Nederland is een ketaminestaat: we zien en horen alles, maar de spieren doen niets
Het begint een vertrouwde opsomming te worden, al die problemen waar ons landsbestuur maar geen greep op krijgt. 'Politiek en bestuurlijk onvermogen vormen hier een giftige cocktail met de uitwerking van ketamine', schrijft Jan Kuitenbrouwer.
Het begint een vertrouwde opsomming te worden, al die problemen waar ons landsbestuur maar geen greep op krijgt. Misschien moeten we de lat niet te hoog leggen, sommige problemen zijn nu eenmaal uiterst complex en worden ook in andere landen niet opgelost, maar in de categorie ‘middelgrote bestuurlijke uitdaging’ hebben we langzamerhand ook al heel wat pijnlijke fiasco's. Je pompt decennialang voor ongeveer 500 miljard euro aardgas uit de grond en slaagt er niet in om de naar schatting 80.000 mensen die daar schade van ondervinden naar tevredenheid te compenseren. Iets dat volgens experts maximaal 2 miljard zou kosten, ongeveer 0,4 procent van de opbrengst.
Het toeslagenschandaal valt in dezelfde categorie. Dat die afzichtelijke ontsporing van de rechtsstaat nog steeds niet achter ons ligt, kan maar twee dingen betekenen: de regering wil het niet of kan het niet. Ik weet niet wat erger is, behalve misschien een combinatie van beide. (Wat het vermoedelijk is). Politiek en bestuurlijk onvermogen vormen hier een giftige cocktail met de uitwerking van ketamine: de gebruiker is volledig bij bewustzijn, hoort en ziet nog alles, maar kan geen spier meer bewegen.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
