Niets is meer heilig in dit land, behalve dan Kauthar Bouchallikht, het nieuwe stemmenkanon en de Jeanne d’Arc van GroenLinks. De keurige en zeer degelijke en betrouwbare onderzoeksjournalist Carel Brendel verdiepte zich in deze salafistische moslima en kreeg de Sturmabteilung van extreem-links plus de malloten van het FNV over zich heen.

Ik ben benieuwd hoe lang Jesse Klaver het arme kind laat bungelen, maar deze weloverwogen provocatie gaat hem beslist stemmen kosten. Bij D66 en de PvdA staan de poorten wijd open voor het verweesde, seculiere stemvee van GroenLinks en de hipstersalafisten die Kauthar Bouchallikht aanzuigt, vluchten wel met haar mee naar Nida, het intellectueel uitgedaagde Rotterdamse zusje van Hamas. Daar is ze op haar plek.

En toen riep Julie d’Hondt van de PvdA dat Jip en Janneke verboden moest worden, mede vanwege hun blackface. Ik had nog nooit van het goede mens gehoord, maar ze heeft met deze dollemansactie mooi een rist deugpunten én haar vijftien minuutjes roem binnengeharkt.

Ik had het vorige week al over het Zwarte Piet-verbod in de bieb, maar zag toen een technisch dingetje over het hoofd: is alleen onze zwaar getinte kindervriend persona non grata of moet ook zijn goedheilige baas naar de virtuele Goelag Archipel worden verbannen?

Er  liggen natuurlijk duizenden Sinterklaasboeken in de Nederlandse bibliotheken en de vraag is hoe Zwarte Piet daarin wordt weggezuiverd. Gaat het biebpersoneel dat volgens de bekende stalinistische wijze doen met Tipp-Ex (boel geklieder), wordt Piet ruw uit de pagina’s geknipt of besluit Anton Kok, interim-directeur van Vereniging van Openbare Bibliotheken (VOB), de inwisselbare jobhopper met dat typische D66-hoofd, dat ook de Sint, bij wijze van collateral damage, op de vuilnisbelt/brandstapel van de geschiedenis moet eindigen?

Ik roep al jaren dat ons hele culturele erfgoed op de schop gaat en in plaats daarvoor krijgen we een half uurtje treurbuis van Omroep Zwart terug.

Omdat ik een van de aardigste en liefste mensen van de wereld ben, ging ik vast belangeloos aan de slag voor de Kulturkammer van de Ghanese Peppie & Kokkie, Sylvana, Anton Kok en Julie d’Hondt en stelde ik een dwingende advieslijst van 100 walgelijke kinderboeken samen. Dat is handig voor de Sturmabteiling van Akwasi. Als ze dan een razzia plegen in bijvoorbeeld de leeszaal van de Openbare Bibliotheek van Dronten, kunnen ze gericht te werk gaan en hoeven ze niet eerst in de kaartenbakjes te gaan zoeken welke kinderboeken fascistisch zijn.

Hier komt ie: Don Arturo’s Top Honderd Van Walgelijke Kinderboeken Die Absoluut Verboden Moeten Worden. Ik heb ze allemaal met rode oortjes onder de dekens gelezen, bij het schijnsel van een zaklantaarn, en ik zal dat straks ruiterlijk beamen voor de bloedraad: guilty as fuck en graag nog een pijpje crack voordat ik standrechtelijk word geëxecuteerd. En steek die blinddoek maar in je reet, beul!

Allerlei ontucht van Drs. S.

Er doen geruchten de ronde over een herdruk van Allerlei ontucht van ‘Drs. S’ (1971), het erotische kinderboek waaruit Erik ‘Zwarte NOS-Piet’ van Muiswinkel voorlas in zijn voorstelling Buigt allen mee voor Drs. P. Het boek bevat allerlei ondeugende verhaaltjes in Ot en Sien-stijl met ook homo- en pedo-avontuurtjes. De verhalen in dit zwaar politiek incorrecte kinderboek spelen af in een gezin met Vader, Moeder, Rika en Piet. In één verhaal komt oom Kees langs. Dit aanvankelijk zo onschuldige bezoek ontaardt in een erotisch spel als oom Kees zich als Mohammedaan verkleedt en dreigend met een wapen Moeder beveelt haar jurk schielijk uit te trekken.

Anton Pieck

Gehele oeuvre op de brandstapel. Een schaamteloze hommage aan het blanke, racistische, gezellige, koloniale Holland, met als absoluut dieptepunt het vleesgeworden Derde Rijk van deze kunstschilder, tekenaar, etser en graficus: de Efteling.

Asterix

In Asterix en de Gladiatoren – het vierde Asterix-album uit 1964 – figureerden de iconische piraten voor het eerst. Het bekendste lid van die bende is de zwarte Baba, die altijd in het kraaiennest op de uitkijk zit. Hij is veruit de domste, zijn lippen zijn extreem dik en hij heeft een spraakgebrek. https://nl.ign.com/all/63391/feature/racisme-in-strips

De avonturen van Alice in Wonderland & Spiegelland van Lewis Carroll

Boordevol krachttermen, seksuele fantasieën, nodeloos getrip en het schaamteloos promoten van psychedelische drugs.

Bessy en Billy Turf 

Niks makkelijkers dan vetschamen met al die nare clichés zoals: elk pondje gaat door het mondje, dikke mensen eten altijd en met kamerolifantjes kan je altijd lachen. Nou, ik lig in een deuk hoor, wat een geestige titels maar niet heus: Drie turven dik; Dikke vrienden; Door dik en dun; Kamerolifantje; ‘n Kwestie van smaak en Maak je niet dik.

Bob en Daphne

Pedofielenfapcandy uit vervlogen tijden. Zinnen als: ‘Ik vind niets aan grote, dikke, lillende vrouwen zoals je die op de schilderijen van Rubens ziet’ duiden op pedoseksualiteit (al is Bob zelf ook nog minderjarig). ‘Maar beneden ben ik nog klein en kaal,’ zegt Daphne, als ze onzeker is of ze vrouw genoeg is. ‘Wat schudt dat gek als je lacht…. Is het erg, dat ik beneden nog een klein meisje ben?’ ‘Wel nee. Een hoop gezeur minder.’

Bob Evers

Uit een brief aan uitgeverij Stenvert & Zoon, 10 augustus 1953: ‘Mijne heren, per bestelhuis retourneren wij U de boeken van Willy v.d. Heide: “Een Dollarjacht in een D-trein”, “Een speurtocht door Noord-Afrika” en “Drie jongens en een caravan”, die wij niet in onze Lectuurgids kunnen bespreken.’

‘Unaniem moeten wij deze lectuur afwijzen. Het werk van v.d. Heide is opgeschroefd, onecht en onwaar. Alles màg! De stijl wemelt van grove en belachelijk overdreven opmerkingen. De situaties zijn vaak onzinnig. Een onzer Commissieleden vat zijn oordeel dan ook samen in de kwalificatie: “Stomme, gevaarlijke onzin!”’ Was getekend, K. Hoeve, secretaris van de Commissie voor Lectuurbeoordeling van het Christelijk Jonge Mannen Verbond.

De Christelijke Jonge Mannen zouden pas echt geschokt zijn geweest als ze hadden geweten dat de eerste vier delen van Bob Evers in de gevangenis zijn geschreven. Willy van der Heide was een pseudoniem voor Willem van den Hout (1915-1985), die na de oorlog drie jaar gevangen heeft gezeten vanwege collaboratie met de Duitsers.

Bruintje Beer

Bruintje Beer is racistisch.

Bulletje en Bonenstaak

Van 2 mei 1922 tot en met 17 november 1937 verscheen deze socialistisch geëngageerde tekststrip, getekend door de in 1914 voor de Eerste Wereldoorlog uit België gevluchte Vlaming George van Raemdonck en met teksten van de bekende schrijver A.M. de Jong, in de Nederlandse kranten Het Volk en later ook Voorwaarts. Bulletje en Bonestaak werden de favorieten van socialistisch Nederland en het succes berustte mede op het feit dat de makers geen zoetsappige pedagogische verhaallijn inbouwden. Het was dan ook de eerste strip waartegen moralisten waarschuwden. Het beeldverhaal werd als zedenbedervend beschouwd, aangezien de stripfiguren scholden, kotsten en soms zelfs in hun blote billen liepen. Latere uitgaven werden dan ook meestal in gecensureerde vorm uitgebracht.

De lotgevallen van Pijpje Drop

Eén van de eerste reclame-stripfiguren is ‘Pijpje Drop’, van P. Koenen (1930). De avonturen van dit ‘negertje’ trof men aan in De Automaat, het blad van de olieman. Olie werd in die tijd nog aan huis gebracht. Pijpje Drop werd uitgebracht als het wekelijkse reclameblad van de “N.V. Maatschappij tot detailverkoop van petroleum”. De strip eindigde met: ‘Hoe ‘t verder Pijpje Drop vergaat, staat in de volgende Automaat’. In totaal verschenen er vijf bundeltjes met de walgelijke strip.

De neger die wit wilde zijn

Op 21 juni 1928 promoveerde Jo Otten, de perfide bedenker van dit walgelijke boek dat op het nachtkastje van ingenieur Mussert lag, af op de studie Het Fascisme, die hij naar zijn zeggen geschreven had tot beter – staatkundig – begrip van Mussolini. De publicatie van dit proefschrift trok in fascistische kringen vanzelfsprekend de nodige aandacht. Na een protestactie in het Rotterdamse Luxor Palast, tijdens de vertoning van de Duitse U-bootfilm Morgenrot (1933), werd Otten door ultrarechts geïntimideerd. Zijn actie had tevens tot gevolg dat hij door het – Rotterdamse – bestuur van De Nederlandsche Filmliga uit zijn functie van secretaris ontheven werd.

De kleine bloedgetuige

In De kleine Bloedgetuige volgen we het korte, tragische leven van Abel (‘Abeltje’) Abels, een joodse jongen van twaalf jaar. Abeltje is de enige zoon van Abel Abels sr., ‘de rijkste jood van Praag’. Het verhaal speelt in 1701, rond Pasen. Ooit werkte bij het gezin Abels een katholieke dienstbode die graag over haar geloof vertelde, tot zij door Abeltjes boosaardige vader werd ontslagen. Abeltje was zeer onder de indruk van haar verhalen. ‘Nauwelijks had hij over de zuivere Maagd Maria, de Moeder van Jezus, hooren praten, of hij beminde haar als zijn Moeder.’Abeltje wil meer over het katholieke geloof weten en daarom maakt hij ‘katholieke kameraadjes’. Een van hen neemt hem geregeld mee naar de kerk. Abeltje gaat daar ook vaak alleen naartoe. Op een dag spelen Abeltje en zijn vriendjes op de grote markt in Praag, waar op een zuil een Mariabeeld staat. Als de klokken luiden knielen zijn vriendjes om te bidden. Opeens kan Abeltje zich niet bedwingen. Hij valt op de knieën en bidt tot Maria: ‘O reine Maagd uit de stam van Juda, wil ook mijn Moeder zijn!’

 ‘En toen gebeurde ’t wonder, dat door niemand werd opgemerkt, dan door hem alleen. ’n Stem, die van het Mariabeeld scheen te komen, sprak: “Word christen en laat je doopen, dan zal ik ook uw Moeder zijn.”’

De kleine heks

Thienemann Verlag, de uitgever van dit antifeministische rotboek, verwijderde het woord ‘neger’ uit Die kleine Hexe van Otfried Preussler uit 1957. De aanpassing leidt in Deutschland tot hernieuwd debat over hoe om te gaan met gedateerde, controversiële taal in klassieke kinderboeken

De sprookjes van de gebroeders Grimm

Gewelddadig, racistisch, antisemitisch en misogyn.

De Marteldood van een Joodsch Kind

Antisemitisme in christelijke leesboekjes over bekeerde joden.

De Njam-njambloem

De Njam-njambloem is een avontuur waar alle klassieke stereotypen inzitten. Op de voorplaat zien we hoe Jommeke en zijn vriend Filiberke hangend aan een boomstam door ‘inboorlingen’ door het oerwoud worden gedragen. Als Jommeke op tv hoort dat er een vliegtuig met twee inzittenden is verdwenen in een Afrikaans oerwoud, besluit hij samen met professor Gobelijn en Filiberke op reis te gaan om de mensen te redden. Na een tocht door het dichte woud worden ze aangevallen door de ‘inboorlingen’.

De Vijf van Enid Blyton

In de boeken van De Vijf zijn zigeuners meestal schurken (bij mij in de Algarve gelukkig niet, ik koop altijd mijn autootjes bij ze).

In 2002 is onder het pseudoniem J.H. Gever een nieuwe vertaling van De Vijf gemaakt , waarin imperialistische, seksistische, snobistische en racistische trekken zijn weggewerkt.

De Zoon van Dik Trom

De Zoon van Dik Trom (C. Joh. Kieviet) kwam in 1941 op de lijst met verboden boeken terecht en terecht! Eén passage, waarin een sneeuwballen gevecht wordt gehouden, was de boosdoener. Een aantal kinderen speelt het Nederlandse en Duitse leger na en een van hen roept op een gegeven moment: “Weg met de Duitschers!”. Wat zullen we nou krijgen, een beetje ons geliefde broedervolk kwetsen! Reden genoeg voor de bezetter om het boek te verbieden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ook in latere uitgaven is deze zin niet meer teruggekeerd.

Donald Duck

Kindje van nazi-sympathisant Walt Disney, met oom Dagobert als de eeuwige Jood. Hoe lees ik Donald Duck (1971; oorspronkelijke Spaanse titel: Para leer al Pato Donald) is een marxistische cultuurkritiek van de Chileense schrijver Ariel Dorfman en de Belgische socioloog Armand Mattelart. Stelling van het boek is dat de Disney-strips over de familie Duck een vehikel zouden zijn voor Amerikaans cultureel-imperialisme. Hoe lees ik Donald Duck was een van de eerste studies naar de vermaaksindustrie en kinderlectuur vanuit de invalshoek van ideologie-kritiek en een bestseller in Latijns-Amerika. De eerste uitgave verscheen bij de Chileense staatsuitgeverij Quimantú in 1971; na de Chileense staatsgreep van 1973 werden exemplaren van het boek verbrand op bevel van het regime-Pinochet.

Drie Kleine Poesjes en een Dikke Man

Vieze (en stuitende) oude praatjes. Dieptepunt van dit schunnige kinderboek:

Tante Mien mag ik je poesje even
Je poesje even zien
Je poesje even zien
Tante Mien mag ik je poesje even zien
Doe mij nou die lol eens Tante Mien

Miep Brons gebruikte dit weerzinwekkende “kinderboek” voor haar scabreuze tophit Wie wil er m’n poessie effe zien.

Drie nikkertjes

Een neger in het dorp

Flipje uit Tiel

De prominente aanwezigheid van een varken genaamd Bertje Big is zeer kwetsend voor mohammedaanse kindertjes. 

Frank en zijn poesje Bef

Handboek voor pedofielen

Harry Potter

Gelukkig verboden in de Verenigde Staten van Amerika. Bovendien maken onderwerpen zoals de dood en wederopstanding en reïncarnatie en verderf dit zogenaamde kinderboek controversieel voor hardwerkende, belastingbetalende conservatieve, blanke cisgenderchristenen. Wel knap, om zowel extreem-links als extreem-rechts woedend te krijgen! Bien étonnés de se trouver ensemble.

Het Groote Negerboek

Het Kerstjoodje

Frans, de elfjarige zoon van een Haagse huisarts, heeft een hekel aan joden. ‘Weet je eigenlijk wel, dat het woord “Jood”, dat jij zoo minachtend gebruikt, heelemaal geen scheldnaam is?’, spreekt dokter Vermetten zijn zoon bestraffend toe. ‘Denk je, dat je door schelden een Jood zou kunnen bekeeren? (…) Ik denk, als er wat meer liefde van ons uitging, dat ook de Joden niet zoo afkeerig zouden zijn van de Christenen en… hun Koning.’

Huckleberry Finn

Het kleine huis op de prairie

Dit boek wordt nu als verboden beschouwd vanwege de behandeling van Amerikaanse Indianen (de Osage-figuur prominent aanwezig in het verhaal). Ondanks het feit dat Laura Ingalls Wilder ons in dit boek een belangrijke historische kijk geeft op sociale perspectieven, wordt het nog steeds als slecht beschouwd. Het boek is gebaseerd op tientallen jaren oude herinneringen aan de jeugd van Laura Ingalls Wilder in het middenwesten van de Verenigde Staten aan het eind van de 19e eeuw.

Indianenverhalen

Vóór de jaren zeventig kwam het begrip ‘indianenverhalen’ ook wel voor in kranten, maar toen nog louter in de neutrale of positieve betekenis van ‘romantische verhalen over indianen’, of desnoods gewoon ‘verhalen van indianen’. Feit is dat verhalen over cowboys en indianen bijna een eeuw lang een buitengewoon populair genre hebben gevormd. Van de tweede helft van de negentiende eeuw tot de eerste helft van de twintigste eeuw. Belangrijkste vertegenwoordiger van het genre was natuurlijk de Duitse schrijver Karl May (1842-1912) met zijn populaire avonturenromans over de indiaan Winnetou en zijn blanke bloedbroeder Old Shatterhand. In Nederland kwamen daar vanaf het begin van de twintigste eeuw ook nog de romans van vader en zoon Nowee bij, over de avonturen van cowboy Arendsoog en indiaan Witte Veder. Hele generaties hebben deze verhalen verslonden. En ook in Hollywood werd een tijdlang een eindeloze reeks films geschoten over cowboys en indianen – de zogenaamde Westerns. Toen de communistische krant De Waarheid in 1982 wat al te vaak het woord ‘indianenverhalen’ in negatieve zin had gebruikt, kwam er een boze ingezonden reactie binnen: “Het is mij de laatste tijd opgevallen dat in De Waarheid regelmatig de term “indianenverhalen” gebezigd wordt om aan te geven dat door derden verstrekte spectaculaire informatie schromelijk overdreven of onjuist is. […] Door het gebruik van deze term draagt De Waarheid mijns inziens bij tot het in stand houden van het door slechte en racistische boeken en films gecreëerde clichébeeld van “de indianen” als nobele maar oorlogszuchtige wilden.” De brief eindigt met het verzoek om – conform de boeken en films – bij voorkeur over ‘wild-west-verhalen’ te spreken. (Bron: Meertens Instituut)

James & The Giant Peach

Geschreven door Roald Dahl (1916 – 1990). Terecht verboden in de Verenigde Staten van Amerika wegens een seksistische spin, een racistische sprinkhaan en het promoten van drugs en communisme.

Jip en Janneke

Joe de gauwdief

Kabouter Piggelmee

Het bespottelijk maken van dwergen en lilliputters werd zelfs door Jos Brink gedaan, die beter moest weten wat het is om tot een minderheidsgroepering te horen.

Max en Moritz

Kriminele rotjongens met zeer slechte invloed op keurige jongeren in de kansenwijken.  

Mee in de zak

Moeder, vertel eens wat van Adolf Hitler

Het verhaal loopt van het Duitse Rijk van voor de Eerste Wereldoorlog tot de strijd tegen de Engelsen in 1940. Hitler wil Duitsland helpen, maar eerst wordt hij steeds maar tegengewerkt. In 1933 verandert alles. Hitler komt aan de macht en ineens gaat het wél goed met Duitsland! In het kinderboek wordt sterk de nadruk gelegd op de Führer als kindervriend, dierenvriend, veganist en als fanatiek zondagsschilder.

Negerhut van oom Tom

Oki en Doki bij de nikkers

De sloep komt met een schok tegen de wal aan. Flap tuimelt haast in het water. Oki en Doki springen uit de sloep. Flap gaat zijn baasje achterna. Oki loopt voorop. Hij draagt een geweer over zijn schouder, net als een echte jager. Doki stapt achter hem aan. Doki voelt zich niet helemaal prettig. Het is hier muisstil. Waar zijn de negers? Zitten die al in hun hutten? Slapen ze al? Nee de negers slapen niet. “We hebben veel verdiend”, zegt het zwarte opperhoofd. “Jammer dat de blanke mensen niet op ons eiland komen anders…” “Anders aten we ze op!” roepen de negers, die rond de hut van het opperhoofd zitten. “Blanke mensen smaken fijn”, zegt het opperhoofd. Hij likt zijn lippen eens af. Opeens kijkt het opperhoofd naar de zee. “Zie ik het goed”, fluistert hij. “Er ligt een boot dicht bij de kant. Aha!”

Penning, L.

Groot aanhanger van de apartheid. Precies wat Rob Schouten schrijft:

“Voor wat recentere helden was je aangewezen op onze verre familieleden, de Afrikaanse Boeren. L. Penning schreef erover, titels die ik verslond: ‘De held van Spionkop’, ‘De leeuw van Modderspruit’. Wat wij Nederlanders inmiddels verleerd waren, verrichtten Pennings Boeren rond de vorige eeuwwisseling in Zuid-Afrika. De vijandige, xenofobe blik waarmee vroeger de Geuzen en de Paddeltjes naar andersdenkenden en buitenlanders keken, richt zich bij hen vooral op de gehate Engelsen. Maar en passant krijg je toch heel wat kolonialistische bijvangst mee; zo worden de swartmense uitgesproken paternalistisch behandeld.” 

Pinkeltje

Verbieden omdat deze kinderachtige serie de draak steekt met dwergen. Dwerg is een informele aanduiding voor iemand die (veel) korter is dan gemiddeld. Doorgaans wordt er iedereen mee bedoeld die als volwassene een lengte van minder dan 1,55 m heeft. De gemiddelde eindlengte bij dwerggroei (achondroplasie) is voor mannen 20 centimer en voor vrouwen 10 centimeter.  Hoewel de term dwerggroei een neutrale medische term is, wordt het woord dwerg doorgaans als beledigend beschouwd, evenals lilliputter.

Pinkeltjes zeer opvallende handicap is voor hem geen reden om andere minderheden te beschermen. Een bezorgde huisvrouw uit Amersfoort schreef dit: Want waar woont Pinkeltje? Die woont in Pinkeltjesland. Waar dat is? Dat is in Afrika, waar negers wonen…. Negers? Ik viel even stil. Wist nog net over te schakelen op Afrikanen. Later, verder bladerend in het boek zonder Jelka erbij, zie ik nog veel meer! “Hoele, hoele, hoele, hoele, hoele, hoele, hoele. Wat was dat voor een vreselijk geschreeuw? Uit het bos kwamen een heleboel negers, echte, zwarte negers, die alleen maar een broekje aan hadden.” Ik probeer me te bedenken hoe dit op mij overkwam, zo klein als ik was. Of was het woord neger toen nog niet zo beladen? Discrimineerden we toen schaamteloos? Of was het toen normaal om iemand neger te noemen. Normaal in de zin van: we dachten er gewoon niet bij na? Die Pinkel is trouwens ook niet echt geëmancipeerd. Want hij blijft zijn vrouw Pinkelotje steevast “zijn vrouwtje” noemen. En natuurlijk is zij de keurig thuis op haar man wacht als hij weer zo nodig een avontuur moet vertellen aan die meneer Dick Laan. Pinkelotje is een onderdanig type. Geen spatje assertiviteit. Ook zoiets. Denk niet dat ik dat normaal vond vroeger. Mijn moeder werkte immers fulltime. En “onderdanig”? Nee, dat woord kennen de vrouwen in mijn familie niet. “Assertief” dan weer wel. Ik verban de boekjes van Pinkeltje maar naar de garage. Weggooien is zonde. Maar zoiets voorlezen kan ik echt niet!

Pippi Langkous

Negerkoning: vaarwel.

Poortvliet, Rien

Roald Dahl

Erkend antisemiet. 

Roodkapje en Doornroosje

Een gevaarlijke wolf (een ‘hij’) die een weerloos meisje en haar al even weerloze grootmoeder opslokt. En een heldhaftige jager (ook een ‘hij’) die hen weer bevrijdt. Veel te stereotiep!

Sambo, ga je mee

Winnie the Pooh

Verboden in de Verenigde Staten van Amerika, Rusland, Turkije en China. Niet alleen zijn het pratende dieren (en dus een belediging naar God), maar ook zijn Winnie en zijn vriendjes pro-nazi, werd in 2009 ontdekt. Hierdoor werd het van verboden boeken in de VS nummer 22. Toen in 2010 ontdekt werd dat-ie juist anti-nazi is, werd het in de VS weer toegestaan. Chinezen weten zeker dat dieren niet horen te praten, dus daar wordt het waarschijnlijk nooit meer toegestaan.

Sint Nicolaas en zijn knecht van Jan Schenkman

Sint Nikolaas en zijn knecht is voor zover bekend het eerste sinterklaasboek in Nederland en Vlaanderen waarin een donkerkleurige knecht bij Sint Nicolaas in de tekst en op de illustraties voorkomt.

Sjors en Sjimmie

Tup en Joep

Vuurdoop in het Bos  

W.G. van der Hulst

Hele oeuvre, zie Anton Pieck en Rien Poortvliet.

Wipneus en Pim

Zigeunerboeken