bron: anp

Franse argumenten voor het maandelijkse verhuiscircus van het Europees Parlement raken kant noch wal

Met de totstandkoming van het Verdrag van Maastricht werd in 1992 officieel besloten dat de plenaire vergaderingen van het Europees Parlement (EP) in Straatsburg worden gehouden. Doordat de parlementariërs verder kantoor houden in Brussel, leidt dit iedere maand tot een heuse volksverhuizing. Inmiddels zien alle EU-lidstaten – de Europarlementariërs zelf voorop – in dat deze maandelijkse trek op generlei wijze nut heeft. Behalve één betrekkelijk grote nederzetting, die moedig weerstand blijft bieden, onder valse voorwendselen welteverstaan.

Gepubliceerd op: 09/10 | 2020 Geplaatst in de volgende categorieën:

• Politiek

door Jan Pieter Jansen

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Formeel kent het Europees Parlement niet twee, maar zelfs drie locaties. Als gezegd, de plenaire vergaderingen vinden eens in de maand plaats in Straatsburg, terwijl het Parlement voorts in Brussel verblijft. Dan is er ook nog Luxemburg, dat onderdak biedt aan het secretariaat van deze democratische EU-institutie. Opmerkelijk, zult u zeggen. Waar is zo’n trichotomie in vredesnaam goed voor? Terecht iets wat menigeen zich al jaren afvraagt, maar laten we eens beginnen de oorsprong ervan te doorgronden.

Al in 1952 kwam het parlementaire orgaan van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS) – de voorloper van de EU – voor het eerst samen in Straatsburg. Dat dit nu juist in de Elzas plaatsvond, wordt vaak toegeschreven aan de symbolische betekenis van de regio en haar hoofdstad. Elzas-Lotharingen was immers jarenlang het strijdtoneel van de Frans-Duitse conflicten die een groot deel van ons continent in hun greep hielden. De streek zelf hoorde beurtelings bij een van beide landen, tot het na de Tweede Wereldoorlog uiteindelijk Frans grondgebied werd. Zodoende staat de Elzas, en daarmee Straatsburg, symbool voor de vreedzame hereniging van Frankrijk en Duitsland die als beginpunt van de Europese eenwording geldt.