Het Rutteloze tijdperk

Langzaam maar onontkoombaar lijkt premier Mark Rutte op weg naar de uitgang in Den Haag. Nog even dat record van voorganger Ruud Lubbers verbreken, en dan foetsie, alleen God weet waarnaartoe. Wat voor land laat hij achter? En wat zal er met de VVD gebeuren?

Gepubliceerd op: 28/02 | 2022 Geplaatst in de volgende categorieën:

• Politiek

door Frans van Deijl

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Achterstallig onderhoud

Voor het eerst in twee jaar ontbrak Mark Rutte vorige maand op een corona-persconferentie. Het was alweer de 38ste. Een mooie eerste stap, grapte Geert Wilders, op weg naar het door de PVV-politicus zo vurig verlangde politieke einde van de minister-president. Zelf legde Rutte zijn afwezigheid uit als een poging terug te keren naar het oude normaal, waarbij vakministers weer hun eigen boontjes in de Tweede Kamer dienen te doppen. De cijfers boden daartoe immers alle reden. Ik zag en hoorde het hem uitleggen voor de camera’s, maar mij bekroop hetzelfde gevoel als bij de bordesscène van zijn vierde kabinet: Rutte oogt niet meer als Rutte. De energie lijkt verbruikt, wat natuurlijk niet vermag te verbazen na zoveel tropenjaren. 

Misschien dringt ook nu pas ten volle tot hem door dat er voor de VVD weinig eer valt te behalen in deze ploeg. Al kort na de start steken Ruttes partijgenoten (ik moet lang nadenken voordat me ogenblikkelijk een naam van een VVD-bewindspersoon te binnen schiet) tamelijk flets af bij de mediagenieke bolleboosjes van D66 (Kuipers, Dijkgraaf, Kaag en Jetten). Met klimaat en Europa als topics heeft Rutte IV het bovendien in zich een onversneden D66-kabinet te worden. Het ziet ernaar uit dat Rutte komend najaar het record verbreekt van Ruud Lubbers als langstzittende premier ooit, en dan maakt hij de pleiterik.