Staat van verwarring

Het publieke debat wordt in Nederland vaak op schrille toon gevoerd, alsof we op voet van oorlog met elkaar staan. Maar volgens het SCP zijn we eigenlijk best content. Wie brengt de gemeenschapszin weer terug in de gemeenschap?

Gepubliceerd op: 27/01 | 2020 Geplaatst in de volgende categorieën:

• Politiek

door Frans van Deijl

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Tevredenheid
Zal in 2020 de patiënt die Nederland heet weer langzaam aan de betere hand geraken? Ik hoop het, want wat was hij er beroerd aan toe, afgelopen jaar en misschien al ver daarvoor. We sloegen agenten in elkaar, staken hele buurten in de hens, stonden elkaar op sociale media naar het leven en we konden vooral geen normaal debat meer voeren zonder daar meteen oorlog van te maken (over klimaat, Europa, immigratie, een vuurwerkverbod, de verschillende ‘schaamtes’, racisme langs het voetbalveld, #MeToo, zorgen om de democratie en de rechtsstaat, IS-liefjes, Trump, en nog veel meer).

Maar is de diagnose eigenlijk wel juist? Want het Sociaal en Cultureel Planbureau kwam aan het einde van het afgelopen jaar met een ander beeld: de patiënt is helemaal niet ziek. De hierboven geschetste symptomen zijn uitzonderingen, verkoudheidjes om in de sfeer te blijven, die maar al te gretig uitvergroot worden tot de gruwelijkste aandoeningen. In werkelijkheid heerst er namelijk, aldus het SCP, onder de onderdanen een grote mate van persoonlijk welbevinden, ja zelfs van vertrouwen in elkaar. Je zou het niet zeggen na al die acties van boeren, verpleegsters en leraren op het Malieveld, maar de Nederlander blijkt nog altijd behoorlijk tevreden te zijn over bijvoorbeeld de rechtspraak, de vakbonden, het bedrijfsleven. Sterker nog, ten diepste interesseren hem de meeste kwesties die het Haage Binnenhof en vervolgens het Hilversumse Mediapark halen, geen ene biet.