Hoe Biniam Girmay in Wevelgem het wielrennen de wereld in trok (poef, poef, poef)
'In de eindsprint in Wevelgem werd iets in het wielrennen losgewrikt, iets wat zo lang had vastgezeten dat het was gaan schimmelen', schrijft Frank Heinen.
Onmiddellijk na de finish van Gent-Wevelgem 2022 – een historische Gent-Wevelgem, gebrouwen van het soort geschiedenis dat tot ver buiten het wielrennen stroomt, om er hoop en plezier te zaaien, in tegenstelling tot de vorige historische Gent-Wevelgem, die van 2015, de editie van wind en regen en meer van dat soort schilderachtige ellende, waarin het historische gehalte zich puur tot de wielergeschiedenis beperkte, hoogstens met een klein knikje richting de pioniers van de stomme film bij het beeld van Geraint Thomas die heel Chaplinesk in een greppel waaide – hoorden de kijkers die al de hele middag naar het aangenaam glooiende gesprek tussen Karl Vannieuwkerke en José de Cauwer hadden geluisterd, drie doffe bonzen.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
