De Margarita-affaire
In een geruchtmakende serie uit 2003 deden Margarita de Bourbon de Parme en Edwin de Roy van Zuydewijn een boekje open over de gang van zaken aan het Nederlandse hof. In dit deel vertellen de dochter van prinses Irene en haar partner dat hun liefde niet door de koninklijke familie werd geaccepteerd, en hoe de ruzie werd uitgevochten – met roddels, zwartmakerij en uitstoting.
Alle tegenwerking ten spijt: de bruiloft van Margarita de Bourbon de Parme en Edwin de Roy van Zuydewijn ging door. Op zaterdag 22 september 2001. In de dagen voor het huwelijk was de spanning opgelopen door de komst van een groot aantal journalisten. De Telegraaf en het Algemeen Dagblad waren er, evenals alle roddelbladen. Margarita en Edwin zagen het met weinig vertrouwen tegemoet, mede omdat een maand eerder in Weekend al een negatief artikel over Edwins familie was verschenen, onder de kop ‘De duistere kanten van Margarita’s schoonfamilie – Echtscheidingen en zelfmoord!’
Tot hun spijt liet niet alleen Margarita’s vader, Carlos Hugo, verstek gaan, maar ook veel andere familieleden. Koningin Beatrix had voorrang gegeven aan een jaarlijkse jachtpartij, prins Claus was ernstig ziek, Willem-Alexander en Máxima hadden zich verontschuldigd en Johan Friso had niets laten horen. Constantijn en zijn vrouw Laurentienwaren er wel, als enigen uit het gezin van de koningin.
Van de Van Vollenhovens was alleen Pieter-Christiaan naar Zuid-Frankrijk gekomen. De rest was verhinderd, omdat iedereen op zondag aanwezig moest zijn bij de doop van het dochtertje Anna van Maurits en zijn vrouw = Marilène. Margarita vond dat die doop wel ongelukkig was gepland.
Minstens zo pijnlijk was de afwezigheid van prinses Christina en haar kinderen, onder wie Juliana (roepnaam Julie). De dochter van Christina had nog wel uitdrukkelijk beloofd te komen. Met Christina en haar kinderen hadden Margarita en Edwin een goed contact gehad. Ze hadden zelfs bij tante Christina in New York gelogeerd, en ook zij had gezegd dat ze er zou zijn. Niet dus.
Margarita’s moeder (Irene), haar twee broers (Carlos junior en Jaime) en haar zus (Carolina) waren er wel. Van tevoren had Irene al tegen Margarita gezegd: “Ik kom naar je huwelijk, maar ik kom voor jou.” Op de bruiloft zelf liet Irene nog eens subtiel blijken hoe gereserveerd ze tegenover het festijn stond: ze verscheen in hetzelfde pakje als ze bij het huwelijk van Constantijn en Laurentien had gedragen.
Andere signalen waren minder subtiel.
Het gehele artikel staat in de HP/De Tijd van deze week.
Zie ook: Het gelijk van De Roy van Zuydewijn
