Protest tegen het grote Niets
In Meneer L. en het meisje laat Wouter Godijn de hoofdpersoon, een schrijver, een wonderlijke reis maken door tijd en ruimte. Het levert een sprankelende en onconventionele roman op.
“Wat is de dagelijkse werkelijkheid toch allemachtig aanmatigend en heerszuchtig. Wat een misplaatst triomfalisme stralen al die broze dingen en verschijnselen uit, zodra ze het bewustzijn binnendringen. Wij zijn eeuwig, lijken ze te zeggen, zonder geluid natuurlijk. Wij zijn de waarheid. En wij zijn het enige echte. Iedereen die niet voor ons kiest, zal ten onder gaan. Ze verspreiden ook die heel specifieke walm van morele superioriteit. Voor ons kiezen is goed. Ons afwijzen verwerpelijk. Laf ook. Alleen mensen die niet durven te leven doen dat.
“En toch zal het allemaal spoorloos verdwijnen, in een oogwenk vaak. Alles wat leeft ondergaat die verdwijning, geen mens ontkomt eraan. En als die dagelijkse werkelijkheid haar verraderlijke karakter heeft onthuld en is veranderd in niets, wat zal er dan tevoorschijn komen?”
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
