Annemiek van Vleuten en het einde van eigenlijk
Annemiek van Vleuten liep begin vorige week een breukje op in haar elleboog, maar werd zaterdag alsnog wereldkampioen op de weg. 'Zaterdag gebeurde iets wat niet kan, maar dat komt in het wielrennen vaker voor', schrijft Frank Heinen.
Eigenlijk wilde Annemiek van Vleuten na haar val direct na de mixed relay alleen maar naar huis. Alles leek om zeep. Zij – de beste renster ter wereld, de beste renster van het seizoen, mogelijk de beste renster aller tijden (hoezeer zou Op1 ervan opknappen als ze gewoon avond aan avond een uur lang leken en specialisten over deze kwestie zouden laten discussiëren?) – was direct na die klassieke klapper, die val waarbij de fiets linksaf ging en de renner rechtdoor, een verbeelding van het begrip ‘stuurloos’, direct nadat ze bibberend van de schrik en de woede dat haar materiaal haar niet ten dienste was geweest, de schrik en de woede van de beroerd back-uppende proefschriftschrijver wiens laptop na twee jaar op zwart gaat; na die val en die bibber die met geen dekentje te stoppen valt, was ze direct naar een ziekenhuis vervoerd om foto’s van haar elleboog te maken.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
