Ik zag in het Algemeen Dagblad een schitterend staatsportret van de nieuwe lichting agenten in Rotterdam. Het AD, slijpsteen van de geest, dichter en denker onder de dagbladen en het morele kompas des vaderlands, schreef in een mengeling van verontwaardiging en verdriet: waarom nou toch weer allemaal witte mensen? Waarom worden mensen van kleur systematisch geweigerd door de hermandad van Rotjeknor? 

Het eerst wat ik dacht was: ik ga toch ook niet in Ghana, Tanzania of voor mijn part in een van de Congo’s piepen: waarom zijn alle agenten hier personen van kleur? 

En toen ik gisteravond naar Ajax-Chelsea keek, riep ik toch ook niet tegen mijn hondjes: waarom spelen er zo weinig witte mannen bij Chelsea? En waarom verklapte mijn gaydar mij dat er los van die ene grensrechter met zijn truttige vlaggetje en zijn geschoren en ingevette benen geen enkele homoman op het veld stond? En waarom heeft die grensnicht een hekel aan scorende Ajax-voetballers van kleur en de heteroseksuele persuasie?

Ik zit dit doorwrochte epistel te tikken in de vliegmasjien van Faro naar Amsterdam en dat is geen sinecure met al die luchtzakken. Natuurlijk geniet ik niet dezelfde status als Peter R. de Vries maar ik heb wel een grotere bek en ik zei net tegen de dienstdoende steward, die heel toevallig van de Griekse beginselen is: ken jij één engere hetero dan Petertje? 
Nou, toen ging-ie helemaal los: Ed Nijpels, Camiel Eurlings, Jeroen van de Boom, Jeroen Krabbé, Martien Meiland, Van Bommel, Jort Kelder, Rock Hudson, Liberace, Hans Klok  et cetera, et cetera.

Hij fluisterde in mijn roze oortje dat er bij Transavia een officieuze lijst is van strafvluchten. Dat wist ik al, want ik had ooit vleselijke kennis aan Sjoukje, een prachtige Friezin uit Kollum (dat haar herinnering tot een zegen mag zijn). Zij was stewardess bij Transavia en heeft mij lid gemaakt van de tienduizendmeterclub, of hoe die onzin over wippen in het vliegtuig ook heet. Dat gebeurde precies boven de evenaar, die er prachtig bij lag die nacht.

Als het vliegend personeel van Transavia zich had misdragen, in seksuele of alcoholische zin, werden ze op de strafvlucht naar Israël gezet. Nou weet iedereen die wel eens op Tel Aviv gevlogen heeft dat zo’n vlucht een soort kermis en Poolse landdag in de lucht is. Biddende orthodoxen midden in het gangpad, orthodoxen die niet naast een vrouw willen zitten en een stoelendans veroorzaken, scherpe onderhandelingen over de prijzen der tax-freeproducten en wat dies meer zij.

De steward zei: “Klopt als een zwerende vinger, Martin, maar we hebben nu de Peter R. de Vries-strafvlucht. Die boekt zijn vluchten altijd een jaar van te voren want dan kost een reisje naar bijvoorbeeld Alicante maar 29 euro. Zodra Peter geboekt heeft, gaan op het hoofdkantoor van Trans alle bellen rinkelen. Stewards en stewardessen die stout zijn geweest, worden onmiddellijk op de Peter R. de Vries-strafvlucht gezet. Meneer de Vries weigert voor extra beenruimte betalen en neemt ook nog eens zijn eigen lunchpakket mee, een thermoskan koffie en een pak karnemelk. Zodra hij het vliegtuig binnenstapt, begint de ellende. WETEN JULLIE GODVERDOMME WEL WIE IK BEN! Ik heb eens gezegd: ja, je bent een klassieke Hollandse krent, daar zijn er drie miljoen van. En dat mens naast je, is dat je moeder of je nieuwe buitenvrouw? Nou, toen mocht ik een maandje thuis zitten.”

Ik zuchtte. “Zo kan ie wel weer, bitch, een beetje over je klanten uit de school klappen. Wat gaat ze straks over mij zeggen? Je weet toch: wat in de COCK-pit gebeurt, blijft in de COCK-pit. En doe mij nu maar snel die Good Morning-deal. Met thee graag want jullie koffie is mensonterend smerig en een zaak voor het Europese Gerechtshof in Luxemburg.”

Ik vroeg om de Stunning Sofia Jasmine Tea en toen slaakte hij een gilletje: wat ben jij een vreselijke trut! Neem toch de Monkey’s Wedding Earl Grey, die vind ik echt stoer, robuust en mannelijk. Yummie!

Ik heb nog nooit een Marokkaanse stewardess mogen meemaken, die worden vermoedelijk liever stand-upcomedian bij de VARA.

Wat het mijns inziens zeer wenselijke evenredige raciale quotum betreft (ik noem het maar even zo): ik heb eens boze brief gestuurd naar de joodse manager van de Harlem Globe Trotters en gevraagd: waarom mogen ik en andere witte mannen niet meespelen in jullie geweldig basketballteam? En wat is er waar van de vuige roddel dat Anouk voor haar zestigste verjaardag jouw Globetrotters had uitgenodigd bij haar thuis voor een gezellig treffen met zang, spel en dans? En, oivee en attenooie: waarom verkiezen jullie deze zelf gekozen ghettoïsering? 

Op mijn oude Universiteit van Amsterdam zijn ze net als de Harlem Globetrotters helemaal van het padje want die hebben nu een soort diversiteitspolitie die wil dat Somaliërs, Afghanen, Soedanezen en ongedocumenteerde ongediplomeerden op hun zestiende kunnen gaan studeren aan de faculteit Diversiteit en genderstudies. Maar die jongens willen voetballen, gangsterrapper worden en qat kauwen! Die willen net als gezonde Hollandse jongens neuken, al dan niet in de bus van het streekvervoer, en helemaal niet naar die saaie klote-UvA en de hele dag op de geschriften van Sylvana blokken in de Universiteitsbibliotheek die zo meurt naar sick building syndrome. 

Bij Transavia overigens zit in de regel altijd wel een persoon van kleur in de equipe. Vaak hele lieve gezellig dames van Surinaamse komaf, maar ook wel eens Turkse en Indische. Ik heb nog nooit een Marokkaanse stewardess mogen meemaken, die worden vermoedelijk liever stand-upcomedian bij de VARA. 

Maar stel nou dat het Algemeen Dagblad, spreekbuis en boegbeeld van de inclusiviteit, een foto in de krant zet van alle stewards en grondstewards en de aardige meneren van de telefonische hulpdienst van Transavia, met als fotobijschrift: waarom is 99 procent van het mannelijke personeel van Transavia zwaar homosueel? Worden cisgenderheteromannen systematisch geweigerd bij Transavia, behalve dan als ze piloot zijn?
Dan is de Twitter-beer los, zijn de poppen aan het dansen en vliegt de poep door de ventilator.

Om terug te komen op het vermeende racisme bij de Rotterdamse politie: wenselijk is om het aantal personen van kleur evenredig procentueel vertegenwoordigd te laten zijn bij de pliesie, in de filmindustrie (hallo Martin Koolhoven), het ballet, het vormingstheater, bij het schaken en het dammen, de klassieke muziek, de wetenschap, de geheime diensten, de agrarische stand, bij Antifa, Greenpeace, GroenLinks & D66 en last but not least vooral bij het roomblanke bolwerk dat televisie heet.
De Wekkeroïden willen dat minimaal 70 procent van al het spul dat de treurbuis bevolkt, van kleur is.

Hoeveel mensen van kleur zijn er eigenlijk in Nederland, is dan mijn eerste gedachte. Ik vermoed nog geen twintig. Dus eis ik dat twintig procent van de Nederlandse politie van kleur is en bij voorkeur ook nog eens homofiel of lesbisch. En Ajax uit de verlichte, mondiale gidsstad Amsterdam moet hoognodig eens aan zijn homoquotum gaan werken. Zelden zo’n uiting van blatante hetero-exposure gezien als gisteravond. Bij Chelsea dan, want bij Ajakkes liepen ze er bij als mietjes. 

Bon, mijn hele Good Morning-deal is net de lucht in gekatapulteerd en ik stuur de rekening van de stomerij naar Transgenderavia.