Ronald Plasterk – door mijn collega’s van GeenStijl altijd liefkozend ome Roon genoemd – is een geweldige stilist. In zijn Telegraaf-columns bedenkt hij zelfs nieuwe begrippen, zoals ‘prolofoob‘. Bekende plebs-haters zijn Frans Timmermans, Sigrid Kaag en Sander Schimmelpenninck. In Nonkel Ron’s meest recente cursiefje schudt hij weer prachtige volzinnen uit de mouwen van zijn maatpak, zoals deze:

“Ik zeg dat ook tegen de partij waar ik al 45 jaar lid van ben, de PvdA. Je moet je niet encanailleren met de Schimmelpenninckjes en de Kaagjes. Blijf ver van GL-Kamerleden die anderen de les lezen over het klimaat en blijkens hun vakantiefoto’s op Instagram voor de lol de wereld rondvliegen. Bij die hypocriete elite heeft fatsoenlijk links niks te zoeken.”

Encanailleren: wanneer zag ik dat woord voor het laatst gebruikt worden in een column? Didactisch, pedagogisch en belerend als ik ben, zocht ik voor uw de betekenis van canaille op: 1) Belgisch witbier 2) Feeks 3) Gemeen individu 4) Gemeen volk 5) Gepeupel 6) Gespuis 7) Gespuis (gewestelijk) 8) Grauw 9) Het gewone volk 10) Janhagel 11) Laagste volksklasse 12) Racaille 13) Rap 14) Rapaille 15) Slecht volk 16) Triefel.

Zich encanailleren betekent: zich met mensen beneden zijn stand of rang afgeven. Plasterk schrijft dus letterlijk dat de PvdA zich niet met canaille als Schimmelpenninck, Kaag, Timmermans, Rosenmöller en Laura Bromet, het scherpste mesje in de bestekbak van de Tweede Kamer, moet engageren.

Sander Schimmelpenninck zorgt met Asha ten Broeke, het boegbeeld van permanent boze, vette, hysterische, extreem-linkse blanke vrouwen zonder enige vorm van humor en zelfspot, voor de clickbait en de traffic bij de digitale Volkskrant. Dat is hun enige rol. Het feit dat de prolofobe, pathetische en vooral kleinzerige canaillegraaf Schimmelpenninck in de ‘linkse’ Volkskrant het ‘het rechtse’ plebs mag uitfoeteren en beledigen, is een teken des tijds. Plasterk geeft de klierende bengel dan ook een klinkende pets om de kobold-oortjes. Schimmelpenninck is dol op white-trashploitation, een guilty pleasure voor de Volkskrant-lezer, de beau monde, voor de regentjes van D66. Genieten van het gevloek en getier van het roomblanke gepeupel, het tinnef, het schorriemorrie en het falderappes.

Het is walgelijk hoe regentenpartij D66, GroenLinks en de PvdA spugen op het klootjesvolk. Nog erger is het klootjesvolk dat op dat canaille stemt

Wat de kleinzieligheid betreft van Schimmelpenninck: bij Vandaag Inside vertelde hij zeer teleurgesteld te zijn in Twan Huys, die allemaal valletjes voor hem had uitgezet in College Tour. Het is mij natuurlijk een raadsel wat een irrelevant fenomeen als de nanograaf in dat programma doet, maar goed: Twannie vond het ook een geweldig idee om Stormy Daniels uit te nodigen voor zijn desastreuze Unilevertreurbuisbabbelshowtje. Op Stormy kan je tenminste nog fappen! Kennelijk leest het plebs de prolofobe Azijnbode-columns van Schimmelpenninck, want wat fabuleerde hij aan de stamtafel van Vandaan Inside?

“In het gesprek met Huys gaf Schimmelpenninck ook te kennen dat de bedreigingen die hij heeft gekregen ‘wel een beetje’ onder zijn huid zijn gaan zitten. Ook zei hij een paar keer ‘dingen’ mee te hebben gemaakt op straat. ‘Dat ik echt moest rennen’, vertelde hij. Wie precies achter de bedreigingen zitten, weet Schimmelpenninck niet. ‘Je kan alleen maar vermoeden van een paar mensen online, dat het allemaal uit extreem-rechtse hoeken komt’, aldus de presentator.”

Krijgt u beeld van die kabouter die wegrent voor een meute boze boeren met rieken? Nee toch?

Frans Timmermans is nog een graadje erger – en 150 kilo zwaarder, kijk maar dit kiekje – dan Schimmelpenninck. Ik vind het echt weerzinwekkend dat deze mastodont er maandelijks 1800 euro op vooruitgaat, en nog walgelijker is het feit dat GroenLinks en de PvdA voor zijn exorbitante salarisverhoging stemden. 20.000 euro per jaar krijgt Frenske er bij! Hoe ernstig onze klimaatpaus is weggezogen uit de realiteit, blijkt wel uit dit filmpje, waarin hij kennelijk voor het eerst sinds hij Chef Klimapocalypse van de EU is, kritisch wordt ondervraagd door een snoezige Duitse klimaatactiviste. Frenske ontploft bijna – gedver! – maar dat kan natuurlijk ook zijn omdat hij teveel gebuffeld heeft bij het buffet in zijn vijfsterrenhotel en toen de Wraak van de Farao over zich heen kreeg. Het blijft natuurlijk wel de woestijn van Egypte, en ook al zien de obers er nog zo keurig uit: in de keuken staat altoos een moddervette kok kipfilet te paneren nadat hij eerst met zijn vingers wat tarrels uit zijn anus heeft gepeuterd.

In ieder geval vierde Frenske zijn salarisverhoging op passende wijze met zijn Beertjes in het zwembad in Sharm.

En wat denkt u hiervan: Rob Jetten als een kind zo blij op zijn damesfiets zonder zadel, enkel en alleen voor fotoshoot in Sharm-el-Sheikh?

Het is walgelijk hoe regentenpartij D66, GroenLinks en de PvdA spugen op het klootjesvolk. Nog erger is het klootjesvolk dat op dat canaille stemt. Uit mijn larmoyante preek blijkt natuurlijk – het druipt er zelfs vanaf, dat ik een teleurgestelde PvdA’ er ben, net als Ronald Plasterk, Khadija Arib en Eddy Terstall. Op 1 mei ga ik altijd naar Olhaõ, waar de harmonie de Internationale toetert en ik word terug gesmeten in de tijd toen alles nog overzichtelijk was. Frits Lambrechts zong Morgenrood bij de VARA, en geile Jansje van de Kolkakkerweg was aan het reidansen rond de meiboom in het centrum van Ede, maar dat kan ook verdichting zijn. Feit is dat Jansjes moeder folderde voor de PvdA en ik een vel kreeg met daarop een rode roos die je op een T-shirt kon strijken. Mijn moeder weigerde dat, want de rooien waren zo mogelijk nog erger dan de roomsen en de bovenmeester had ons met het kwijl der voldoening op de bakkes verteld dat Joop den Uyl een zwaar sterfbed zou krijgen. Hij had immers zijn christelijke opvoeding verloochend.

Uiteindelijk eindigde de roos op de pijp van een spijkerbroek. Dat was het dan wel, qua pijpwerk, want geile Jansje deed het liever met Guus, die topscorer was van VV DTS ’35. Ik was geen partij, want ik damde op bord 1 voor de School met den Bijbel. Alles was seks in die tijd, of in ieder geval de hunkering ernaar. Op mijn jongenskamer bestudeerde ik de vertaling van de Internationale van de keurige Jetje Roland Holst met daarin de tot de puberale verbeelding sprekende frase: ‘tot ‘t merg wordt d’arme uitgezogen’.

Welnu, zulks mocht míj ook wel overkomen, als veertienjarige. Geile Jansjes PvdA & VARA vormden mijn nieuwe geloof, vanwege het seculiere karakter maar vooral vanwege het bombardement van al dan niet-functioneel bloot in dramaseries als Waaldrecht en vanwege Joop van Tijn die uiterst naturel ‘neuken’ zei in Open en Bloot.

De allerlaatste keer dat ik stemde, was in 2006 op Ahmed Marcouch. Ik heb een broertje dood aan plagiaat en al helemaal aan autoplagiaat, maar ik citeer desondanks mijzelf uit een oud cursiefje voor deze krant: “Ik zat vuistdiep in de PvdA, want ik was getrouwd met Europarlementariër Edith Mastenbroek. Ze was als kandidaat voor Brussel voorgedragen door Hedy d’Ancona en had de loodzware ballotage op overweldigende wijze doorstaan. Martin Bril schreef dat Edith wel eens de eerste vrouwelijke premier van Nederland zou kunnen worden.”

Ik ben alles kwijtgeraakt: het geloof der Vaderen, de nestwarmte van de PvdA en het vertrouwde moederland, dat uiteindelijk toch alleen nog maar tussen mijn oren bleek te bestaan. Geile Jansje is bovendien onvindbaar op Facebook

Ach, ik stemde regelmatig op de PvdA. De laatste keer moest dat dus van mijn toenmalige vrouw, anders kreeg ik billenkoek. Ik stemde daarmee pardoes op een mohammedaan, niet wetende dat ik daarmee het paard van Troje binnenhaalde. Mijn afkeer van religie dreef mij ooit naar de PvdA en zou mij uiteindelijk ook verdrijven van de Partij, iets wat de pluchekleverij, de banencarrousel en het biefstuksocialisme niet gelukt was.

Enfin, de rest is geschiedenis en sindsdien heb ik nooit meer gestemd. Deels omdat ik in verre buitenlanden woonde, deels omdat ik mij voordoe als anarcho-liberaal.

Voor de kat zijn kont en vooral uit verveling vulde ik eens de stemwijzer van Amsterdam in en kreeg als advies: De Stem van de Straat, De partij voor Iedereen en de Partij van de Ouderen. De eerste twee kende ik niet, de laatste voelde als voleindigd leven. Daarna probeerde ik Utrecht: daar rolde GroenLinks uit. In Rotterdam kreeg ik NIDA als advies, in Maastricht de SP en op Urk de SGP. Het hartverscheurende koperblaaswerk op dat pleintje in Olhaõ stemt mij altoos verweesd. Ik ben alles kwijtgeraakt: het geloof der Vaderen, de nestwarmte van de PvdA en het vertrouwde moederland, dat uiteindelijk toch alleen nog maar tussen mijn oren bleek te bestaan. Geile Jansje is bovendien onvindbaar op Facebook. Ze zal wel dood zijn. Gestorven tijdens een ‘trommelles‘ in Gambia. Wat een narigheid, vrienden.

Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €4 per maand.