‘Losgeslagen’ prins Philip in The Crown; wat is feit en wat is fictie?
In de Netflix-hitserie The Crown wordt een verkeerd beeld geschetst van prins Philip. Hij is veel meer dan de horkerige man die tegen wil en dank bijna zeventig jaar aan de zijde stond van The Queen. Schrijver Kemal Rijken zet de belangrijkste fabeltjes op een rij en laat zien waar feit en fictie schuren.
‘Een hork’, ‘boze man’ of ‘iemand met een torenhoog ego’, zo werd de vrijdag overleden Britse prinsgemaal Philip (99) decennialang vaak omschreven in de media. Ik herken het beeld, want voor mijn huidige boekproject over monarchieën in het moderne Europa doe ik onder meer onderzoek naar het Britse koningshuis. De prins stond erom bekend te zeggen wat hij dacht en daarmee mensen in verlegenheid te brengen. Het is echter eerder een typisch Nederlandse dan Britse eigenschap om direct te zijn. In de herinneringen die prominente Britten sinds vrijdag aan hem ophaalden, kwam Philips bluntness geregeld ter sprake. Meestal werd gezegd dat het een ‘eerlijke’ en ‘handige’ eigenschap is en dat je bij Philip ‘altijd wist je aan toe was’ – argumenten die Nederlanders ook gebruiken om hun botheid mee goed te praten.
In de Netflix-hitserie The Crown worden deze en andere eigenschappen van prins Philip sterk uitvergroot. Hij lijkt daarin soms wel losgeslagen. Met ergernis en verbazing heb ik naar de vier seizoenen gekeken. Toegegeven, het is fictie dat gebaseerd is op historische feiten, maar de serie neemt wel heel erg een loopje met de waarheid. Tijden en gebeurtenissen worden door elkaar gehaald, fictionele onwaarheden worden toegevoegd en de karakters van de Britse royals en politici worden verkracht. Karaktermoord? Je zou het bijna zeggen, alhoewel hoge bomen natuurlijk veel wind moeten vangen.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
