‘Ik d-d-durf dit niet voor mijn rekening te nemen!’
Jan Kuitenbrouwer vervolgt het verhaal van hoe Peter Vasterman en hij zowaar een transkritisch stuk in een Nederlandse krant wisten te krijgen. 'De as van feit en fictie klapt als het ware om: wetenschappers bezondigen zich aan magisch denken en noemen hun critici 'onwetenschappelijk'.'
In deel 1 van dit tweeluik over mijn Zwaarst Bevochten Publicatie in 45 jaar, dat hier vorige week verscheen, staat iets dat niet helemaal klopt. Omdat nergens in de Nederlandse media werd bericht over de toenemende internationale kritiek op het door de genderkliniek van Amsterdam UMC ontwikkelde zorgmodel voor genderdysfore tieners - het ‘Dutch protocol’ - ‘besloten Peter Vasterman en ik dat we maar een opiniestuk moesten schrijven’, staat er, maar daar ging nog iets aan vooraf.
Voortschrijdend wetenschappelijk inzicht, een nieuwe ontdekking maakt een oude overbodig, is bij uitstek het onderwerp voor wetenschapsjournalisten. Er is nieuw onderzoek, wat vinden de oude onderzoekers daarvan en wat betekent het voor de praktijk? Een dergelijk stuk hadden wij eigenlijk willen maken, maar dat bleek onmogelijk. Om te beginnen nam de persdienst van de AUMC-genderkliniek niet eens de moeite om te reageren op ons verzoek tot een gesprek, dus op hun medewerking hoefden we niet te rekenen. Maar er was nog een ander obstakel.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
