Don Arturo’s jaaroverzicht met de meest hilarische genderfobe, kakofobische, fascistische, racistische en hippopotomonstrosesquippe-daliofobische kwetserijen waar desalniettemin de zegen van Allah, Jahweh en de God van Urk op rust
Ik haat jaaroverzichten maar omdat mijn lezers er dol op zijn, wil ik toch even terugblikken op 2021 en wel aan de hand van mijn 52 preken. Tweeënvijftig scheldsermoenen, broeders en zusters, en dat al tien jaar lang iedere vrijdag rond het noenuur, zonder mij één keer ziek te melden bij de baas. Alleen daarom al verdien ik de P.C. Hooftstraat-tegoedbon.
Het was een enorm kutwerk om me door mijn spetterende woordendiarree heen te worstelen maar ik weet zeker dat u er van gaat genieten want u ligt toch als een zak beschimmelde piepers op de bank voor de treurbuis zonder vermeldenswaardige bezigheden, los van het dwangmatig gefap op Pornhamster wanneer u vrouw bezig is met de afwas van vier dagen.
Alle trossen los! Jetzt kommen die Kanone, mann!
D66
De lange arm plus gebalde vuist van Alexander Pechtold is nog steeds voelbaar in het uitgewoonde poepertje van D66, want wie anders kan zo’n briljante strategische zet verzinnen? Flapdrol Rob Jetten naar voren schuiven als sokpop was ook al zo geniaal en de twee wereldvreemde ijskonijnen Ollongren en Kaag komen ook uit de koker van de Houthakker van de Wageningse Berg. Pechtold bestierde zijn partijtje met harde hand. Er was sprake van kadaverdiscipline, verschroeide aarde-tactiek en een weerzinwekkende angstcultuur. Hij had zich omringd met jaknikkers, paladijnen, retenlikkers en sycofanten. Zelfs als een D66-lid ook maar een ietsiepietsie kritiek had op Pechtold, werd hij of zij onmiddellijk uit de banencarrousel geflikkerd. En de Caligula-achtige toestanden (NSFW) op het Haagsche Matras waren natuurlijk allang bekend.
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Kies een abonnementEn toen kwam ik met een totaal onverwachte liefdesverklaring aan Kaag. Als goedmakertje! Sapperdefapfapfap!
Dodenherdenking
De Dodenherdenking wordt steeds meer ontdaan van het Joodsche aspect. Wellicht is de shoah kwetsend voor jonge mohammedaanse scholieren en niet inclusief genoeg. Het bevrijdingsfeest is inmiddels een woke Bij1-feestje aan het worden. Kijk maar naar de de website die het peperdure reclamebureau KesselsKramer maakte in opdracht van Comité 4 en 5 mei.
De Anne Frank Stichting kan vandaag de dag beter de Fatima Frank Stichting worden genoemd en de herdenking van de Kristallnacht wordt als het aan de woke wappies ligt een Antifa-feestje. Er is één overeenkomst tussen Antifa, Bij1, NIDA, DENK, GroenLinks en BLM en al die andere teringlijers die de Dodenherdenking wil ontjoodsen: een hartstochtelijke hekel aan Israël en een zinderende allergie voor ‘zionisten’. Al die gekkies komen daar mee weg omdat ze naar hun zeggen Wilders, Baudet en ander fascisme bestrijden. Te pas en te onpas trekken ze een parallel tussen de holocaust en de situatie van moslims in Nederland nu en regelmatig roept het falderappes dat als Wilders aan de macht komt, de veewagons weer naar Polen gaan denderen, maar nu vol Marokkanen.
Sunny Bergman
De krankzinnige, volkomen doorgeslagen wokeness van uitgedroogd subsidiesponsje Sunny Bergman, die een jaar of twee geleden in de VPRO Gids opriep tot een verbod op de term ‘valse nichtenhumor’ omdat die heel kwetsend is naar valse nichten toe, bereikte in 2022 een dieptepunt omdat ze in haar hoedanigheid van van Nederlandse ambassadreutel van PETA eiste dat wij niet niet langer geile beer, stinkende otter, vuile rat, dom gansje en laffe hond mogen zeggen omdat dat kwetsend naar de beestjes toe is. Goed bezig, PETA, maar de volgende keer graag weer lekkere naakte fotomodellen die tegen bont zijn. En liever niet Sunny in haar blote peaudorange-reet!
Trouw, fout na de oorlog
Van de week las ik in Trouw met stijgende verbazing een column van ene Maaike Bos met de uitnodigende titel: ‘Fidan Ekiz mag vinden wat ze vindt, maar haar mening geven hoort niet bij haar baan’. Nou vind ik televisierecensenten sowieso altijd al iets treurigs hebben en als je dan ook nog Maaike Bos heet, een oer-christelijke naam die ruikt naar spruitjes, orgelmuziek en iets te lang gedragen wollen ondergoed, gaan bij mij alle bellen rinkelen.
Ik googelde nog even verder op Maaike Bos en Margriet van der Linden en toen kwam ik deze recensie tegen, met de zeer uitnodigende titel: ‘Margriet van der Linden heeft ballen’.
Een citaatje: “Margriet van der Linden heeft in ‘Moltalk’ bewezen hoe scherp en uitdagend ze uit de hoek kan komen. Ze heeft de persoonlijkheid om de lach en de serieuze frons te dragen. En ze heeft ballen. In 2009 gooide ze zichzelf voor de leeuwen als presentator van ‘Zomergasten’, ze rees na het afbranden weer op en durft nu weer de arena in. Zij was maandag ontwapenend en grappig.“
Heeft u ook zo moeten lachen om mijn schattige vergelijking tussen Margriet en Tante Sidonia?
Het nieuwe fascisme: de sensitivity reader
Nergens maar dan ook nergens zag ik de afgelopen weken schrijvers protesteren tegen het walgelijke plan van de roomblanke uitgeverij Meulenhoff om sensitivity readers aan te stellen. En het kan nog woker, want de roomblanke uitgeverij Atlas Contact organiseert voor haar roomblanke auteurs en roomblanke lezers een gratis challenge over wit privilege, witte fragiliteit, tooncontrole, wit zwijgen en witte superioriteit. In de Sovjet-Unie heette zulks ‘heropvoeding’. De challenge wordt nota bene gegeven door de gehoofddoekte autreutel Layla F. Saad, die vrijwillig in een van de meest racistische en misogyne oorden ter wereld woont: de islamofascistische heilstaat Qatar. Stel je toch voor dat je als schrijver bij Meulenhoff of Atlas Contact ineens een sensitivity reader met een kersvers ROC-diploma of een oorkonde van de BIJ1-cursus Giftige Witte Mannelijkheid boven je krijgt die alle kwetsende opmerkingen over dwergen, potten, poten, transgenders, travestieten, vetzakken, schelen, bochelaars, klompvoeten, puistenkoppen, al dan niet gehandicapte personen van kleur, eskimo’s, knoflooketers en mohammedanen gaat zitten uitgommen! De enige onderwerpen waar je nog grapjes over mag maken in je zoutloze, woke driestuiverromannetje, is over de Heere Jezus, י ה ו ה/YHWH en Siddhartha Gautama Boeddha, want hun aanhangers steken je kantoor toch niet in brand als je ze kwetst. Als schrijver met een iets hogere opleiding dan Jesse Klaver zou je toch op de hoogte moeten zijn van de De Bond van Sovjetschrijvers en de Nederlandse Kulturkammer tijdens de Tweede Wereldoorlog?
Groenlinks: de Hollandse Hezbollah
GroenLinks staat al te boek als de partij die ontbost voor biomassa en nu moest de koe, hét symbool van pastoraal Nederland, er ook nog eens aan geloven. De naakte juffrouw en de koe op de verkiezingsposter van de PSP zijn vervangen door een nieuwe pinup: Kauthar Bouchallikht, en het enige resterende groen bij GroenLinks is het groen van de islam, de lievelingskleur van de profeet Mohammed. Geen koeien, boeren, bossen en weilanden meer, maar één grote betonnen tochtige vlakte vol monstrueuze windmolens, zonnecollectoren en spiksplinternieuwe woningen voor asielzoekers, bij voorkeur van de mohammedaanse persuasie en het liefst uit Pakistan, Afghanistan en Somalië. Nieuw stemvee! Ik heb nooit zo goed begrepen waar die abjecte liefde van GroenLinks voor de islam vandaan komt. Geen moslim stemt op de partij en eerlijk gezegd denk ik dat de stuitende flirt met het islamofascisme vooral wordt ingegeven door weerzin tegen Israël. GroenLinks is de partij die de roomblanke achterban geen zalig Kerstmis, Pasen en Pinksteren meer wenst, maar de umma wel een bijzonder gelukkig Slachtfeest wenst. Heel Nederland moet veganistisch worden, behalve de moslims. Heel Nederland moet van de suiker af, maar GroenLinks wenst de islamitisch gemeenschap wél een zalig en vooral vrolijk Suikerfeest. GroenLinks wil zo graag divers en inclusief zijn, maar tijdens de meet-ups zag je geen ene Afro-Hollander, mohammedaan of Aziaat in het publiek. Alleen maar roomblanke papkinderen die een slakkenspoor achterlieten in het kielzog van de jukbeenderen-uitgedaagde fopmessias. Een feestje van GroenLinks is blanker, witter en rozer dan de jaarlijkse braai van de Afrikaner Weerstandsbeweging, ooit opgericht door de notoire gendertwijfelaar Eugène Terre’Blanche die zo smadelijk aan zijn einde kwam.
Ik heb nooit zo goed begrepen waar die abjecte liefde van GroenLinks voor de islam vandaan komt. Geen moslim stemt op de partij en eerlijk gezegd denk ik dat de stuitende flirt met het islamofascisme vooral wordt ingegeven door weerzin tegen Israël
Nederland: waar de dader slachtoffer is en het slachtoffer de dader
Wat is toch die typisch Nederlandse mediareflex om personen die een lelijke uitglijder hebben gemaakt tot slachtoffer te kronen? Bilal, rapper Boef, rapper Appa (‘Fuck the Talmoed’), rapper Ismo (‘Ik haat die fuckin’ Joden nog meer dan nazi’s’), jihadtroostmeisjes Angela en Laura, Imanuelle Grives, Akwasi, Jerry Afriyie, de Poelenburgse terreurvlogger Ilgun en holocaustontkenner Darryl Danchelo Osenga (beter bekend als rapper Insayno) zijn allen door de televisie als slachtoffers op het schild gehesen. Het precedent van de trend om uiterst dubieuze personages tot hedendaagse helden en rolmodellen te kronen maken, is natuurlijk geleverd door Martinus Antonius Herman Marie Huys met zijn schaamteloze hommage aan Willem Holleeder. Criminelenknuffelaar Twannie Unilever: de aal in de emmer snot naast wie zelfs Ivo Niehe een vileine inquisiteur en een meester op het floret wordt.
Amsterdam is natuurlijk de bakermat van de slachtofferhaat en de daderverering. Neem nou dit bericht dat ik vanochtend las. Als je in Amsterdam van je concurrent af wil, hang je een granaat of een improvised explosive device (IED) aan de deurknop van diens negotie en de burgemeester sluit onmiddellijk de tent. Het slachtoffer is de lul en de dader wrijft in zijn handen. In de Stad van de Liefde is er vooral van hogerhand weerzinwekkend veel begrip voor potenrammers, mits van niet-westerse afkomst en bij voorkeur van de mohammedaanse persuasie. Terwijl het mentaal en fysiek gesloopte slachtoffer trillend als een rietje thuis zit, wordt er van alle kanten begrip getoond voor de homofobe snotapen die vervolgens op nóg meer respect kunnen rekenen in hun ghetto. Je leest nog net niet in de krant dat het slachtoffer het zelf had uitgelokt.En steeds weer hoor je de advocaten roepen: “Het is allemaal de schuld van racisme, fascisme, islamofobie, de marginalisering en de verpaupering. De jongeren zijn buitengesloten. Daarom radicaliseren ze en gaan ze plofkraken, potenrammen en pubers van twaalf piemelschamen.”
Twannie “Black Hair Paint Matters” Huys
Van de week zag ik Twan Huys weer een lofzang uitbraken over Black Hair Matters en toen dacht ik: ga nou maar niet in de regen lopen, menneke, want dan krijg je een gigantische smeerboel op je goeie goed. Gans mediaal Nederland kwam collectief klaar op de weerzinwekkende abracadabra van het hysterische dronkelapje Nancy Pelosi, over martelaar George Floyd.
“Thank you, George Floyd, for sacrificing your life for justice. For being there to call out to your mom — how heartbreaking was that? — ‘I can’t breathe.’ But because of you and because of thousands, millions of people around the world, who came out for justice, your name will always be synonymous with justice.”
De vergelijking die ik nu ga maken, gaat volledig mank om verschillende redenen maar ik geef er wel mee aan hoe knettergek Nederland is geworden:
Stel je toch eens voor dat Anja Meulenbelt of een clown van DENK tijdens de dodenherdenking op 4 mei bij ons Nationaal Monument op Dam het woord richt tot de joodse gemeenschap en zegt: “Dankzij jullie onbaatzuchtige offer van zes miljoen zal de Holocaust voor altijd geassocieerd worden met de gerechtvaardigde strijd tegen antisemitisme. Lechaim!”
Eerder deze week schreef ik: “Nederlanders staan al niet bekend als een dapper volk, maar de kruiperigheid waarmee het gros der kaaskoppen alle bespottelijke regeltjes van de regering slikt als zoete koek, maakt wel duidelijk waarom de mof in 1940 met vlaggewimpel werd ontvangen in Nederland en vijf jaar de dienst kon uitmaken, zonder noemenswaardig tegenspartelen (op wat verzetshelden na dan).”
Hoe ik bijna een bloedige oorlog tussen Nederland en Kenia veroorzaakte
U kent natuurlijk allemaal The Butterfly Effect: de vleugelslag van een vlinder in Brazilië kan maanden later een orkaan in Texas veroorzaken. Met die bewering werd de Amerikaanse wiskundige en meteoroloog Edward Lorenz in 1961 wereldberoemd. Ik moest aan die goeie ouwe Lorenz denken toen ik van de week een eenvoudig twietje postte en vervolgens heel extreem-links Nederland (Bij1, Antifa, De Grauwe Eeuw, KOZP, FC Wajong) over me heen kreeg én hun broeders en zusters in het verre Kenia.
Mijn twietje over het vullis in de Jordaan ging al snel een eigen leven leiden toen het de ochtend na Koningsdag in beeld was bij WNL en bij AT5. De meeste reacties waren positief, in de zin van: die dekselse Van Amerongen heeft helemaal gelijk, wat een smerige gore asociale hufters zijn het om er zo’n vuile tyfusbende van te maken. Maar toen, laat in de middag uiteraard, ging extreem-links Nederland (Bij1, Antifa, De Grauwe Eeuw, KOZP, FC Wajong) op tilt. Ik was een racist door te suggereren dat het in Kenia net zo’n bende was als in de Jordaan! Iemand twiette: was het maar Kenya, daar heb je niet zo ongelofelijk veel van die racistische boomers die lege aannames maken en die op het internet zetten.
Arie Stormbaangroepsleider en de pedofielen van Propria Cures
De redactie van het Amsterdamse studentenfoldertje Propria Cures, dat nog met de hand gestencild wordt, had Marthijn Uittenbogaard, oud-voorzitter van de politieke partij PNVD en later voorzitter van Vereniging MARTIJN, gevraagd om gastredacteur te worden van hun blad, dat voor de gelegenheid een “pedospecial moet worden omdat het weer eens tijd wordt voor een rel met ons vooraanstaande studentenmagazine. De laatste rel, beste Marthijn, dateert uit de tijd dat Joop van Tijn en Hugo Brandt Corstius redactieleden van PC waren.”Marthijn had onder andere Meindert Fennema, Arnon Grunberg, Anton Dautzenberg, Gert Hekma, Stella Bergsma, Kluun, Ayaan Hirsi Ali en mij weten te strikken. Toen ik de naam van Dautzenberg zag, ging ik overstag. Ik vind hem een van de beste schrijvers van Nederland en hij is bovendien een sympathieke vent. Tip van Tuur: Ik bestaat uit twee letters.
De ‘pedospecial’ (hoe krijgen ze zulks denigrerends uit hun pen) kreeg als datum: 6 mei 2021. Precies op de dag dat Pim Fortuyn werd vermoord inderdaad. De pedospecial zou opgevrolijkt worden met citaten van Theo van Gogh en Pim Fortuyn.
Ik heb een week met tranen in mijn ogen op mijn essay zitten ploeteren omdat ik al mijn hele leven gegroomed wordt door pedofielen. Tot op de dag van vandaag. Nooit eerder durfde ik mijn pijnlijke ervaringen aan het papier toe te vertrouwen. Marthijn was dolblij met mijn essay, dat maakte veel goed. En toen sloeg het noodlot toe, want ik kreeg zojuist mail van de gasthoofdredacteur van Propria Cures. Mag ik u er overigens even, tussen neus en lippen door, op attenderen dat ik vorig jaar genomineerd was voor de Pim Fortuyn-prijs, maar gepasseerd werd door Arie Boomsma?
Beste Arthur,
Je bent gecanceld. Jouw stuk heeft de Propria Cures niet gehaald. Wel staat er in het blad dat nu bij de drukker ligt, waarom je bijdrage er niet in is gekomen. Zelf was ik erg blij met je bijdrage maar ik denk dat de redactie van Propria de inhoud te riskant vond om jou als persoon een podium te geven.
U begrijpt dat ik hier niet blij mee ben, lieve lezer. Je ziel en zaligheid verkopen aan een blaadje met een oplage van honderd stuks en dan geweigerd worden. Op mijn eenenzestigste notabene!
Nu moet u weten dat ik in de jaren tachtig Arie Storm heb geplaagd tijdens een vrijdagmiddagborrel op de burelen van Het Parool. Ik noemde hem een literaire dwerg en voegde daar schaterlachend aan toen dat ik boeken van anderen zou gaan recenseren als ik zo slecht zou schrijven. En zo geschiedde. Inmiddels heeft Arie het geschopt tot onregelmatig medewerker van PC, waar hij schrijft onder de naam Tessa Sparreboom. Wraak is een gerecht dat koud wordt opgediend, moet de kleine man uit Den Haag gedacht hebben, want vier jaar geleden kwam zijn genadeloze revanche in Propria Cures:
Arthur van Amerongen, de dolende ziel, heeft zichzelf de moeilijke taak toebedeeld Komrijs provocerende toon te vinden, maar klinkt vooral gefrustreerd. Dat kan ik me best voorstellen als je jezelf zo weinig rust gunt als Arthur, die ‘zodra de 9 in de klok zit’ al begint ‘ijskoude vinho verde te slobberen’. Dat soort bekentenissen maakt slechts in twee kringen indruk: de kring van de stoere types zoals Arthur zelf, en de praatkring van de Anonieme Alcoholisten. Neem toch een dag vrijaf, Boze Blanke Hardwerkende Man Van Middelbare Leeftijd (dit is zijn eigen titulatuur)- ontspan toch eens, dacht ik. Het is vakantie.
Waarom Sybren Kooistra zich liever van een flat in Gaza laat smijten dan dat hij Don Arturo eens lekker fellateert, uiteraard tegen een kleine vergoeding.
In 2019 startte de extreme poot van de wereldwijde LGBTQIAP+-gemeenschap de officiële boycot van het Eurovisiesongfestival in Tel Aviv, in nauwe samenwerking met mohammedaanse homobewegingen en homoactivisten in Gaza, Ramallah, Teheran, Bagdad, Mekka & Medina, Khartoem, Tripoli, Qatar en Raqqa. De boycot tegen Tiel Abieb werd uiteraard ook ondersteund door de SEHAQ Queer Refugees Group uit Amsterdam, het sneue zusje van GroenLinks. Die groepering bestaat uit homofiele en lesbische vluchtelingen uit islamitische landen. Daar werden ze in overeenstemming met de sharia en diverse lokale tradities met het hoofd naar beneden van het hoogste gebouw gemieterd. En wat deden die verschoppelingen in Amsterdam, waar ze bed, bad en darkroom hadden gekregen: de grootste en vrolijkste gay event ter wereld boycotten. Stelletje antisemieten! Ik heb een paar uur zitten snuffelen in de archieven van Palestinian Queers, de motor achter de jihad tegen het Songfestival in Tel Aviv. Die waren en zijn helemaal gepreoccupeerd met al die heerlijke, knappe, blije & en vooral vrije nichten in Tel Aviv en de rest van Israël maar nergens las ik een kritisch nootje over de situatie van de homo’s op de Westelijke Jordaanoever en in de Gaza-strook. De pisbak van het busstation in Ramallah geldt als de hipste HOP (Homo-Ontmoetingsplaats) van Palestina, ik bedoel maar. Overigens kan je als belijdend homosueel best veel lol hebben in Palestina, maar je moet gewoon niet krijsend en joelend met een regenboogvlag gaan wapperen voor de moskee op vrijdagmiddag. Wel kan je hand in hand gaan winkelen met je Gazaniaanse toyboy (veel voor weinig) en mag je gewoon tussen hem en zijn zes broers logeren, zonder dat je de volgende dag bij het ontbijt van alles moet uitleggen aan hun ouders. Don’t show, don’t tell!
Spoken word: een andere woord voor monddiarrree met brokjes
De lelijkste zin van dit jaar stond in een column van Babs Gons in Het Parool. Leest en huivert: “Ik duw de deadline die ik heb van het bureau en trap ’m onder het kleed.” Het is natuurlijk hartstikke moeilijk om een deadline te visualiseren. Google het woord maar eens in de categorie afbeeldingen en je krijgt allemaal voorspelbare flauwekul met klokken, bommen en een rennend ventje. Maar goed, de deadline van Babs zit kennelijk op het bureau te etteren en is groot genoeg om geduwd te worden. Het is dus geen frummeltje dat je als een propje papier weg kan schieten met je vingers.Overigens las ik in eerste instantie: “De deadline die ik heb van het bureau.” Van welk bureau dan? Was het een geschenk van het Bureau van Deadlines?
Vervolgens dondert de deadline die Babs heeft – al dan niet van het bureau – op de grond en trapt ze hem onder het kleed. Stoute deadline! Bad deadline! Heeft ze soms alvast een stokje onder het kleed gezet zodat ze de deadline er onder kan schoppen? Of tilt ze het kleed met één hand op en schopt ze de deadline er dan onder? Of heeft ze een levenspartner of een werkster die het tapijt omhoog tilt? Vragen, vragen, vragen. Tout court: dit is iemand die bloemrijk en beeldend wil schrijven maar de taal niet beheerst en dat is wat mij betreft nou juist een van de belangrijkste voorwaarden voor het schrijven van een column: taalbeheersing. Nog een voorbeeld uit dezelfde column: “Ik zie voor me hoe haar hart voorover gebogen schokschouderend weent in haar borstkas.”Die zin is bijna net zo lelijk als die andere, die met die deadline. Het is hemeltergend en tenenkrommend slecht Nederlands. Ik ging eens kijken wie Babs Gons precies is.Babs Gons is ‘spokenwordartiest, schrijver en docent en maakt ons deelgenoot van haar belevenissen’, staat er bij haar column in Het Parool. Aha: spokenwordartiest. Aan elkaar geschreven maar vooruit: ik mag dan wel een taalnazi zijn maar ik ga niet op alle slakken zout leggen, daar is het momenteel te warm voor in de Algarve. Spoken word is in Nederland een soort hakkelende Nijntje-taal die vooral door roomblanke subsidiënten, Bij1, GroenLinks en drillrappers wordt gewaardeerd. Rijmelarij van lik-me-vessie. Babs Gons heeft het fenomeen geanalyseerd in haar bundel Hardop, spoken word in Nederland.
Don Arturo kent alle snuivende politici in de Tweede Kamer en andere methheads maar schuwt zelf ook den krekpiep niet
Ach, snuivende politici. U weet dat ik door mijn huwelijk met een PvdA-coryfee was doorgedrongen tot de hoogste echelons der macht en wat ik toen gezien heb, beste mensen, dat is met geen pen te beschrijven. Denk aan het geluid en het beeld van uitgehongerde zwijnen rond een trog afgekeurde FEBO-frikandellen. Na mijn onfortuinlijke dood zullen de namen van die snuivers gepubliceerd worden in een zwartboek en dan gaan er koppen rollen in Den Haag en in het Brusselse. Wolla, ik zweer. Enfin. Mijn mattie Bart Nijman was een weekje te gast in Villa Vischlugt aan de paradijselijke Ria Formosa. Nou moet u weten dat GeenStijl en ik way back gaan. Reeds in 2008 was ik hun correspondent in Zuid-Amerika. Tot mijn bestseller Brussel Eurabia gold ik als het journalistieke wonderkind van de linkse kerk, maar sedertdien was ik verworden tot een paria. Gelukkig bood de heer P. Stift van GeenStijl mij een laatste kans. Uiteraard ging er weer van alles mis in Zuid-Amerika, en nadat er geruchten rondwaarden over mijn ontvoering door Colombiaanse narcos, werd Rob Muntz door GeenStijl ingevlogen. Deze hedendaagse held wist mij met gevaar voor zijn eigen leven op te sporen én te redden. Door Robbie’s razendsnelle actie raakte ik wel Tanja Nijmeijer kwijt, maar onze jungleliefde was toch alleen maar gebaseerd op coke en seks op z’n Grieks. Met name de laatste en vooral feestelijke aflevering van de reddingsactie van Muntz veroorzaakte veel verwarring én woede bij het leger der reaguurders. En nu, dertien jaar later, was het weer raak, want ik had mij door kameraad Bart laten fotograferen met een gezellig pijpje krek in een pittoresk vissersmanshuisje in het altijd knusse Fuseta. Het aangrijpende Gonzo-verhaal dat Bart schreef, bevatte weinig nieuws voor mijn handvol hardcore fans, want reeds in 1995 schreef ik een aangrijpende reportage over de crackpandemie op de Amsterdamse Zeedijk. Het was participerende journalistiek en dat hield in dat ik mee moest roken met de door mij geïnterviewden.
De onverdraaglijke domheid van GroenLinks: Laura Bromets snoepreisje naar Bonaire.
De domste twiet van het jaar – een hele prestatie want de concurrentie is moordend – is afkomstig van GroenLinks-kamerlid Laura Bromet, die met 11 collegaatjes op snoepreisje was naar onze Overzeese Geslachtsdelen (die trouvaille is helaas niet van mij maar van Gerard Reve).
Officieel heet dit vrolijke uitje het Interparlementair Koninkrijksoverleg (IPKO). Laten we eerst het misbaksel van Bromet even closereaden, en dan kom ik zo dadelijk bij u terug met comandante de grupo Pablo Rosenmöller (ik vergelijk hem en bijvoorbeeld Gordon en Ed Nijpels altijd heel liefdevol met herpes waar je ook nooit meer vanaf komt) die maling had aan de dresscode want hij liep daar gewoon terwijl zijn Antiliaanse collega’s keurig gekleed waren, zoals het nou eenmaal hoort tijdens officiële aangelegenheden in dat deel van de wereld.
De twiet van Bromet dus. Het begint meteen al bij de druiven. Die zijn zo duur omdat ze worden ingevlogen uit Californië en Chili. Het uitheemse, invasieve fruit is ongetwijfeld bespoten met alle mogelijke giffen maar nog erger is de carbon footprint (in goed Nederlands: CO2-voetafdruk). Bromet heeft het ook nog eens over een bak druiven dus ik neem aan dat het hier over niet recycleerbaar plastic gaat.
Het werd een enorme rel, en u kunt het hier op uw gemakste nalezen, gratis ende voor nakkes nada.
En toen fietste braderiezangeres Glennis Grace voorbij. Die is zo ordinair dat ze niet eens een voetballer aan de haak kan slaan
Sylvana Simons vindt spruitjes, bloemkool en boerenkool racistisch
Sylvana Simons werd woedend over een recept dat ze op Pinterest had gevonden van de roomblanke foodblogster Mariëlle Meertens. Mariëlle plaatste in 2018 een recept op haar site met de naam ‘Roti ovenschotel, sperziebonen & kip’. Roti is een populair gerecht in Suriname, waar Sylvana geboren is. Sillie Syl vindt dat Mariëlle dit niet zomaar kan misbruiken en wijst erop dat roti helemaal geen ovenschotel is. Sylvana is not amused. “Kan dit een keer stoppen? Zal dit culinaire kolonialisme echt nooit begrijpen. Roti = geen ovenschotel. Noem ‘t gewoon een ‘kerrie ovenschotel met sperziebonen en kip’. No need voor cultural appropriation and lies.”
Copycat Sylvana is altijd een beetje laat met de laatste BLM-trends uit de Verenigde Staten maar ik denk dat ze binnenkort met haar clubje judeofoben Israëlische producten én pakken Uncle Benz-rijst staat kapot te smijten.
En al die arme sloebers in Nederland die nog een beetje mogen rommelen in hun volkstuintje (hun laatste verzetje voordat ze een tuintje op hun buik krijgen) zijn ook gewaarschuwd want binnenkort komt de Sturmabteilung van Bij1 de boel slopen want tuinieren is racistisch. Als al die gekkies van Bij1 en antifa en BLM eisen altijd dat de hele wereld veganvoeder moet vreten maar waarom toch zien ze er dan zo slecht uit? Crystal meth maakt meer stuk dan je denkt!
Waarom Don Arturo niet langer fapt op Sylvie Meis
Bon, mensen in het land vragen mij altijd of ik nog een leuk nieuwtje heb over Sylvie Meis. Die mocht onze koning en koningin ontmoeten in het verre Berlijn en sloopte als een boerin uit Zundert (daar komt ze vandaag, net als Theo Van Gogh overigens) het gehele protocol. Ze bleef maar kletsen tegen Willy, die natuurlijk dacht: “verdorie, dat was ook een goede koningin geweest en zij heeft tenminste verstand van voetbal”.
Sylvie had bovendien een veels te blote jurk aan, die veel meer aandacht trok dan dat het gewaad van Maxi.
Ik ging de foto’s eens aandachtig bestuderen en het viel me op dat Sylvie hele enge knieën heeft. Met bobbels waaruit elk moment een alien kan barsten. Als ik zulke knekelstelten had, zou ik nooit een jurk met een split aan trekken. Maar goed, nobody is perfect en bovendien is Sylvie bijna vijftig. Wel raar dat ze die enge vent van haar niet had meegenomen naar de audiëntie, ze wilde bij Willie natuurlijk niet de indruk wekken dat ze getrouwd is.
En toen fietste braderiezangeres Glennis Grace voorbij. Die is zo ordinair dat ze niet eens een voetballer aan de haak kan slaan. Eigenlijk moet je aan die schreeuwlelijk geen woorden vuil maken, hoogstens een twietje.
Amigos e amigas, u begrijpt dat ik dolblij ben dat ik in het beschaafde Portugal woon, met louter nette mensen. Zo, ik klap de laptop dicht, tijd voor een vrijmibo op het strand!
De humor-SS van Bij1
Deze week dook er weer zo’n lid van de Bij1-Sturmabteilung op, notabene in mijn Volkskrant! Ik had nog nooit van Dick Sijp, humoronderzoeker en docent aan de Universiteit Utrecht, gehoord. Op Twitter omschrijft hij zich als cultuurwetenschapper – humor onderzoeker – cabaret autoriteit – feminist – laatste millennial zonder podcast – PhD over NL cabaret aan UU – criticus bij De Groene. Da’s een hele mond vol!
Dick Zijp: nomen est omen. Ik ruik mest, pepermunt, het zweet van kerkgangers in hun zondagse pak, donderpreken, de hel, schuld en boete, karnemelkse pap, spruitjes en geronnen zaad in een ouwe panty.
Vervolgens ging ik Dick’s twietjes checken. En ja hoor, daar kwam de aap al snel uit de mouw: Dick is een fanatieke Bij1-bruinhemd! https://twitter.com/dick_zijp/status/1363126189305561088
Ik ging de beste man uitgebreid gaan googlen en het is echt vreselijk wat hij allemaal predikt, uiteraard gespeend van enige humor.
In zijn natte hersenscheet in de Volkskrant poneert hij het volgende: humoristen onderschatten in hun naïviteit dat humor ook bestaande machtsverhoudingen en hiërarchieën versterkt en bevestigt. Humor is altijd verbonden met macht en die is ongelijk verdeeld.
Mijn goede collega Sylvia Witteman reageerde adekwaat. En haar follow-up mag er ook zijn!
Humoronderzoeker Zijp sluit zijn natte hersenscheet af met een bruin remspoortje in zijn witte onderbroek:
Het debat over humor kan ook verdieping en nuance gebruiken. Dat debat wordt echter in de kiem gesmoord als elke uiting van kritiek of protest wordt weggezet als censuur-poging of uiting van overgevoeligheid. Laten we ophouden met die morele paniek over humor, en een serieus en inhoudelijk debat voeren over zijn kracht en beperkingen.
Bah. Bij1 is natuurlijk in principe een mohammedaanse partij, qua vrolijkheid, en het boekje islamitische humor is nog dunner dan het boekje Duitse humor. Tijdens mijn jarenlange verblijf in het Midden-Oosten vroeg ik altijd aan vrome muzelmannen: geef dan eens een voorbeeld van humor in de Heilige Qur’aan, habibi. Nou, dan moesten ze hele lang aan hun glaasje muntthee nippen en dan kwamen ze altijd met een hadietje aan over de Profeet. Die was een keer aan het bidden en allemaal kindertjes kropen bovenop zijn rug! Normaliter staat daar doodstraf door steniging én onthoofding op, maar de Profeet glimlachte en ging onverstoorbaar door met bidden! Mijn gesprekspartners begonnen dan te schuddebuiken van het lachen en brandden hun mond aan de thee. Tot zover de mohammedaanse humor. Bij1, Scientology, de Jehova’s, de kraakbeweging, Antifa, BLM, KOPZ, Omroep Zwart: het zijn allemaal en in sektes wordt nu eenmaal niet gelachen omdat het dogma heilig is.
De mythe dat moddervette wijven mooi én gezellig zijn
Wie schetst mijn verbazing toen ik voor het slapen – na het afdouchen – nog eventjes de Halsema-bode las, voorheen geheten Het Parool, en daar een stuitende advertorial over de Linda las!
Alleen de titel al was verschrikkelijk onheilspellend:
Bekende vrouwen geven zich bloot in nieuwste Linda: ‘Zelfacceptatie gaat in stapjes’.
Wat is dit voor journalistiek dieptepunt in de Sylvana-bode, dat je een stom stuk in die Kut-linda gaat overschrijven, een blaadje dat alleen maar door dikke lelijke tokkies wordt gelezen, door kort-pittige-kapsels die als een kudde olifanten de tentjes van de Libelle Zomerweek naar zijn grootje én naar de Filistijnen stampen en triomfantelijk met 20 goodiebags, freebees en zelf gekleide dildo’s naar buiten denderen.
Ik keek eerst naar de kiek van die drie Linda-pinups en ik meende Steven Tyler van Aerosmith in een badpak te zien maar het bleek slechts Isa Hoes te zijn, na haar zoveelste transformatie. Doe mij maar haar broertje!
De andere dames kende ik niet maar dat heb ik wel vaker met Bekende Nederlandse Vrouwen.
Die linkse is superknap en ijdel en alleen die stomme lezeressen van de Linda en het Parool geloven dat haar zelfacceptatie met stapjes ging. Ze kijkt wel heel vies, en ik vermoed dat die dikke in het midden een sluipscheet heeft gelaten, zo’n stiekeme wind die even in de bilspleet blijft plakken en dan als blauwzuur de kamer in knalt.
Zelfacceptatie is trouwens makkelijker gezegd dan gedaan, weet Linda-hoofdredacteur Karin Swerink troostend te melden: “Probeer stapje voor stapje van jezelf te houden, trots te zijn op wie je bent. Al zijn het kleine stapjes, elke stap is er een. Koop gewoon een grotere maat spijkerbroek, wurm je niet in die te kleine broek. En voldoe niet aan opgelegde normen. Ook belangrijk: wees wat liever voor elkaar. “Waarom nemen vrouwen elkaar zo de maat in alles? Laten we elkaar steunen.”
Donder toch op met die flauwekul, gek mens! Een beetje je kansloze lezeressen gouden bergen beloven. Alsof die geen spiegel hebben en een kankerend vent op de bank met een krat bier onder zijn klompen. Dik is vies en ongezond. Iedereen lacht je uit en roept je na: ieder pondje gaat door het mondje! Bolle, steek een stokje in je kont, dan kan je tolle!
Waarom grefo’s en andere gristenhonden veel leuker zijn dan mohammedanen
Het grote verschil tussen de sekte der grefo’s en de sekte der muzelmannen is dat de grefo’s lekker een borreltje mogen nemen van de Heere God der Heirscharen, geen ruggemergkanker krijgen van onanie en ook niet gestenigd worden als zij betrapt zijn in de hooiberg. In het beste geval moeten ze, wanneer Grietje de keukenmeid is bezwangerd door Hendrik de knecht, voor gans de gemeente boete doen op een speciaal bankje voor in de kerk en mag het bruidje niet in het wit trouwen. Zo’n gedwongen huwelijk heet een moetje, dan weet u dat ook weer. Bovendien kan ik mij niet herinneren dat de mannenbroeders van de SGP zich ooit opbliezen bij de ingang van joodse kleuterschooltjes. Daarnaast lezen de zwartekousendragers zich helemaal suf, in tegenstelling tot mohammedanen. Als je aan een moslim vraagt, ken je dat boek van Harry Mulisch of Bob Dylan, dan zeggen ze steevast: ik heb al een boek. Dat is de Koran natuurlijk maar die kunnen ze niet lezen dus die staat daar maar mooi te pronken in de huiskamer, zoals bij ons vroeger de televisie het centrale meubelstuk was.
Nou, mensen, ik ga oliebollen bakken in Villa Vischlugt, en ik zie u in het nieuwe jaar, met wekelijks een nieuwe preek. En u kunt mij vanaf 1 januari vinden op GeenStijl!
En mijn Portugal Post komt wekelijks bij TPO!
ZALIG 2022!
