Een Kaag op een fiets: hoe vind je zo iets?
Arthur van Amerongen zag Sigrid Kaag nogal ongemakkelijk op een fiets manoeuvreren en moest denken aan haar mislukte interview in NRC: "Eén vraag mocht overduidelijk niet worden gesteld: 'Excuseer, uwe hoogwaardige excellentie, maar stel dat u met de verkiezingen volgend jaar maar veertien zetels haalt en geen premier wordt, blijft u dan fractievoorzitter?'"
Ik zag de gedoodverfde eerste vrouwelijke premier van Nederland nogal ongemakkelijk en vooral heel onnatuurlijk op een hipsteresque fiets manoeuvreren vanwege een 'spontaan' fotomoment in verband met de Tweede Kamerverkiezingen op 17 maart volgend jaar en hoorde mijn moeder dat oude aftelversje weer zingen terwijl ik in de wieg lag te kraaien van pret (vermoedelijk was ik ook extatisch omdat ik weer eens een luier had vol gescheten: mijn stoelgang is zoals de trouwe lezer weet een van de weinig kwesties in mijn zestigjarig bestaan die gesmeerd liepen en lopen en ik hoefde daarom godzijdank niet naar de Vrije School of een of ander Rudolf Steiner-achtige instelling om daar met mijn uitwerpselen muren en wanden te leren beschilderen, c.q. bruine truien te leren breien. Bovendien was Steiner een antisemiet en van personen van kleur moest hij ook niks hebben, maar dat is nog niet het ergste: mama kokkerelde tot overmaat van ramp, ondanks haar aversie tegen de heidense antroposofische leer van Steiner, wel degelijk met recepten uit zijn macrobiotische kookboek De Poepdokter en met name zijn darmherstellende johannesbroodboompeulzuurdeesemquiche maakt bij mij nog steeds peristaltische bewegingen los, om nog maar te zwijgen over de zeewierseitanpuree die mama iedere zondagochtend met een klysma in mijn jongenspoepertje joeg omdat ze vond dat ik ondanks alles nog steeds veel te geconstipeerd was).
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
