Spring naar de content
bron: Filmdepot

‘Downton Abbey’ is overbodig toetje na een smakeloze maaltijd

Het is alweer vier jaar geleden dat het laatste seizoen van de succesvolle Britse tv-serie Downton Abbey werd uitgezonden, maar nog steeds heeft de nostalgische serie over de adellijke familie Crawley wereldwijd een enorme schare vooral vrouwelijke fans. Deze groep kan nu massaal naar de bioscoop voor een vriendinnenuitje, nu Downton Abbey van het tv-kerkhof is gehaald om een tweede leven op het witte doek te krijgen. De vraag is alleen of het vooral meer van hetzelfde is of dat de film ook interessant genoeg is voor de niet-ingewijden.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Nico van den Berg

Om die laatste vraag meteen te beantwoorden: als film scoort hij niet hoger dan een krappe voldoende. Al zal dat de echte fans niets uitmaken. De directeur van Universal noemde de film bij een voorpremière deze week een toetje na een uitbundig diner. Dat is dan wel een toetje waar kraak nog smaak aan zit, zeker nu een serie als The Crown of een film als The Favourite laat zien hoe je wel een scherp portret van de Britse upperclass neerzet.

De film is keurig gladgestreken en ontdaan van elke plooi.

Van de serie zijn tussen 2010 en 2015 maar liefst 52 afleveringen gemaakt,  allemaal over de rijke familie Crawley en hun personeel. Alle verhaallijnen draaiden om de wisselwerking tussen de upperclass in de sjieke salons en de lower class in de donkere kelders van het kasteel. Voor de film is voor het gemak een apart afgerond verhaal verzonnen. De familie krijgt hoog bezoek van de Britse koning en koningin. Iedereen wordt opgetrommeld om het kasteel er piekfijn uit te laten zien, al zorgt dat ook voor scheve ogen als de een meer voor het koningspaar mag doen dan de ander. De film begint met de brief die de koninklijke komst aankondigt en eindigt met hun vertrek. Het verhaal is daarmee slechts een kapstok om alle bekende namen uit de tv-serie voorbij te zien komen, maar dat is veel te mager om twee uur lang te blijven boeien.

Abboneer op een lidmaadschap

Flinke korting op een digitaal jaarabonnement

Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)

Word abonnee

Downton Abbey is goedbeschouwd de boeketreeks voor gevorderden. Het onderliggende verhaal is serieus genoeg, namelijk de ondergang van de Britse adel die zijn macht na het einde van de Eerste Wereldoorlog langzaam zag afbrokkelen, net als het uit elkaar vallen van the British Empire. Maar dit thema wordt zowel in de serie als in de film zo licht gemaakt, dat Downton Abbey vooral een sprookje blijft waar je – als je daar gevoelig genoeg voor bent – kunt wegzwijmelen in de rijke interieurs, de weelderige kleding en de talloze familie-intriges. Wat ontbreekt is de scherpe Britse humor en het aanstekelijke venijn waar ze op het eiland het patent op hebben. Ook de film is keurig gladgestreken en ontdaan van elke plooi, klaargestoomd om wereldwijd een zo groot mogelijk publiek te behagen.

Chateau Meiland heeft een pit waar de Downton Abbey film nog niet een fractie van heeft.

Wat een verschil met het andere ‘chateau’ waar half Nederland nu van in de ban is: Chateau Meiland. Met personages die ‘larger than life’ zijn, maar met een pit waar de Downton Abbey film nog niet een fractie van heeft. De enige actrice die af en toe scherp uit de bocht mag komen, is Maggie Smith, die er als de wat verzuurde ‘grand old lady’ voor zorgt dat het niet allemaal een suikertaart is, dat het glazuur van je tanden doet spatten. Haar zin “I never argue, I explain” zorgt in elk geval voor een glimlach. En met de kus tussen twee mannen – een kleine verhaallijn over de moeizame relatie van de Britten met de herenliefde – wordt de grote LHBT-fanbase ook meteen bediend.

“I believe we are stuck with Downton Abbey,” zo verzucht één van de familieleden op het eind van de film, als het voortbestaan van het luxe kasteel voor de zoveelste keer lijkt veiliggesteld. Maar het is vooral een waarschuwing aan de argeloze bioscoopbezoeker. In de voorverkoop werd al een recordaantal kaarten verkocht, meer nog dan bij de box-office-klapper Mamma Mia. Het is nu eenmaal het type film dat vooral grote vriendinnengroepen trekt die lang van tevoren al hun avondje adellijk zwijmelen zeker wil stellen. Het is dan ook niet vreemd dat de makers van Downton Abbey vlak voor de wereldpremière in Londen afgelopen maandag onthulden dat ze al een verhaallijn klaar hadden voor een vervolgfilm, mits Downton Abbey – The Movie succesvol genoeg is. Maar dat lijkt na de grote hype rond de film onvermijdelijk te zijn. Gelukkig hebben de Britten hiermee in elk geval nog iets dat nu succesvol is.

Downton Abbey draait vanaf 12 september in bijna elke Nederlandse bioscoop.