Spring naar de content
bron: Louis Couperus, een verwende vagebond, uitgeverij lias

De kleurenrijkdom van Couperus

Deze zomer wordt de honderdste sterfdag van Louis Couperus herdacht. De beste manier om de grote schrijver te gedenken is door te bladeren in de schitterende geïllustreerde biografie Louis Couperus, een verwende vagebond van Caroline de Westenholz, schrijft Arjan Peters.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Arjan Peters

Honderd jaar geleden keerde Louis Couperus sterk vermagerd terug van een reis door Japan, waar hij zich vaak had geërgerd aan de mensen en het landschap. Bovendien was hij in het ziekenhuis terechtgekomen. Zelf dacht hij dat het een darminfectie was, gevolgd door een longaandoening, maar het kan wel eens longkanker geweest zijn. De kans is groot dat zijn humeur vooral dáárdoor niet opperbest was. ‘Schrik niet als je mij ziet,’ schreef hij aan Samuel van Oss, oprichter van opinieweekblad de Haagsche Post, dat verscheen op roze papier, en waaraan Couperus vanaf 1916 tot aan zijn dood unieke reisverslagen en columns bijdroeg, die riant werden gehonoreerd.

Die dood kwam snel. Op 9 juni 1923 werd de 60ste verjaardag van Louis Couperus groots gevierd in Den Haag. Hij had er nog onderuit willen komen vanwege een hinderlijke neusinfectie. ‘Ik zal heel lief feestvarkengeknor doen horen,’ had hij Van Oss aangekondigd. Op een geluidloos filmpje dat op de feestdag is gemaakt, en dat pas in de jaren negentig is ontdekt, zien we hem een paar seconden; hij buigt zich naar zijn vrouw en spreekt een paar woorden. Een doventolk reconstrueerde de tekst als: ‘Ik zal het kort houden’. Dat sloeg vermoedelijk op zijn dankspeech.

Paywall

Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.

Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.

Kies een lidmaatschap