Dit is geen stijlfiguur of hyperbool. Een theoloog en een zwarte progressieve hoofdredactrice werden beiden uitgenodigd om in een talkshow te verduidelijken dat niemand Pasen wil afschaffen. Een heel item over de niet-afschaffing van Pasen, waar een pitch, een vergadering, research en minstens een uur aan redactioneel rondbellen is gewijd. Alleen omdat een bange oude man met overslaande stem ieder jaar dezelfde ‘ze komen ons halen’-column publiceert.

Het is Don’t think of an elephant 101, de bestseller van George Lakoff. Het gaat niet om de feiten, het gaat erom wie het debat framet. Als je probeert om niet aan een olifant te denken, lukt het je nooit om ermee op te houden. Ze denken eerst aan een olifant, en daarna dat ze er niet aan moeten denken. Ze denken: een olifant – niet.

Framing is afhankelijk van wie de dingen mag categoriseren, en wie ze een naam mag geven. Je kunt het bijvoorbeeld over politiek beleid hebben, en over initiatieven en ideeën. Maar als je dan consequent kansloze kutideeën de politieke arena in slingert, wordt het heel snel gênant. Wat je ook kunt doen is ze ‘proefballonnetjes’ noemen, en je maakt er ook nog een grapje van door op je congres letterlijk ballonnetjes uit te delen. Wat een humor. Vervolgens vergeet iedereen dat je ideeën kut en kansloos zijn. Want dit was geen initiatief voor daadwerkelijk politiek beleid, dit was een provocerende steen in de vijver. Een proefballonnetje dat een prikkelende discussie oplevert! Eva Jinek, kom er maar in!

Als je maar vaak genoeg herhaalt dat de meest iconische massamoordenaar van extreemrechts eigenlijk links was, gaan mensen er vanzelf over in discussie. En dan krijgen we vervolgens te horen dat fascisme géén linkse ideologie was. Echt waar, fascisme was géén linkse ideologie.

En natuurlijk is timing alles. Je hoeft namelijk maar een keer of drie ‘moslims’ te fluisteren en een paar ‘kritische’ vragen te stellen op Twitter terwijl de Notre Dame in de fik staat, en voor je het weet zijn er hele volksstammen van overtuigd dat er een aanslag was. Het was geen moslimaanslag. Echt waar, het was géén moslimaanslag… Don’t think of an elephant.

De oplossing is traditioneel gezien dat journalisten dan maar beter hun best moeten gaan doen met het ontmaskeren van fake news. Zodra je begint te roepen dat het fake news is, haakt de leugenaar daar vrolijk op in. Nee jij bent fake news. Nee jij! Nietes jij!

Dus vooruit. If you can’t beat them, join them.

Ik wil graag dat iedereen ophoudt met zeggen dat Baudet en Syp Wynia iedere avond in bed met de paashaas liggen te seksen. Het is schokkend, en beledigend, dat mensen zo in detail door blijven praten over Syp en ons aller geliefde paaskonijn. Ik wil niets meer horen over de eitjesboxershorts van Wynia, het konijnenstaartje van Thierry, of wat ze samen doen in dat mandje. Het moet eens afgelopen zijn met dat soort onsmakelijke verdachtmakingen.

Ook zou er iemand moeten zijn die eens tot de bodem uitzoekt of Thierry Baudet nu wél, of geen kleine kuikentjes kapot heeft gestampt onder de hakken van zijn leren schoenzool. Ik zeg niet dat hij schuldig is. Maar ik vind wel dat dit uitgeplozen moet worden, en serieus genomen moet worden. Ieder kuikentje is er een te veel. En als het waar zou zijn, ik zeg als, dan zou dat bijzonder veelzeggend zijn over het karakter van de heer Baudet. Mensen verdienen het toch om te weten of ze op iemand hebben gestemd die over bebloede babykuikenlijkjes gaat? Of mag ik dat ook al niet meer zeggen?

Als je het maar vaak genoeg blijft herhalen, wordt het vanzelf een ding.