Spring naar de content
bron: johan kleinjan

De cancelcultuur past niet bij een democratie

Het publieke debat werd afgelopen jaar steeds verder beperkt door cancel culture, oftewel afrekencultuur. Mensen met afwijkende meningen worden vaak buiten de orde geplaatst, niet met argumenten bestreden. Dit leidt tot verarming van de maatschappelijke discussie. ‘Uit angst slikken mensen hun woorden in of houden zich afzijdig van het debat.’

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Bina Ayar

Naast het coronavirus greep in 2020 het cancelvirus om zich heen. Boeken werden verboden, televisieprogramma’s geannuleerd en onwelgevallige standpunten bestraft met censuur. Van artiesten tot artsen, niemand leek immuun ervoor. Zelfs ‘dode, witte mannen’ en fictieve figuren als Zwarte Piet moesten het podium verlaten. Het uitwissen van tegengeluid is niet nieuw, maar de cancelcultuur maakt nu in rap tempo slachtoffers. Op allerlei terreinen maakt vrijheid zo plaats voor conformisme. De afrekencultuur staat bol van de paradoxen. Want hoe inclusief is het om anderen uit te sluiten? Pogingen om via regulering de meningsvrijheid te verdedigen kunnen weer leiden tot censuur. Volgens critici is de cancelcultuur de doodsteek voor het open debat, en daarmee de democratie. Is het vrije woord nog te redden? 

If you can’t stand the heat, stay out of the kitchen, luidt een bekend gezegde. In 2020 leek het eerder of de keuken in brand stond. Vooral op sociale media was er dagelijks iets te blussen. In die rookgordijnen gedijt het cancelvirus, klaar om iedereen met een niet politiek correcte mening af te serveren naar het rijk der ondoden.                                                                           

Paywall

Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.

Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.

Kies een lidmaatschap