De olifant ramt poten, joden en schoolmeisjes: GroenLinks verft hem in de regenboogkleurtjes
Diverse serieuze overheidsstudies hebben hard gemaakt dat potenrammen tegenwoordig vooral geassocieerd wordt met Marokkaans jongeren, schrijft Arthur van Amerongen. “Het is een landelijk publiek geheim en de enigen die die enorme olifant niet zien, of niet willen zien, zijn GroenLinks, het COC en een meerderheid van de Tweede Kamerleden.”
Potenrammen is van alle tijden, vrienden. Ik woonde eind jaren zeventig in Nijmegen en daar werd – zo vernam ik van mijn beste vriend destijds en dat was niet Tedje van de Flikkers – duchtig gecruised door homosuelen van diverse pluimage maar natuurlijk ook door brave huisvaders die eindelijk wel eens lekker gefellateerd wilden worden.
Vroeger ging je dan de baan op, tegenwoordig heet zo’n speeltuin in ambtelijke jargon HOP: Homo Ontmoetings Plek. Welnu, de HOP in Nijmegen was bij de Barbarossa-ruïne, ook wel Sint-Maartenskapel genoemd. Die ruïne is een overblijfsel van Karel de Grote’s Valkhof, een paleis dat in 1155 door keizer Frederik Barbarossa is herbouwd. Het bouwval is een apsis uit tufsteen en bevat spolia van verschillende bouwstijlen uit de Romeinse en Karolingische tijd. U ziet, ik ben niet van de straat.
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Kies een abonnementMet grote regelmaat werden de bezoekers van de HOP volledig in elkaar geramd door Nijmeegse boeren. In die tijd kwam net de bijzonder enge thriller Cruising uit van de geweldige regisseur William Friedkin (The French Connection, The Excorcist, To Live and Die in L.A.).
In het kort: In heel New York duiken er lijken of lichaamsdelen van lijken op. Er is een seriemoordenaar aan het werk, maar de politie heeft geen flauw idee wie het is. Alle slachtoffers hebben wel gelijkenissen. Zo hebben ze steeds zwart haar, donkere ogen en banden met het homomilieu. Agent Steve Burns (Al Pacino) krijgt de opdracht om undercover te gaan. De rest verklap ik niet maar maar mijn allerbeste maat is na het zien van die film een week niet naar de HOP geweest.
Vóór Nijmegen woonde ik tijdelijk in huis bij een vriendenpaar in Kampen. Het chique huis aan de Vloeddijk ademde cultuur en stond bomvol beeldschoon antiek. Er werd tango, fado, klassiek en Robert Long gedraaid, er stond altijd een schaal met bonbonnetjes en andere zoetigheden, de drank stroomde rijkelijk – “zit de elf al in de klok, Tuurtje?”- en eigenlijk was het daar altijd feest.
Wat bleek nou: de jongens lieten zich regelmatig leegzuigen door mijn “vuile kankerpoten”. Dan kwamen ze dronken de kroeg uit en moesten ze nog even hun zaad lozen en hun zussen lagen al op één oor. Zo ging dat vroeger.
De acteur Henk van Ulsen, authentiek Kamper Ui, klopte regelmatig aan maar daar moesten mijn fosterparents weinig van hebben want dat vonden ze maar een “vies oud ding”.
Op zo’n gezellige avond – Henk was er dus niet – vlogen er ineens stenen door de ruiten van het herenhuis. We renden met zijn drieën naar buiten en zagen een paar boeren wegvluchten. Ze riepen nog heel hard “vuile kankerpoten”, of iets in die geest, en dan in het Kampens dialect. Wat bleek nou: de jongens lieten zich regelmatig leegzuigen door mijn “vuile kankerpoten”. Dan kwamen ze dronken de kroeg uit en moesten ze nog even hun zaad lozen en hun zussen lagen al op één oor. Zo ging dat vroeger.
Luister maar eens naar dit bloedstollende lied van Leen Jongewaard en Robert Long over de vermeende homotolerantie in bijvoorbeeld die mooie, ja die fijne Jordaan.
Destijds werd het geweld tegen homo’s vooral gepleegd door Hollands falderappes maar tegenwoordig is het geweld tegen homo’s wat diverser en intersectioneler.
Het is mij nog steeds een raadsel waarom kameraad Groot Wassink zijn Marokkaantjes tot zijn laatste snik verdedigt. Als hij ze een keer zou tegenkomen in het wild, hoeven ze maar één keer boe te roepen en dan rent hij met de broek op de schoenen in ene ruk terug naar Doetinchem.
Diverse serieuze overheidsstudies hebben hard gemaakt dat potenrammen vandaag de dag vooral geassocieerd wordt met Marokkaans jongeren. Het is een landelijk publiek geheim en de enigen die die enorme olifant niet zien, of niet willen zien, zijn GroenLinks, het COC en een meerderheid van de Tweede Kamerleden. Het is mij nog steeds een raadsel waarom kameraad Groot Wassink zijn Marokkaantjes tot zijn laatste snik verdedigt. Ze stemmen niet op hem, ze lezen zijn advertorials in Het Parool alias de Halsema-bode niet en als hij ze een keer zou tegenkomen in het wild, hoeven ze maar één keer boe te roepen en dan rent hij met de broek op de schoenen in ene ruk terug naar Doetinchem. Wat bezielt zo’n man om allerlei onderzoek in zijn la te houden en pas een half jaar later, na de verkiezingen, vrij te geven? GroenLinks is sowieso doodziek, kijk maar naar deze tenenkrommende twiet.
Ik ben absoluut geen fan van die Orbán maar ik weet uit betrouwbare bron dat homomensen, jodenmensen en schoolmeisjes veilig over straat kunnen lopen in Boedapest. Dat geldt niet voor het Amsterdam van Halsema. Groot Wassink blinkt uit in symboolpolitiek en denkt het “kattekwaad” van de “jongeren” te kunnen bestrijden met inclusieve ambtenarentaal.
https://www.geenstijl.nl/5160251/hahaha-ambtenarentaal-moet-inclusiever/
En wat lees ik zojuist in de de Halsema-bode (the gift that keeps on giving).
Na het lieveheersbeestje, het regenboogzebrapad, alias de gaybra, nu dus de regenboogbussen en de regenboogtram. Dat zal die Marokkaanse boefjes leren en anders wordt de regenboogeenhoorn ingezet door kameraad Groot Wassink! Hop hop hop, wie rijdt daar in galop? Rutger in een roze hansop!
De Amsterdame ziekte heeft ook het ooit zo keurige Amstelveen besmet, zo bleek uit de walgelijke mishandeling van de schattige Frédérique door een roedeltje hyena’s.
Alles is er inmiddels al over gezegd maar twee kwesties vind ik dermate stuitend: de mediageile vader van Frédérique die als een aap met twee lullen zo blij bij de Unilerlever/Tell Sell Babbelshow van Humberto zat en alles benoemde maar niet de olifant, en de bespottelijke hashtag =#jemagzijnwiejijwilzijn.
De Nederlander is een slapjanus en dat zal ie blijven ook. Kijk maar naar deze sketch van Jiskefet, over de Duitse soldaten die in 1940-1945 zich zo bijzonder welkom voelden in ons landje.
Die vader van Frédérique gaf mij trouwens meteen de creeps. En niet ten onrechte, zoals bleek.
https://www.geenstijl.nl/5160332/jijmagzijnwiejijwilzijn/
Mark my words: een glas, een plas en alles blijft zoals het was. De olifant die joden, omaatjes, schoolmeisjes en homo’s sloopt, mag niet benoemd worden. Neem nou deze bizarre goedpraterij in de Halsemabode.
Over de jongens die Frédérique hebben mishandeld is weinig bekend, niet over wie zij zijn of wat hun motieven waren, maar volgens onderzoeker Marijke Naezer van gender studies (Radboud Universiteit) staat dit incident symbool voor een groter probleem. “Mensen hebben de behoefte om anderen in hokjes te plaatsen,” zegt zij. “Ze gaan uit van twee categorieën en willen weten of ze met een man of een vrouw te maken hebben. De ander hoort in een hokje, ik heb het recht te weten welk hokje, zo is het idee. Als ze niet het gewenste antwoord krijgen, kunnen ze het gerechtvaardigd vinden om geweld te gebruiken.”
Naezer stelt dat er in de gehele samenleving een gebrek aan kennis is over sekse- en genderdiversiteit. Mensen weten of accepteren nog vaak niet dat iemands genderidentiteit niet overeen hoeft te komen met het geslacht dat bij geboorte is toegewezen. Ondanks de bestaande diversiteit worden steeds maar weer die twee categorieën herhaald.
Als voorbeeld noemt ze biologieleraren die alleen spreken over ‘meisjes’ en ‘jongens’, René van der Gijp die een grap over trans personen maakt op televisie, zeep die alleen voor mannen of vrouwen is. “Zij voeden daarmee het idee dat er maar twee hokjes zijn, dat iedereen in een bepaald hokje hoort en dat het aan anderen is om te bepalen welk hokje dat is.”
Bah bah bah: dit lange citaat geeft precies aan wat er mis is in Nederland. En het wordt alleen maar erger. Ik word er helemaal mies van. Daarom maar een vrolijk plaatje voor Frédérique:
p.s. Op de valreep goed nieuws: they got him! Dat wordt schoffelen, vriend!
