Spring naar de content
bron: anp

Hoe Koen Bouwman De Monniksgier van het Montferland werd

Gepubliceerd op:
Geschreven door: Frank Heinen

Koen Bouwman werd zondagmiddag twaalfde in de Giro d'Italia. Frank Heinen over de voor velen nog onbekende wielrenner uit Ulft: "Zijn nuchterheid houdt het midden tussen Pieter ‘pfff’ Weening en Tom-Jelte ‘ach’ Slagter."

Ik ben opgegroeid in een duistere periode wat betreft Nederlands succes in grote wielerronden. Nederlandse wielrenners stonden jarenlang na een week in Tour, Giro of Vuelta samengetroept op het derde uitslagenblad, gezellig tussen de zieken, zwakken en halvezolen. Meestal probeerden ze in een ontsnapping te belanden in ritten over heuvelachtig terrein, maar wanneer de echte bergen zich aankondigden, leken ze wel te verdampen. De enige die jaar in, jaar uit zijn uiterste best deed bergop mee te doen met de beste renners ter wereld, was Michael Boogerd. Vaak tegen beter weten in, maar dat gaf niet, sterker nog, het verschafte zijn amechtig aanklampen, zijn nerveus om zich heen blikken iets dubbel-heroïsch. De cols waren als een reusachtige bierkaai die Boogerd er pas vaak in de slotfase onder wist te krijgen – op die ene, toverachtige dag in La Plagne na natuurlijk. Maar zodra Michael Boogerd niet aan de start stond (en soms: ook als Michael Boogerd wel aan de start stond), kon je als mild-chauvinistische wielerjongere alleen maar bidden dat er gedurende de live-uitzending nog melding werd gemaakt van het binnenstrompelen van de eerste Nederlander. Vaak was dit Marc Lotz, soms Addy Engels, een enkele keer Thorwald Veneberg. Ik bestudeerde de klassementen, schatte de kansen van Lotz in om nog de Top-30 binnen te komen en negeerde hartstochtelijk alle uitspraken van renners die steeds opnieuw beweerden dat een klassement hen niet kon schelen, en dat ze liever een etappe wonnen.

Paywall

Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.

Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.

Kies een lidmaatschap