Asociale media
Wie in tram, trein of metro stapt ziet telkens hetzelfde beeld: telefoons in de aanslag, en delen maar, schrijft hoofdredacteur Tom Kellerhuis.
Een hele generatie is ermee opgegroeid. Wie in tram, trein of metro stapt ziet telkens hetzelfde beeld: telefoons in de aanslag, en delen maar. De oorspronkelijke functie ‘bellen’ lijkt geruisloos verdwenen, de video-call is alom aanwezig. Op elke willekeurige plek, hoe onbeduidend ook, maken we selfies van alledaagse momenten, of delen we belangrijke en onbelangrijke zaken met elkaar. Niks mis mee, zo onschuldig als wat, maar achter al de gratis diensten die het mogelijk maken, schuilen sluwe, gewetenloze advertentiebedrijven die maar één doel voor ogen hebben: zo veel mogelijk winst maken. Simpel gezegd werkt dat zo: hoe meer kliks, hoe beter voor een adverteerder, en hoe meer geld er in de zakken van de techbedrijven stroomt. Het verdienmodel zit in de geplaatste advertenties, bij Facebook in 2020 zo’n
98 procent van de totale omzet.
Laatst bracht het onvolprezen Nieuwsuur aan het licht dat criminelen op grote schaal bots inzetten, computerprogramma’s die het menselijk klikgedrag zo goed mogelijk proberen na te bootsen, teneinde illegaal enorme bedragen te incasseren. Mondiaal verdampen volgens deskundigen jaarlijks zo tientallen miljarden euro’s door advertentie-fraude. Die pijn zou toch gevoeld moeten worden door de advertentiebranche, die het probleem echter bagatelliseert.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
