Verboden biografieën
Edwin Rutten oftewel Ome Willem, Wim T. Schippers, Vincent Mentzel – de laatste tijd zijn er nogal wat biografieën niet verschenen, omdat het onderwerp het zelf niet eens was met de portrettering. ‘Het boek werd bruut afgeblazen; geen discussie meer mogelijk. Duizend uur werk in de prullenbak.’
Bekend is de uitspraak van George Orwell dat journalistiek alleen zinvol is als het informatie betreft die betrokkenen liever níet in de krant willen hebben – de rest, vond Orwell, is public relations. In dat opzicht is de biografie van Annet Mooij over Ischa Meijer erg geslaagd. Mooijs Alles gaat op vroeger terug – Ischa Meijer (1943-1995) gingbij Ischa Meijer-weduwe Connie Palmen als oud brood door een zere keel, een pijnlijke ervaring waarvan ze in een podcast van Gijs Groenteman bitter en rancuneus verslag mocht doen.
Maar voor de neutrale lezer is het dus lekker als het een beetje schuurt, zo’n biografie. Het leven is al saai genoeg, je leest een biografie, denk ik, deels ook om nou eens zwart-op-wit te zien hoe het leven van interessánte mensen eruitziet, inclusief de zwarte bladzijdes. Die horen erin. Levens waarin alleen maar zon schijnt bestaan niet; juist door de schaduw krijgt iemand profiel. Zonder schaduw is alles plat, zonder reliëf en volstrekt oninteressant. In een hagiografie is de gebiografeerde dood, ook als hij nog leeft.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
