Het trotse dorp
Onder de daken van de oude boerderijen van het dorp van Oswin Schneeweisz gaat een verhaal schuil. Een verhaal van verlies én perspectief. Sterker nog: als er één plek op aarde is die de verweesde stadsbewoner anno 2021 een weg in de toekomst kan wijzen, dan is het dit dorp.
“Amsterdam is haar aantrekkingskracht kwijt,” kopte Het Parool op 17 augustus 2020. Twee maanden later meldde het NOS Journaal dat ‘corona de trek naar het platteland versnelt’. Met name de beperkingen in de woon- en buitenruimte van de stad werden als reden aangewezen. Die coronatrend wringt overigens behoorlijk met het toekomstbeeld dat Kim Putters, directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) een paar jaar eerder schetste. Hij stelde juist dat “Nederland in snel tempo verstedelijkt. Met name jonge en hoogopgeleide mensen trekken naar de stad, en anders dan voorheen gaan ze niet zo snel meer terug naar het platteland. Het economisch verkeer in de stad neemt toe, evenals de werkgelegenheid. Ondertussen vergrijst ons land in rap tempo en die vergrijzing gaat harder in de provincie dan in steden. Sommige dorpen verpauperen.”
Nu het kabinet zijn oog heeft laten vallen op het landelijk gebied om het woningbouwtekort op te lossen en de stikstofproblematiek te verminderen door de veestapel in te krimpen, kun je je afvragen wat dat alles gaat betekenen voor de dorpen. Een derde van het buitengebied zal in de toekomst worden volgebouwd. Exit dorp, exit platteland.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
