Heimwee naar ome Joop
Sommigen krijgen alleen al bij het horen van de naam schuim op de mond. Anderen vinden dat we nooit zo’n goede premier hebben gehad als Joop den Uyl. Nu Nederland steeds verder vastloopt, is de vraag: kunnen we misschien toch niet een snufje Den Uyl gebruiken? ‘We moeten blíjven drammen voor de goede zaak.’
We moeten niet terug naar het tijdperk-Den Uyl, riepen Mark Rutte en Edith Schippers bij de aftrap van de campagne voor de Statenverkiezingen. Hebben ze daar gelijk in? Waren het inderdaad zulke slechte jaren tussen 1973 en 1977, toen PvdA’er Joop den Uyl premier was van het progressiefste kabinet ooit? Wie zich oude tv-beelden herinnert, ziet een charismatische man met een verhaal. Een man die ergens voor stond: spreiding van kennis, macht en inkomen. En die mensen massaal naar de stembus trok. Omdat je vóór hem was. Of juist tégen hem.
Bijna negentig procent was de opkomst bij de Kamerverkiezingen van mei 1977. Een percentage dat daarvoor en daarna nooit is gehaald. Kiezers hadden het gevoel dat hun stem iets betekende, ja, zelfs het verschil kon maken.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
