. Hopelijk mag dat dan nog wel. 🍌🍆🍑🥑
Avocadovinger
Nee, dit gaat níet over rare dingen doen met avocado’s, althans niet opzettelijk en/of voor je lol. Op de afdelingen SEH komen steeds vaker mensen binnen met een avocadogerelateerde verwonding. Watskebeurt dan? Je snijdt zo’n ding open, en probeert vervolgens met hetzelfde mes de pit eruit te wippen. Met vaak als gevolg dat het mes doorschiet en je handpalm of vinger raakt. Auw.
Beter kun je het mes in de pit steken en die er dan uitdraaien; nog beter wip je dat ding er met een lepel uit. Je kan hem ook gewoon leeglepelen om de pit heen. Of je eet deze schromelijk overgewaardeerde vrucht helemaal niet meer natuurlijk. Want sinds het een hipsterding geworden is, gaat de avocado de weg van de quinoa in: het wordt een monocultuur in de landen van herkomst en is daar voor de lokale bevolking niet meer te betalen. In Mexico dwingen bendes zelfs boeren om avocado’s te verbouwen, zo lucratief blijkt deze groene smeerkaas te zijn. Ik schreef er hier al eerder over. Dus weet wat je eet.
Graaien in de Zak van Max
Het is weer fashionweekmaand en dus tijd voor mijn favoriete hobby: foto’s kijken van de daarbij behorende streetwear. Oftewel: juffrouwen in rare kleren. Het is weer een en al knokige knietjes, peperdure handtasjes, gigantische onflatteuze muilen en buitenformaat telefoons wat de modeklok slaat en het is smullen. Zie ze lopen in ganzenpas – echt, die meiden nemen stappen van wel een meter tegelijk! – in hun ongetwijfeld zeer doordachte maar vaak even lachwekkende, slechtzittende outfits. Oversized is echt een dingetje blijkbaar, dit seizoen. Het is een beetje alsof ze blindelings moesten graaien in de Zak van Max. Als het maar vooral níet past en ook niet bij elkaar past.
De beha over de bovenkleding is overigens ook weer terug. Ik zag er eentje óver een blazer en dat zag eruit zoals je verwacht. Níet. (Doet me trouwens denken aan die keer dat ik schrijfster Lydia Rood zag op het Boekenbal in een verwassen rode beha over een verwassen zwart T-shirt. Not a pretty sight. Maar dit terzijde) Hoe dan ook, ik geniet altijd heel erg van deze meisjes die fashion zó serieus nemen dat ze zich nooit van hun leven in joggingbroek en Birkenstocks zullen vertonen. En het ziet er in elk geval een stuk vrolijker uit dan de ANWB-stelletjes die momenteel mijn eiland bevolken. Allemaal in dezelfde afritsbroek en hetzelfde windjack, vaak nog doorgestyled naar hetzelfde kapsel of dezelfde fietshelm. Manmanman, dan heb je toch ook nooit meer seks?