Jan Cremer: ‘De P.C. Hooftprijs zou een belediging zijn’
Zestig jaar na voltooiing van het manuscript van Ik Jan Cremer wordt de 83-jarige schrijver en schilder geëerd met een boek en een expositie. In gesprek met het Icoon zelf over zijn onverwoestbare debuut, manifestatiedrang, sensitivity readers, Bob Dylan, plus de twee titels die op stapel staan: ‘Dann geht’s los! Het mededogen met mijn vijanden houdt een keer op.’
“Nee, fysiek voel ik geen beperkingen, ook niet nu ik de tachtig voorbij ben. Ik weet nog wat ik hoorde toen ik een jaar of twaalf was, ondervoed, ik zat in een weeshuis. Na het eten kon ik een uurtje spelen voordat ik naar de slaapzaal moest. We hadden een nieuwe verpleegster, die vond dat ik te ruw aan het stoeien was. Ze wilde me corrigeren. Een andere verpleegster zei tegen haar, en dat hoorde ik toevallig: ‘Laat hem maar. Die wordt geen 16.’
“Dat zijn van die zinnetjes die je een leven lang onthoudt. Ik dacht toen al: wacht maar, ik word 116! Minstens.”
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
