Spring naar de content

Open brief aan Matthijs van Nieuwkerk

Iedereen houdt van de knappe tafelheer van De Wereld draait door. Maar als íemand het failliet van de zieltogende sociaal-democratie verbeeldt, is het Matthijs van Nieuwkerk wel.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Beste Matthijs,

Sinds mijn omgeving weet dat ik een stuk over je ga schrijven, word ik overspoeld door steunbetuigingen aan jouw adres. Mannen, vrouwen, meisjes, jongens, dichters, docenten, tandartsen, accountants, buren en buitenlui lijken het verbluffend eens. Je bent een ‘goeie jongen’, zeggen ze, en dus drukken ze me op allemaal op het hart om toch vooral mild te zijn. Of ik wil of niet: als opiniërend journalist kan ik die enorme eensgezindheid niet negeren. Kennelijk weet jij, Matthijs, sociologische grenzen te slechten en te ontsnappen aan het om zich heen grijpende meningenvirus, ofwel: de neiging van veel Nederlanders hun bestaansrecht te ontlenen aan een reeks (zogenaamd) eigenwijze standpunten en die vervolgens, overal waar mogelijk, te etaleren. Nog voor ik me goed en wel in je verdiept heb, dringt zich al bijna een conclusie op. Namelijk, dat je wellicht de meest onomstreden BN’er van dit moment bent!

Bijna alle vrouwen vinden je, om te beginnen, woest aantrekkelijk. Dat heb je natuurlijk wel vaker gehoord. Maar behalve dat je lengte en taille in orde zijn en altijd rijp voor Italiaanse mode, vliegt je aantrekkelijkheid vooral door het dak met die nerveuze, lichtelijk verlegen lach als in jouw ‘tweede huis’, aan de DWDD-tafel dus, openlijk over seks wordt gepraat. Zeker op die momenten laat je de grimas van een vijftienjarige zien, een opgewonden puber, die wel allerlei ondeugd en ontucht vermoed, maar er zelf alleen nog maar over gelezen heeft. Dat hoge jongetjesgehalte van jou ‘breekt’ iets in de dames. Als ze jou zien voelen ze zichzelf ook weer vijftien, pril, ontluikend en mooi. ‘Matthijs is het beste van twee werelden,’ trachtte een vriendin het onlangs samen te vatten. ‘Aan de ene kant is hij die heerlijke, provinciaalse jongen, die je op het etiket van een jampotje tegenkomt. Aan de andere kant is hij met zijn enorme belezenheid en woordenschat de kosmopoliet waarmee je arm in arm wilt lopen op een blits feest.

Lees het hele artikel in de HP/De Tijd van deze week.