Spring naar de content
bron: anp

Collega zonder naam

‘HR doet moeilijk’, of ‘van hogerhand is besloten...’ – de organisaties waar we voor werken zijn anoniemer dan ooit. Door schaalvergroting, maar ook doordat de maatschappij steeds onpersoonlijker wordt.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Marcel Levi

Omdat ik plotseling mijn ziekenhuismail niet meer kan lezen op mijn telefoon, besluit ik even langs de ICT-balie te lopen. Even lijkt zich een zeldzaam moment van geluk voor te doen: er is geen enkele andere klant en drie medewerkers hebben duidelijk niets om handen en zitten een beetje met elkaar te kletsen. Helaas, schijn bedriegt. Want als ik vraag of iemand me kan helpen met mijn kleine probleem, is het antwoord dat ik daar een afspraak voor moet maken. Ik probeer nog even dat ik er nu toch ben en het momenteel niet zo druk lijkt te zijn, maar het mag niet baten. Ik moet een QR-code scannen waarmee ik een afspraak kan krijgen over twee weken. Want ja, als ze mij nu gaan helpen, staan er zo drie anderen die hetzelfde willen. En ter geruststelling hoor ik nog wel dat de e-mail het bij heel veel mensen niet meer doet op de mobiele telefoon, ‘want daar is van hogerhand om veiligheidsredenen weer iets nieuws over bedacht en dat werkt natuurlijk niet’. 

Terwijl ik afdruip, weet ik niet precies waar ik nou de meeste irritatie over heb: dat ik mijn e-mail niet kan lezen, dan wel het paarse-krokodillengedrag van de ICT-medewerkers, of dat ik niet weet wie ze bedoelen met ‘hogerhand’, die kennelijk mijn e-mail onklaar heeft gemaakt. 

Paywall

Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.

Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.

Kies een lidmaatschap