Corona: de rubberentegelgeneratie wil het liefst dood. Spring dan!
Arthur van Amerongen las een onderzoek over de impact van de coronapandemie op de psychische gesteldheid van jongeren: "Nederland is reddeloos verloren, dat is wat ik uit het onderzoekje concludeer. Deze generatie studenten, normaliter het zout der aarde, kan nog niet eens een deuk in een pakje boter schoppen."
Ik weet hoe zwaar u het heeft met de nieuwe lockdown, de dreigende uitschakeling van het Nederlands elftal voor het Wereldkampioenschap in de islamofascistische dictatuur Qatar én het kutweer dus ik ga u niet de ogen uitsteken met zwoele verhalen uit en over surfersparadijs Ericeira. Het is hier overigens geen pretje, want iedere ochtend is het pittoreske Atlantische dorpje gehuld in dikke mist, en dat het hele jaar door. Wel goed voor de druiven natuurlijk en dus voor de wijn maar ook daar ga ik u niet mee vervelen. Ik wil namelijk iets heel anders aankaarten, want van de week las in het Algemeen Dagblad dat de helft van de Nederlandse studenten psychische klachten zoals angst en somberheid ervaart, van wie 12 procent zelfs in ernstige mate. Tot een doodswens aan toe! Daar zakte spontaan mijn bermuda van af en op zo’n moment begin ik echt te schuimbekken: watjes, millennials, rubberentegelgeneratie, quinoaknagers, weekdieren, sneeuwvlokjes!
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
