bron: anp

Francine Houben: ‘Ik vind een theatrale werking in mijn eigen werk erg belangrijk’

Francine Houben (67) is architect. Wat leest, luistert en ziet deze wereldberoemde bouwkunstenaar in haar vrije tijd?

Gepubliceerd op: 28/08 | 2022 Geplaatst in de volgende categorieën:

• Cultuur

door Nick Muller

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Boeken

“Een boek dat klaarligt om gelezen te worden, en waarvoor ik dan ook echt de tijd wil nemen, omdat ik precies wil weten wat er is gebeurd, is Revolusi van David Van Reybrouck. Dat heeft een persoonlijke reden: de broer van mijn moeder komt erin voor. Mijn moeder Mieke Cappetti had zes broers. Haar drie oudste broers zaten tijdens de oorlog in het verzet. Eén broer is om het leven gekomen; twee andere broers kwamen zwaar getraumatiseerd terug uit de concentratiekampen. Dat was een enorme klap voor het gezin. Drie jaar later, in 1948, werd de vierde broer, een jaar jonger dan mijn moeder, 23 jaar oud, uitgezonden voor de politionele acties in Indonesië. Hij wilde niet, maar was verplicht die kant op te gaan, als kanonnenvlees zei hij zelf, en kwam om. Dat is voor mijn moeder een levenslang trauma geweest. In dit boek staat beschreven hoe haar broer is gesneuveld. ‘Flip Cappetti was aangeschoten, zat warrig te praten. “Cappetti naar de hemel toe,” zei hij alsmaar. Hij heeft het niet overleefd.’ Zo gaat dat dus: je wordt tegen je zin in een oorlog ingesleurd en eindigt uiteindelijk als drie zinnen in een boek.

“Ik vind dat ik in deze rubriek ook een boek over voedsel moet noemen, of is dat niet intellectueel genoeg? Het is namelijk altijd leuk om over eten te praten. Ik reis veel, kom veel mensen tegen, en met wie je ook praat, of het nu een koning of een president of een schoonmaker is, het is altijd leuk om te horen wat die persoon het liefst eet, kookt of wat hij of zij in haar tuin heeft staan. Mijn ouders waren vroeger altijd bezig met eten inmaken. Of het nu zelfgemaakte jam was of geweckte groenten, we hadden altijd een kelder vol eten; dat had ongetwijfeld iets met de oorlog te maken. Als kind mocht ik mee helpen, wat ik ontzettend leuk vond om te doen. Sinds een jaar of tien heb ik dat weer opgepakt. Het is een van mijn manieren om meer met de seizoenen te leven en een steentje bij te dragen aan duurzaamheid. Met behulp van het boek Inmaken van Jonah Freud verdiep ik me in de technieken van het bewaren: het wecken, invriezen, drogen van pruimen en tomaten en het maken van jam van vruchten van ons eigen terrein – waar ik onderhand een specialist in ben. Van mijn broers en zussen heb ik dit jaar een moderne weckpan gekregen voor mijn verjaardag, dus dat ga ik binnenkort ook proberen.”