bron: dan gold/unsplash

Satellietnavigatie, een ander woord voor digitale hypnose

"Het verneukeratieve van al die digitale hulpmiddelen is dat ze een soort soort wisseltruc uithalen. Ze geven je een gevoel van competentie en autonomie, terwijl ze die juist van je afnemen," schrijft Jan Kuitenbrouwer. "Maar het is geleende competentie, geen veroverde. Je voelt je autonoom, maar je bent het juist niet."

Gepubliceerd op: 20/10 | 2021 Geplaatst in de volgende categorieën:

• Leven

door Jan Kuitenbrouwer

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Wij kunnen het ons al nauwelijks meer voorstellen, maar vroeger, als je werd opgebeld, klonk niet de herkenningsmelodie van Mission Impossible, de openingsmaten van Gimme! Gimme! Gimme! van Abba of een speciaal gecomponeerd arpeggio op marimba, maar een bel. Een ijzeren bel, in je telefoon, die rinkelde, dankzij een ijzeren hamertje dat mechanisch tegen die bel roffelde. De binnenkant van een telefoontoestel was een miniatuur stoomgemaal, met kabels, raderen, spoelen, en genoeg loze ruimte voor een muizennest. Een kind kon het niet met één hand optillen. In een huishouden gebruikte iedereen dezelfde telefoon, je had te maken met oorsmeer en speekselresten van derden. En, ook eng, je wist nooit wie er opbelde. Daar kwam je pas achter als je opnam. Deze vorm van telefoneren zou nu waarschijnlijk strafbaar zijn krachtens de Arbo-wet.

Ik was vooral blij met de uitvinding van de GPS-navigatie. Een van mijn meest traumatische jeugdherinneringen is dat ik een keer ernstig verdwaalde, samen met een vriendje, in de stad, toen we uit de bioscoop kwamen. Mijn moeder was er tegen dat we onbegeleid gingen, maar de moeder van het vriendje zag het probleem niet, en mijn moeder zwichtte. De bus stopte recht voor de bioscoop, wat kon er mis gaan? Nou, bijvoorbeeld dat wij, diep onder de indruk van Circus World met John Wayne en Gina Lollobrigida, ik weet het nog precies, een stukje wilden lopen, waarna we de buslijn uit het oog verloren en steeds verder uit koers raakten, tot we aan de andere kant van de stad in een ‘achterbuurt’ terechtkwamen.