De PVV-dagboeken: slot
HP/De Tijd-verslaggeefster Karen Geurtsen verbleef bijna vier maanden undercover bij de Tweede Kamerfractie van de PVV. Doel: onderzoeken hoe ‘gevaarlijk’ de partij van Geert Wilders nu écht is. Deze week nogmaals de eerste twee delen van haar dagboek en vanaf pagina 80 de derde en laatste aflevering. ‘Vuil op straat gooien zit gewoon in die mensen hun genen.’
Donderdag 26 november
Ik heb eens op een advocatenkantoor gewerkt waar collega’s, om de kerstborrel op te leuken, in de huid van de acht leden van de maatschap waren gekropen voor een filmpje. Ieder karakter was zéér herkenbaar neergezet; alle roddels die over een persoon de ronde deden, passeerden de revue. Iedereen heeft zich rot gelachen die middag, inclusief de leden van de maatschap.
Ook bij de PVV zou het geen enkele moeite kosten om zoiets te fabriceren. De collega’s die niet zo hypergeheimzinnig doen en een beetje humor hebben, kunnen uitermate vermakelijke verhalen vertellen over wat ze zoal hebben meegemaakt met hun Kamerlid. Dikwijls met plaatsvervangende schaamte.
Hoe een Kamerlid de hele tijd overal aan zit te friemelen tijdens een debat (Teun van Dijck), schunnige sms’jes stuurt (Fleur Agema), ongemanierd eet (Sietse Fritsma en Richard de Mos), of tijdens een gesprek met een belangengroep oeverloos zeurt over problemen die hij ooit als privépersoon met de betreffende organisatie heeft gehad (Dion Graus).
Die anekdotes worden zowel per e-mail als face to face uitgewisseld. Dat eerste is soms lastig voor mij, aangezien De Roon recht achter mij zit en dus op mijn beeldscherm kan kijken. Zelf is hij totaal niet mededeelzaam, dus ik kan me zo voorstellen dat hij de loslippigheid van mijn collega’s niet bijster op prijs zou stellen als hij ervan wist.
In de gang vang ik weer eens iets op over de ‘linkse media’. De Mos blijkt gisteren tijdens een debat over de kilometerheffing grapjes te hebben gemaakt die zelfs bij de minister in kwestie, CDA’er Camiel Eurlings van Verkeer en Waterstaat, in goede aarde zijn gevallen. Toch heeft een journalist opgeschreven dat niemand zijn grapjes kon waarderen.
“Heel flauw,” moppert De Mos’ medewerker. Zijn chef: “Inderdaad, zelfs de minister lag dubbel, en er staat zelfs een filmpje op Youtube met de titel: ‘Richard de Mos grapjas’.” Als ik dat ’s avonds thuis op Youtube check, zie ik inderdaad een filmpje met die naam. Ik hoor De Mos achter het spreekgestoelte zeggen: “Wat wordt de nieuwe bijnaam van minister Camiel Eurlings? Eurolinks? Camielometer? Of toch Treurlings?” en zie de bewindsman werkelijk eventjes grijnzen.
Lees het hele artikel in de HP/De Tijd van deze week
