Wat is uw huidige gemoedstoestand?

Enorm verbaasd. Mijn boek blijft maar lopen en ik krijg honderden e-mails van mensen die het hebben gelezen. Ik hoor dat het veel cadeau wordt gedaan aan vinexbewoners – om hen te pesten. En aan mensen die een huis in een vinexwijk willen kopen – om hen te waarschuwen.

Wie zijn uw helden?

Ernst Hirsch Ballin. Echt. Hij is integer en betrokken. Je hebt politici die alleen maar een positie willen bekleden, maar je hebt ook politici die willen dienen. En zo is hij.

Aan wie ergert u zich?

Aan Sander Knol, directeur van uitgeverij Meulenhoff. Hij heeft een van zijn beste redacteuren op kille wijze ontslagen. Om te bezuinigen. Heel fout vind ik dat.

Lijkt u op uw vader?

Ja. Ik heb net als hij een explosief karakter en kan mijn emoties niet verbergen. Laatst hoorde ik op een receptie een arrogante kerel opscheppen over zijn geld. Ik zei: “Jij komt zeker alleen klaar als iemand een vinger in je reet steekt.” Toen was het even stil.

Wat zijn uw dagdromen?

Op reis te gaan en een programma te maken over schrijvers die monddood zijn gemaakt. Ik weet wat het is. Ik ben ook bedreigd vanwege mijn boeken.

Wat is uw grootste angst?

Dat mijn kinderen en man iets overkomt. Liefde maakt je kwetsbaar.

Bidt u weleens?

Zo ben ik niet.

Bent u aantrekkelijk?

Volgens sommige mensen wel, volgens anderen niet. Ikzelf denk dat ik er wel mee door kan.

Wat is uw definitie van geluk?

Ik ben gelukkig als ik mensen kan laten lachen. Ik ben heel depressief geweest, en daardoor is mijn gevoel voor humor sterk ontwikkeld. Zonder diep verdriet bestaat er geen humor.

Waar schaamt u zich voor?

Ik kan schaamteloos zijn, zelfs op de televisie, maar ik voel wel schaamte als ik weet dat mijn moeder kijkt. Want voor haar kan ik het nooit goed doen.

Bent u monogaam?

Ja. Ik denk daar niet bij na. Zo ben ik gewoon.

Wanneer hebt u voor het laatst gehuild?

Onlangs nog, omdat ik me gevangen voelde in mijn leven en in de kubus waarin ik woon. Geluk ligt niet in het schrijven van een bestseller. Geluk ligt in vrijheid.

Hoe moedig bent u?

Mensen moeten mij afremmen in wat ik schrijf. Ik zie de grenzen niet. Ik heb veel angsten, maar ik ben nooit bang.

Van wie heeft u het meest geleerd?

Van mijn moeder. Zij heeft het heel zwaar gehad. Ze heeft in Marokko dag en nacht gewerkt om mijn vader naar Nederland te kunnen volgen. Doorzetten. Vijf kinderen. Pijn. Verdriet. Maar altijd doorzetten.

Wat is uw grootste ondeugd?

Ooit werkte ik in een Van der Valk-restaurant. Daar kwam een vegetarisch echtpaar. Zij was een secreet, hij een randdebiel. Ik heb hun wijs-gemaakt dat de varkensschnitzel die ik voor hen neerzette een sojaschnitzel was. Toen ze weggingen heb ik de waarheid onthuld. Ze kokhalsden.

Wanneer was u het gelukkigst?

Bij alle eerste keren.

Welke eigenschap waardeert u in een vrouw?

Humor. En ik vind het fijn als het haar niets kan schelen hoe ze eruitziet en als ze in een restaurant gewoon een enorme biefstuk met drie bollen kruidenboter bestelt.

Welke eigenschap waardeert u in een man?

Ik houd van mannen zonder principes. Mannen die zichzelf durven te zijn. Zoals Jos Lammers, de fotograaf van deze rubriek. Totaal artistiek en vrij.

Als u iets aan uzelf kon veranderen, wat zou dat dan zijn?

Het gevoel van nooit te voldoen. Het eeuwige zoeken naar bevestiging.

Hoe ontspant u zich?

Als ik schrijf. Dan kan ik echt verdwijnen en ontstijg ik de beperkingen van het lichaam.

Wat beschouwt u als uw grootste mislukking?

De koop van mijn huis in een vinexwijk, begin 2002. Ik leef al negen jaar in een hel.

Gelooft u in God?

Ik geloof in liefde.

Welk leed heeft u anderen berokkend?

Ik heb de geheimen van mijn buren, zoals hun overspel, onthuld in mijn boek. Ja, je kunt echt zeggen dat ik mijn buren leed heb berokkend. Ik ben een wandelende catastrofe als ik schrijf. En alles te goeder trouw.

Waaraan bent u het meeste gehecht?

Aan mijn laptop en mijn gsm. Zet mij in een klein zolderkamertje in een gehucht met mijn laptop en mijn gsm en alles is goed. O ja, en mijn prozac natuurlijk.

Wat is de beste plek om te wonen?

Amsterdam, omgeving Spui. Of het Wilhelminapark in Utrecht.

Wie hoopt u nooit meer terug te zien?

Al die mensen die mij het gevoel hebben gegeven dat het nooit zou gaan gebeuren. Die nare mensen die de dromen van anderen kapot trappen.

Hoe is ongeluk te vermijden?

Ongeluk moet je koesteren. Het doet je beseffen hoe mooi het leven op andere momenten kan zijn.

Wat is uw devies?

Het leven is klote, behalve als het mooi is.