Spring naar de content
bron: anp

Het liberale feestje is voorbij

Han ten Broeke (1969) hield zich als VVD-Kamerlid een politiek leven lang bezig met buitenlands beleid. Een onhandige affaire in de relationele sfeer noopte hem te vertrekken. Nu is hij directeur van The Hague Centre for Strategic Studies (HCSS), een rol met minder invloed, maar met veel meer vrijheid. ‘De vraag is hoe Nederland en Europa overleven in de Eeuw van China.’

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frans van Deijl

Wij stellen ons zijn werkweek voor met veel lunches, borrels en fijne buitenlandse tripjes. Immers, overal dient de boodschap te worden verkondigd dat Europa een ‘geopolitieke reus’ moet worden. Met die borrels en reisjes valt het nogal mee, zegt hij grinnikend, maar die boodschap, ja, die is belangrijk. Neem de zaak-ASML, het Veldhovense bedrijf dat vooralsnog geen vergunning krijgt van de Nederlandse regering om hun zogeheten EUV-machine te verkopen aan China. Daar zijn de Amerikanen namelijk fel op tegen, om redenen van geld en vooral om de vraag wie voortaan de economische orde gaat bepalen. Rutte doet niks, lijkt verscheurd door twijfel. Laat ‘ASML’ zien hoe Europa, de economische olifant, zich in geopolitieke zin als een muis betoont?

Ten Broeke: “Ja. Deze eeuw is aan China. Met zijn zogeheten Belt and Road, zeg maar de Chinese pendant van de Marshallhulp, verzekert China zich van een eigen exportmarkt waarop zijn expansie drijft. Het land heeft tachtig, negentig landen aan zijn parelsnoer geregen, ook Europese landen, en daar wil het tegenwoordig ook politiek mee aan de slag. China kan de handelsoorlog met de VS afwentelen op die landen, die ze immers als export-dump kan gebruiken. De voorlaatste China-nota van Buitenlandse Zaken uit 2013 stelde nog dat China’s binnenlandse agenda leidend zou zijn; nu zien we de opmars van een reusachtige geopolitieke speler. Ze namen amper deel aan de wereldpolitiek en zijn nu ineens een van de grootste financiers van VN-blauwhelmoperaties. Ze onthouden zich ook niet langer bij het merendeel van de stemmingen in de Veiligheidsraad, maar gebruiken die voor hun eigen doelen. In Afrika waren ze al een tijdje bezig met gebonden hulp en handel, maar manifesteren ze zich nu eveneens nadrukkelijk militair.”

Paywall

Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.

Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.

Kies een lidmaatschap