Spring naar de content
bron: Filmdepot

INXS-zanger Hutchence was een sekssymbool tegen wil en dank

De documentaire Mystify: Michael Hutchence is volgens filmrecensent Nico van den Berg een mooi, weloverwogen portret geworden van de populaire INXS-zanger. Het is een eerbetoon zonder heldenverering geworden, schrijft hij.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Nico van den Berg

“Niet echt mijn muziek.” Dat was de reactie van een paar journalisten na de persvoorstelling van Mystify: Michael Hutchence, een nieuwe documentaire over het leven van de leadzanger van de Australische band INXS. En ja, critici hebben lang weinig opgehad met de band en hun populaire pop- en rockmuziek. Hutchence werd puur gezien als sekssymbool en de liedjes konden niet tippen aan die van veelgeprezen bands als U2. De nieuwe documentaire van Richard Lowenstein zorgt nu – jaren later – alsnog voor eerherstel voor de in 1997 overleden zanger.

Wie oud genoeg is om de popmuziek van de jaren ’80 en ’90 bewust mee te hebben gemaakt, zal zeker INXS hits als Never Tear Us Apart, Suicide Blonde, Original Sin en Mystify kennen. Het waren catchy nummers die wereldwijd hoog in de hitparades stonden. En terwijl de rest van de band redelijk naamloos door het leven ging, trok leadzanger Michael Hutchence met zijn lange krullende haar en zijn sexy uiterlijk alle aandacht van een enorme schare – voornamelijk vrouwelijke – fans. Ook voor de roddelpers was Hutchence een geliefd doelwit. In de succesjaren van INXS versleet hij namelijk een flink aantal vriendinnen, waaronder supersterren als Kylie Minogue en Paula Yates.

Abboneer op een lidmaadschap

Flinke korting op een digitaal jaarabonnement

Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)

Word abonnee

Lowenstein was een goede vriend van Hutchence en wist het vertrouwen te winnen van vrienden, familieleden en ex-partners.

De documentaire Mystify: Michael Hutchence laat dit ruige rock ‘n roll leven van de zanger niet achterwege, maar probeert wel voorbij de clichés van de muziekscène te komen. Filmmaker Richard Lowenstein was een goede vriend van Hutchence en wist zo ook het vertrouwen te winnen van vrienden, familieleden en ex-partners. Op die manier is Lowenstein er in geslaagd een goed psychologisch portret van de zanger te maken, waarbij je niet alleen ziet en hoort wat voor een geweldige zanger Hutchence eigenlijk was, maar ook welke angsten en ambities hij had.

De film begint met een magisch live optreden van INXS waarbij meteen duidelijk wordt wat voor een waanzinnige stem Hutchence had en wat voor een charismatisch podiumbeest hij was. Meteen erna duiken we via nog niet eerder vertoonde archiefbeelden in de jeugd van de zanger. Lowenstein laat een jongen zien die diep over het leven nadacht en die zich bezig hield met kunst en literatuur. De rockster is nog nergens te bekennen. Sterker: ook als Hutchence in de muziekscène rolt, moet hij niets hebben van alle opgeklopte lucht die eromheen hangt. Hij wil vooral creatief zijn en verafschuwt zaken als ‘bandmanagement’.

Misschien dat deze tragiek wel de kern van Mystify: Michael Hutchence is: de kunstenaar die tegen wil en dank als een oppervlakkig sekssymbool werd gezien. “Ik ben een onbewust doelgericht persoon”, zo zegt hij in een oud interview dat in de film zit. En dat doelgerichte was zingen en nummers maken, maar steeds vaker sneeuwde dat onder bij de roddelpers die hem belaagde, de druk om meer van hetzelfde te zingen en steeds verder van het echte leven af komen te staan. 

Er lijkt wel een vloek op het leven van een superster te rusten.

Het is dezelfde tragiek die we de laatste jaren in andere documentaires over grote zangers hebben gezien: Amy Winehouse, Kurt Cobain, Whitney Houston. Er lijkt wel een vloek op het leven van een superster te rusten. Maar Lowenstein maakt er geen exploitatie-cinema van. Ook Hutchence’s dood wordt heel sober en feitelijk behandeld. Toen hij in 1997 in een hotelkamer werd gevonden, had hij zichzelf opgehangen. Meteen gingen de meest wilde geruchten rond over een uit de hand gelopen seksspel waarmee hij zichzelf zou hebben verwurgd. Maar Mystify: Michael Hutchence gaat niet over dit soort mystiek en speculatie. Ook pretendeert Lowenstein niet het ultieme antwoord voor de zelfmoord van Hutchence te vinden. Integendeel, na de film weet je alleen wat meer over de complexe ziel van de zanger. Voor hapklare antwoorden moet je niet bij Lowenstein zijn. Gelukkig maar. Bij hem draait het om de psychologie van een popster, over iemand die dat deels tegen wil en dank was.

Mystify: Michael Hutchence is een prachtige (hernieuwde) kennismaking met de unieke stem van Hutchence, en geeft een ontroerend beeld van zijn creatieve en turbulente leven. Een eerbetoon zonder heldenverering. Kom daar nog maar eens om in de harde muziekwereld.

Mystify: Michael Hutchence draait vanaf 24 oktober in de Nederlandse bioscopen.