Boerenleed: ‘Ik heb voor mezelf gekozen. Ik stop ermee’
De boeren zijn boos, zo bleek wel uit het massale tractorprotest. Wat gaat er schuil achter die woede? Hoe varen ze onder de toenemende maatschappelijke kritiek en de steeds strengere milieumaatregelen? HP/De Tijd schoof bij drie agrariërs – een varkensboer, een melkveehouder en een pluimveehoudster – aan de keukentafel.
Begin over 1 oktober, de dag waarop de boeren massaal naar het Malieveld togen om te protesteren tegen de stikstofplannen van het kabinet, en bij melkveehouder Joost Geuijen komen spontaan de tranen. Hij was er weliswaar zelf niet bij (‘mijn zestien jaar oude tractoren zijn iets minder indrukwekkend dan die van mijn collega’s’), maar al bij het zien van de eerste beelden van Texelse boeren die daags daarvoor de veerboot ‘kaapten’ om op tijd in Den Haag te kunnen zijn, was het raak. Het gebeurt, hij kan er niets aan doen. “Dat is nu eenmaal de aard van het beestje.”
Wát hem dan zo raakte? “Het is een soort ontlading. Wij boeren zijn binnenvetters, van het type: hard werken en niet zeuren. Je hebt toch vaak het gevoel dat je er alleen voor staat, dat iedereen tegen je is. Die dag kwam er ineens steun van alle kanten. Dat vind ik fantastisch, het ontroert me.”
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
