Don Arturo bekent kleur: liever rood dan dood!
Ik was op werkreis door Marokko en Andalusië en toen ik vandaag thuiskwam in Villa Vischlucht in de Algarve, moest ik me door een kluwen hondjes, een berg oude kranten en stapels post heen werken.
Die post betreft meestal fanmail: denk aan geparfumeerde brieven en grote bruine enveloppen met daarin zijden en kanten dames- én herenondergoed (zo goed als nieuw).
Mijn bewonderaars stellen de raarste en vooral impertinente vragen: wat is uw lievelingseten, wat is uw sterrenbeeld, hoe heten uw drie honden en wat stopt u liever in uw bips: een dildo, een vibrator of een buttplug. Nou ja! Mijn reet is de Efteling niet!
Nu zat er een brief bij van een oudere lezeres uit Velp, die mij vroeg wat ik van Jair Messias Bolsonaro denk. Uit de teneur van haar schrijven kon ik opmaken dat ze de premier van Brazilië de beste uitvinding sinds het gesneden witbrood vindt.
Toen ben ik tegen mijn gewoonte in uit mijn slof geschoten. Omdat ik in Nederland te boek sta als extreem-rechts (ik noem mijzelf liever een anarcho-liberale syndicalist met licht-reactionaire trekjes, of soms zeg ik gewoon dat ik een teleurgestelde PvdA’er ben, dat hangt een beetje van de ambiance af) gaat zo’n takkenwijf er van uit dat ik die smerige, gore gristenfascist automatisch een toffe peer vind.
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Kies een abonnementNein, nein, nein. Bolsonaro is een minderwaardig mens. Hij heeft een hekel aan potten en poten, aan negers, aan indianen, aan joden, aan de Amazone en hij denkt dat hij een door de Heere Jezus gegeven missie heeft.
Deze godsdienstwaanzinnige lijkt zo te zijn weggelopen uit de angstaanjagende documentaire The Family op Netflix, over een clubje jezusfreaks dat de wereldmacht wil overnemen maar gelukkig gaat dat fout omdat de heren zoals gewoonlijk hun lul niet in de broek kunnen houden.
Tijdens mijn tropenjaren Zuid-Amerika heb ik me verdiept in de Operatie Condor. Ik vind dat nog steeds een van de zwartste pagina’s uit de moderne geschiedenis. Griezel Bolsonaro staat in de traditie van Operatie Condor.
Schrik niet, maar in Zuid-Amerika voel ik me veel linkser dan in het in elkaar donderende Avondland. Een van mijn helden was en is de Uruguayaanse journalist, schrijver en dichter Eduardo Galeano. Zijn Las venas abiertas de América Latina is een meesterwerk en kan ik iedereen aanraden.
Ik hoor de lezers nu in paniek denken: hohoho, onze rechtse knuffeljunk Van Amerongen is helemaal aan het doordraaien en komt uit de kast als een biefstuk- en kaviaarsocialist!
Doet hij dat uit lijfsbehoud omdat Leon de Winter in zijn laatste Telegraaf-column schreef: “De narren bevinden zich ter rechterzijde, in Nederland met name bij de chaoten van GeenStijl, en in deze krant de retorische gigant Rob Hoogland. Ook heb je de briljante satiricus Arthur van Amerongen, die nog steeds wordt geduld bij de Volkskrant, maar ik vrees dat hij op weg is naar de uitgang. Te vrijgevochten, te hilarisch.”
Het is een natuurlijk een enorm compliment van De Winter maar er zijn ook mensen die mij belden en ongerust zeiden: maar dit is toch de kus des doods, Don Arturo?
Ach, ik weet dat mijn dagen zijn geteld. Ik ben net als mijn lieve vriend René Cuperus een oude witte boze man en ik vind het vreselijk dat binnenkort mijn mooie plekje in de Volkskrant wordt ingenomen door Baba Tarawally, Jerry King Luther Afriyie of tante Gerda.
Ik kan natuurlijk wel een doos sigaren, een fijne bos chrysanten en een moot stokvis sturen naar de nieuwe, sympathieke hoofdredacteur Pieter Klok maar de oorlog tegen de diversiteit, de inclusiviteit en de identiteitspolitiek valt niet te winnen. Zelfs niet met mijn gevreesde trollenleger!
Terwijl ik dit met tranen in mijn ogen tik, moet ik denken aan Piers Morgan, net als ik een ouwe linkse jongen met het hart op de juiste plek. De Britse televisiepersoonlijkheid, die zichzelf een liberal noemt, gaat hier heerlijk tekeer tegen de loony left.
Ik heb het stukje maar even vrij vertaald naar het Nederlands, al weet ik nooit precies hoe je ‘liberal’ moet vertalen. Kom er maar in, Piers!
“Populisme groeit omdat liberals vreselijk onverdragelijk zijn geworden. Links is extreem kleingeestig. Wat is het waard om jezelf progressief te noemen als je niemand een andere mening gunt? De slachtoffercultus en de sneeuwvlokjescultuur waar we nu in leven is een cultuur waarin iedereen hetzelfde moet denken. Je moet een bloedend hart hebben en iedereen ongevraagd vertellen welke twintig dingen er mis zijn aan je.
Het is een maatschappij geworden waarin iedereen voortdurend door alles en iedereen beledigd is en niemand nog een grapje mag maken. De liberal hebben het voor elkaar: hebben een ‘humorless void’ gecreëerd waarin niemand nog iets durft te zeggen.
Populisme groeit overal omdat mensen die politiek correcte cultuur beu zijn. Ze zijn klaar met het sneeuwvlokjesgedoe. Ze neigen naar uitgesproken, sterke personen die roepen: wat een onzin allemaal, en dat is het natuurlijk ook. Liberals willen niet alleen andere mensen dicteren hoe die moeten leven, maar dreigen ook: als je niet zoals ik leef, dan ga ik je leven verwoesten. Ik ga schreeuwen dat je me misbruikt heb, ik ga zorgen dat je ontslagen wordt. Ik zorg er voor dat je wordt opgejaagd door familie en vrienden. En ik zorg er voor dat je een van de walgelijkste mensen van de wereld wordt. Je reinste fascisme.”
Ach, vrienden, het is mij toch ook overkomen. Herinnert u zich Sybren Kooistra nog, de spindoctor van GroenLinks die werd weggepromoveerd naar de kelders van Brussel, waar hij nu GroenLinks-emblemen op de pyjama van Anne Frank fotosjopt?
Door zijn landelijke hetze tegen mij had ik bijna mijn kroontjespen in de wilgen gehangen.
Maar goed, als ik mijn plekje bij de Volkskrant veilig kan stellen door linkser te worden, dan doe ik dat gewoon. Liever rood dan dood.
Toch moet ik nog even uit de bewuste column van Leon de Winter citeren:
“Bij vrije discussies horen cynisme, sarcasme, humor, geschreven door narren die de gevestigde machten bespotten. Die zijn er momenteel op links niet. Daar heerst een bittere mediamachine die onderdeel is van de zittende elites. Het redactiebeleid van die machine wordt beheerst door vragen als: speelt dit Wilders/Trump in de kaart? Links is opgehouden leuk te zijn aangezien het verdedigen van de heersende macht een bloedeloze en humorloze aangelegenheid is; humor is het wapen van de machteloze.
Het probleem is dat de linkse agenda is gekrompen tot klimaat, ras, geslacht, en dat het op basis van die begrippen een wereldbeeld heeft opgericht waarover geen discussie kan worden gevoerd omdat zijn stellingen heilig zijn verklaard. Wie ervan afwijkt, is dus klimaatontkenner, racist, islamofoob, LGBTQIAPK+-hater.
Er valt geen discussie te voeren met iemand die heilige doelstellingen heeft. Wat dan resteert, is sarcasme – al dan niet gedoopt in gif – om al die heiligheid te besmeuren.”
Gelukkig ben ik niet sarcastisch, hoogstens ironisch. Neem nou deze recente twiet van mij.
Ik ben een echte Bij1-watcher en smul altijd van hun pamfletten en twietjes. Deze is om in te lijsten:
Wat een heerlijk stukje geschiedsvervalsing want wat schrijft Sylvana dus: de Pride begon als verzet tegen uitsluiting, racisme, armoede, politiegeweld en transfobie.
Neehee, pipo, de pride begon als de gay parade. Voor en door flikkers, met helaas veel te weinig potten.
Binnenkort word ik zestig, vrienden. Ga ik bonsai kweken, Nordic walken, golfen en buttplugs breien of blijf ik de boze oude nar? Somebody has to do the dirty work!
